ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ကို ဟိုေနရာခ်ဲ႕မယ္၊ (ပညာရွင္အျမင္) - ေဒါက္တာေက်ာ္လတ္

ဗိသုကာႏွင့္ ၿမဳိ႕ျပစီမံကိန္းပညာရွင္ ေဒါက္တာေက်ာ္လတ္ႏွင့္ ေတြ႕ဆုံျခင္း အပုိင္း(၁)
ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ကို ဟိုေနရာခ်ဲ႕မယ္၊ (ပညာရွင္အျမင္) ဒီေနရာခ်ဲ႕မယ္ဆိုတာမ်ဳိးက
သမၼတႀကီး ဦးထင္ေက်ာ္ ဆုံးျဖတ္လဲ မွားမွာပဲ။
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္လဲ ဆုံးျဖတ္လို႔မရဘူး၊
ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္လဲ ဆုံးျဖတ္လို႔မရဘူး။

The Speaker သတင္းဂ်ာနယ္
အြန္လုိင္း၀ဏၰ၊ ဇင္မင္းၿဖဳိး
..................

Speaker ။ ။ ဒီဆယ္စုနွစ္အတြင္း ရန္ကုန္ၿမိဳ႕မွာ မိုးႀကီးရင္ ေရႀကီးေရလွ်ံမႈ အျမဲ ျဖစ္တယ္။ အခုပိုဆိုးလာတယ္။ ေခတ္အဆက္ဆက္ အစိုးရေတြကလည္း ဒါကို မကိုင္တြယ္ခဲ့ဘူး။ ဒီေရႀကီး ေရလွ်ံမႈ ျပႆနာကို ေရရွည္အစီအစဥ္ဆြဲၿပီး ဘယ္လိုေျဖရွင္းသင့္ပါသလဲ။ ဘာေတြလိုအပ္ေနပါသ လဲ။ ဆရာ့အျမင္ေလး သိပါရေစ။

Dr.KL ။ ။ ဒီျပႆနာကို ေခတ္အဆက္ဆက္အစုိးရေတြ မကိုင္တြယ္ခဲ့ဘူးဆိုတာ မွန္တယ္။ အ ေဆာက္အအုံ ေဆာက္လုပ္မႈ( Building Intensity)ေတြ မ်ားလာေတာ့ သိပ္သည္းမႈ(Density) ေတြ ကလည္း မ်ားလာတာ။ ဒိီလို မ်ားလာေတာ့ ဥပမာ -ေရွးတုန္းက ျခံတစ္ျခံမွာ အိမ္တစ္လုံးရွိတယ္။ အခုေတာ့ အိမ္နွစ္လုံး၊ သုံးလုံး ျဖစ္သြားၿပီ။ ဒီေတာ့ ေရေတြ ေျမႀကီးထဲကို စုပ္ဆင္းနိုင္တဲ့ ေနရာေတြ ေလ်ာ့လာတယ္။ ဒီလို ေလ်ာ့လာတဲ့အခါက်ေတာ့ က်တဲ့ေရအမ်ားစုက လမ္းေပၚျပန္တက္လာတယ္။ ဒါကတစ္ခ်က္။
ေနာက္ၿပီး ကၽြန္ေတာ္တို႔မွာ ေရေျမာင္းေတြ အေနနဲ႔ ဘယ္ကေန ဘယ္ကို စီးမယ္၊ ဘယ္ကေန ဘယ္ကိုသြားမယ္ဆိုတဲ့ အေသးစိတ္ေျမပုံမရွိဘူး။ ေဘာက္ေထာ္ေခ်ာင္းလို၊ တာေမြလို ေခ်ာင္းနဲ႔ ေျမာင္းအႀကီးႀကီးေတြမွာ ေျမပုံရွိတယ္။ သို႔ေသာ္ က်န္တဲ့ ေျမာင္းအေသးေတြမွာ အေသးစိတ္ (အင္း ယားၿမိဳင္ လမ္္းထဲမွာစီးေနတဲ့၊ ဝင္ဒါမီယာလမ္းထဲမွာစီးေနတဲ့ ေျမာင္းေတြရဲ႕) ေျမပုံမရွိဘူး။ ဒါကို ေရွး အစုိးရ အဆက္ဆက္က မလုပ္ခဲ့ဘူး။ တစ္ၿမိဳ႕လုံးက ေျမာင္းေတြရဲ႕ ေျမပုံေတြလိုက္စုေဆာင္း၊ စာရင္း ေတြလိုက္ျပဳစု၊ ေရဘယ္ေလာက္စီးလဲဆိုတာတိုင္းတာရမွာ။ အဲဒီကေန စရမွာ။ ဒီလို ေရေျမာင္းစာ ရင္းကို လိုက္တြက္ၾကတာေတာင္ တတ္ကၽြမ္းတဲ့ပညာရွင္ေပါင္း ဆယ္ေယာက္ေလာက္က တစ္နွစ္ ေလာက္လုပ္ယူရတယ္။ သူတို႔ကို တိုင္းတာစရာကိရိယာေတြ၊ သြားလာစရာေမာ္ေတာ္ကားေတြ၊ သင့္ ေလ်ာ္တဲ့လခေတြေပး၊ လုပ္ၾကပါဆိုၿပီး တစ္ခါထဲ ေပါင္းလုပ္ၾကမွျဖစ္မယ္။ အဲဒါေတာင္ ဗမာျပည္မွာ လုပ္နိုင္တဲ့လူ၊ တတ္တဲ့လူ တစ္ေယာက္၊ နွစ္ေယာက္ပဲရွိတယ္။ သိပ္မရွိဘူး။ တကၠသိုလ္ေတြမွာ လည္းမရွိဘူး။ ရွိတဲ့ လူေတြလည္း စိတ္တိုင္းမက်ဘူး။ တကယ္တတ္ကၽြမ္းတဲ့ပညာရွင္ေတြလုပ္လို႔ တစ္နွစ္၊ နွစ္နွစ္ေလာက္ ၾကာတဲ့အခါ စာရင္းဇယားေတြရၿပီဆိုရင္ ဘယ္လိုလုပ္ၾကမလဲဆိုတာ ေသခ်ာ အစီအစဥ္(Plan)ဆြဲရမယ္။ ဒါေတြကလည္း တြဲၿပီးလုပ္ၾကရမွာ။ ၿပီးေတာ့ တစ္ၿမိဳ႕လုံးအတြက္ မဟာစီ မံကိန္း(Master Plan)ကို ဆြဲရမွာ။ အခုမွ သရက္ပင္စိုက္ၿပီး သရက္ သီးစားခ်င္လို႔မရဘူး။ ရန္ကုန္ ၿမိဳ႕မွာ မိလႅာကန္ သုံးပါဆိုၿပီး YCDC က ေျပာတယ္။ သုိ႔ေသာ္ ဘာမွ မရွိဘဲ ရိုးရိုးက်င္းေတြပဲရွိတဲ့ အိမ္ ေတြလည္း ရွိတယ္။ မိလႅာစနစ္နဲ႔ ေျမာင္းစနစ္က တြဲေနတာ။ အဲဒါေတြကို လုပ္ၾကကိုင္ၾကရင္ေတာ့ ပိုက္ဆံေပၚမွာလည္းတည္တယ္၊ လုပ္တာကိုင္တာေပၚမွာလည္းတည္တယ္၊ စီမံကိန္းကို ေလး၊ ငါး
နွစ္ေလာက္ တကယ္လုပ္ၾကကိုင္ၾကရင္ေတာ့ ေနာက္ဆယ္နွစ္ေလာက္ဆိုရင္ အမ်ားႀကီးေကာင္းလာ မယ္လို႔ ထင္တယ္။
.
.
Speaker ။ ။ တိုင္းေဒသႀကီးအစိုးရက မ. ထ. သ ကို ဖ်က္သိမ္းၿပီး YBS စနစ္လုပ္တယ္။ မီးပြိဳင့္ ေတြတပ္တယ္။ အဲဒီ မီးပြိဳင့္ေတြမွာ ကင္မရာလည္းတပ္တယ္။ ယာဥ္ေၾကာက်ပ္တည္းမႈ ထိန္းခ်ဳပ္ေျဖ ရွင္းေရးစင္တာ(Traffic Control Centre)လုပ္တယ္။ Safety Road ဆိုၿပီးလုပ္တယ္။ ေက်ာင္း ကား စနစ္ကိုလည္း လုပ္ေနတယ္။ ဒါေတြက ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ရဲ႕ ယာဥ္ေၾကာက်ပ္တည္းမႈကို ေျဖရွင္းနိုင္မွာလား။ ဒီ ယာဥ္ေၾကာက်ပ္တည္းမႈကို ဘယ္လိုေျဖရွင္းသင့္သလဲ။
.
Dr.KL ။ ။ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕မွာ ေက်ာင္းကားစနစ္ စၿပီးသုံးလိုက္ျခင္းအားျဖင့္ အခ်ိန္ကေတာ့ အေတာ္ ေလးသက္သာသြားမယ္။ အေတာ္ေလး ေကာင္းလာမယ္။ ဒီလို ေက်ာင္းကားစနစ္သုံးၾကပါလို႔ ေျပာ တာ ၾကာပါၿပီ။ အရင္တုန္းကေတာ့ လုပ္ဖို႔ရည္ရြယ္ခ်က္(Political Will)မရွိတာလည္း ပါတာေပါ့။ အ ခုတိုင္းေဒသႀကီးအစိုးရအဖြဲ႕လုပ္တယ္ဆိုရင္ေတာ့ ေကာင္းတယ္လို႔ ေျပာရမွာေပါ့။ သို႔ေသာ္ဒါနဲ႔ပဲ ေျဖ ရွင္းသြားနိုင္မလားဆိုေတာ့ မေျဖရွင္းသြားဘူး။ အခ်က္က နွစ္ခ်က္ရွိတယ္။ တစ္ခ်က္က လမ္းကြန္ ရက္(Road Network) ဆိုတာရွိတယ္။ ဒီလမ္းကြန္ရက္က အဆင္မေျပဘူး။ က်ဥ္းတာတို႔၊ နည္းတာ တို႔ိ ျဖစ္တာေပါ့။ လမ္းဧရိယာနဲ႔ ၿမိဳ႕ဧရိယာတို႔ရဲ႕ အခ်ဳိး သိပ္နည္းေနတာတို႔၊ အခုလမ္းဧရိယာနဲ႔ စက္ တပ္ယာဥ္ေတြသြားဖို႔ နည္းေနတာတို႔ေပါ့။ သူတို႔ေျဖရွင္းဖို႔ ရည္ရြယ္ခ်က္ရွိမယ္ဆိုရင္ ေနာက္ငါးနွစ္ ၊ ဆယ္နွစ္ေလာက္ဆိုရင္ ေတာ္ေတာ္ေလးအဆင္ေျပသြားမွာပါ။ ဒါကို ဘယ္လိုလုပ္ၾကမလဲ။ လမ္း သိပ္သည္းဆ(Road Density)နည္းတာက်ေတာ့ တခ်ဳိ႕ေနရာေတြမွာ လမ္းကို နွစ္ထပ္လုပ္ပစ္ရ မယ္။ ဥပမာ ၿမိဳ႕ထဲနဲ႔ ကမာရြတ္ကို ျပည္လမ္းက သြားမယ္။ ျပည္လမ္းကို ၿမိဳ႕ထဲနဲ႔ ကမာရြတ္ၾကားထဲ မွာ သုံးေနၾကတာေတြက ရည္ရြယ္ခ်က္သုံး၊ ေလးမ်ဳိးနဲ႔သုံးေနတယ္။ ျပည္ေထာင္စုလမ္း၊ ဟယ္ပင္လမ္း သြားခ်င္တဲ့ လူေတြကလည္း သုံးတယ္။ ၿမိဳ႕ထဲက ကမာရြတ္ကို သြားတဲ့လူေတြလည္း သုံးတယ္။
.
အင္းစိန္သြားခ်င္တဲ့လူလည္း သုံးတယ္၊ မဂၤလာဒုံသြားခ်င္တဲ့လူလည္း သုံးတယ္။ အကယ္၍ အေပၚလမ္း၊ ေအာက္လမ္းနွစ္ခု ခြဲထုတ္လိုက္လို႔ရွိရင္ အေပၚလမ္းကေတာ့ ဆိုၾကပါစုိ႔ ဘတ္စ္ကားေတြ ပဲ သြားေနမယ္။ ဘတ္စ္ကားကေတာ့ ပတ္ၿပီးေျပးေနမွာေပါ့။ သူရပ္ရတဲ့ေနရာမွာရပ္သြားမွာပဲ။ ဒီလို သုံးလိုက္ရင္ ေအာက္မွာလည္း အမ်ားႀကီးေခ်ာင္သြားမယ္။ အေပၚမွာလည္း အမ်ားႀကီး ေခ်ာင္သြား မယ္။ ဒီဟာကို စာအုပ္နဲ႔ အဆိုျပဳ ထားတာလည္း ရွိပါတယ္။
ေနာက္တစ္ခါ ေစာေစာကေျပာတဲ့ မီးပြိဳင့္ေတြ။ မီးပြိဳင့္ေတြကလည္းပဲ Integrated Traffic Management Systemလို႔ ေခၚတယ္။ ဒါက ဘာလဲဆိုရင္ ရန္ကုန္တစ္ၿမိဳ႕လုံးမွာ ကားေတြက ဘယ္ အခ်ိန္ေလာက္မွာ ဘယ္လိုသြားေနလဲဆိုတာ ေလ့လာၿပီးသားျဖစ္ေနၿပီ။ ရွိလည္းရွိပါတယ္။ အဲဒါကို ၾကည့္ၿပီးေတာ့ ဥပမာ-လူတစ္ေယာက္က ကားေမာင္းလာတယ္။ မီးနီေတြ႕လို႔ ခဏရပ္တယ္။ မီးစိမ္း ရင္ ေက်ာ္သြားတယ္။ ဒီလိုေက်ာ္ၿပီးရင္ ဆက္တိုက္ေနာက္လာမယ့္မီးပြိဳင့္ေတြ အားလုံးကိုလည္း ေက်ာ္သြားတယ္။ မီးပြိဳင့္အကုန္လုံးကို တြက္ထားတာ။ အခုက်ေတာ့ ဒီလို မဟုတ္ဘူး။ ကိုယ္က မီး နီမိၿပီး တစ္မိုင္ေလာက္ပဲသြားရေသးတယ္ ေနာက္တစ္ပြိဳင့္မွာ ေနာက္တစ္ခါရပ္ရ ျပန္ၿပီ။ ဒီေတာ့ အ ကုန္လုံး ၾကာေနတာေပါ့။ ဒီစနစ္က မီးတစ္ပြိဳင့္ထဲကို မစဥ္းစားဘဲနဲ႔ တစ္ၿမိဳ႕လုံးကို ပတ္ၿပီးခ်ိန္ထား တာ။ မနက္ကိုးနာရီဆို ဒီလို ျဖစ္တယ္၊ ဆယ္နာရီဆို ဒီလို ျဖစ္တယ္။ ညေနေလးနာရီဆို ဒီလိုျဖစ္ တယ္ဆိုၿပီး အကုန္လုံး တြက္ထားၿပီးသား။ တစ္ခုေတာ့ရွိတယ္ ဒါမ်ဳိးက V. I. P လာလည္း ပိတ္လို႔မ ရဘူး။ ပိတ္လိုက္ရင္ ဒုကၡေတြ ေရာက္ကုန္မွာ။ ဒီစနစ္က ေစ်းမႀကီးဘူး။ လြန္ခဲ့တဲ့ ငါးနွစ္၊ ေျခာက္ နွစ္ေလာက္က ဂ်ပန္ေတြက ေပးမလိုလို၊ မေပးမလိုုလိုျဖစ္ေနတယ္။ ေဒၚလာ ၁၅ သန္းနဲ႔ သန္းနွစ္ ဆယ္ၾကားေလာက္ ကုန္က်တယ္။ ဒါသိပ္မ်ားပါဘူး။ ဒါလုပ္ရင္ အရမ္းႀကီးေကာင္းသြားမလားဆိုရင္ မ ေကာင္းသြားဘူး။ သို႔ေသာ္ လက္ရွိသြားေနတာနဲ႔စာရင္ေတာ့ အခ်ိန္ေတြ ၂၀ ရာခိုင္ႏႈန္း၊ ၃၀ ရာခိုင္ ႏႈန္းေလာက္ ေလ်ာ့သြားနိုင္တယ္။ အဲဒါက စကိုင္ဖို႔ေကာင္းတယ္။ ၿပီးရင္နွစ္ထပ္လမ္းတို႔၊ အျပင္ၿမိဳ႕ ပတ္လမ္းတို႔ လုပ္လိုက္လို႔ရွိရင္ေတာ့ ပိုၿပီးအမ်ားႀကီး ေကာင္းသြားမွာပါ။ အခုဟာကေရရွည္ ျဖစ္ၿပီး ေနာင္လာမယ့္ နွစ္သုံးဆယ္၊ေလးဆယ္အထိ သြားမွာပါ။
.
ရန္ကုန္ၿမိဳ႕က ျပႆနာေတြက ဘယ္ေပၚမွာတည္ေနလဲဆိုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ေျပာတဲ့ Land Use Structure လို႔သုံးတယ္။ ေျမအသုံးခ်မႈပုံစံသာ အဓိကပါ။
.
ကၽြန္ေတာ္တို႔စာရင္းေတြအရ အ ၾကမ္းအားျဖင့္ ေန႔စဥ္ အလုပ္လုပ္ေန သြားလာေနတဲ့လူေတြရဲ႕ ၄၇ရာခိုင္ႏႈန္းေလာက္ဟာ ၿမိဳ႕ထဲလို႔ ေခၚတဲ့ (၇)ၿမိဳ႕နယ္၊ သူနဲ႔ကပ္ေနတဲ့ မဂၤလာေတာင္ညႊန္႔၊ဗဟန္း၊စမ္းေခ်ာင္း၊ၾကည့္ျမင္တိုင္ ကို သြားေန ရတယ္။ အဲဒီၿမိဳ႕နယ္ေတြက ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ဧရိယာရဲ႕ ဆယ္ရာခိုင္ႏႈန္းေလာက္ပဲရွိတယ္။ ေန႔စဥ္ မနက္ ကိုးနာရီေလာက္ ျပည္လမ္းကို သြားၾကည့္ရင္ အဝင္ကားေတြရွိၿပီး အထြက္မရွိဘူး။
.
ညေနက်ရင္ လည္း အထြက္ကားေတြမ်ားၿပီး အဝင္မရွိေတာ့ဘူး။ ေျမအသုံးခ်မႈက အဲဒီေနရာမွာ စုေနတယ္။ ဒီေျမ အသုံးခ်မႈရဲ႕ ပုံစံက ေရွးကိုလိုနီေခတ္ကထဲက အေမြရခဲ့တဲ့ပုံစံျဖစ္ေနေတာ့ ဒါကိုေျပာင္းရမယ္။ ဘယ္ လို ေျပာင္းမလဲဆိုေတာ့ အခုအမ်ားႀကီး သူ႔ဘာသာသူေျပာင္းလာေပမဲ့ ပိုေကာင္းေအာင္ အစိုးရက ဝင္ၿပီး ကိုယ္တိုင္ပါၿပီး ေျပာင္းပစ္ရမယ္။ ဘယ္လိုေျပာင္းမလဲဆိုေတာ့ ဥပမာ ၿမိဳ႕အျပင္ပိုင္းေတြ၊ ဆိုၾကပါစို႔ ေတာင္ဥကၠလာ၊ မဂၤလာဒုံ၊ ရွစ္မိုင္၊ ကိုးမိုင္ ပတ္ဝန္းက်င္ေလာက္မွာ အႀကီးအက်ယ္ ေစ်း ဝယ္စင္တာ(Shopping Centre)ေတြ လုပ္ပစ္လိုက္ရမယ္။ ေနာက္တစ္ခါ စက္ရုံအလုပ္ရုံေတြ ေပၚ လာေအာင္လည္း စက္ရုံ၊အလုပ္ရုံေတြကို ၿမိဳ႕ျပင္မွာ ျဖန္႔ပစ္လိုက္ရမယ္။ အဲဒီအခါက်ေတာ့ ၿမိဳ႕ထဲ( ၇)ၿမိဳ႕နယ္နဲ႔ သူ႔နားၿမိဳ႕ေတြကို သြားေနရတဲ့ ျပႆနာက တစ္ေနရာထဲမွာ စုေနတာ မဟုတ္ဘဲနဲ႔ ျဖန႔္ ထြက္သြားမယ္။ ဒီေတာ့ တစ္ၿမိဳ႕လုံးအတြက္ စြမ္းအင္သက္သာမယ္။ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ ေလထုညစ္ညမ္း မႈလည္း သက္သာမယ္။ လူေတြလည္း အခ်ိ္န္ကုန္ သက္သာမယ္။
.
ငါအာဏာရတုန္း ဆိုၿပီးမစဥ္းစားသင့္ဘဲ ေနာင္လာမယ့္ နွစ္သုံးဆယ္၊ ေလးဆယ္ကို ေနာင္လာမယ့္ ကိုယ့္သား၊သမီးေတြအတြက္ ႀကိဳၿပီး စီမံကိန္းဆြဲသင့္တယ္။
.
ေရႀကီးတာတို႔၊ သြားေရးလာေရးခက္ခဲတာတို႔သည္ ေရရွည္စီမံကိန္းနဲ႔မွ ေျဖရွင္းနို္င္မွာ။ ဟိုၿမိဳ႕နယ္ကိုေတာ့ ေရမႀကီးေအာင္လုပ္မယ္တို႔၊ ဒီၿမိဳ႕နယ္ကိုေတာ့ ေရမႀကီးေအာင္ လုပ္မယ္တို႔ ၾကားပါတယ္။ ဒီၿမိဳ႕နယ္ကို ေရမႀကီးေအာင္လုပ္ လုပ္လို႔ရတယ္။ ဟိုေနရာကို ေရမႀကီး ေအာင္လုပ္ လုပ္လို႔ရတယ္။ သို႔ေသာ္ သူအဲဒီလိုလုပ္လိုက္ရင္ ဟိုဘက္မွာေရသြားႀကီးလိမ့္မယ္။ ေရ ဆိုတာက ေတာင္းပန္ၿပီးေတာ့ မင္းဒီလာလို႔ရလားလို႔ ေျပာလို႔မွမရတာ။ အဲဒီေတာ့ ဒီဟာသြားပိတ္ ဟိုဘက္မွာ ေရသြားတိုးမွာပဲ။ ဆူးေလဘုရားနဲ႔ အဲဒီပတ္ဝန္းက်င္မွာ ေရမႀကီးေအာင္လုပ္မယ္လို႔ေျပာေန တာၾကားတယ္။ ဒါကို လုပ္သင့္သလားဆိုတာ စဥ္းစားၾကည့္။ အဲဒီမွာေနတဲ့လူက လူသုံးသိန္းရွိ တယ္။
.
ဧရိယာအားျဖင့္တြက္ရင္ အဲဒီေနရာေလးက ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ဧရိယာရဲ႕ ၄ ရာခိုင္ႏႈန္းပဲရွိတယ္။ အဲဒါ ကို သြားကိုင္ရင္ ဘာျဖစ္မလဲဆိုလို႔ရွိရင္ ဒလမွာ ေရႀကီးနိုင္တယ္။ ၾကည့္ျမင္တိုင္ဘက္မွာ ေရႀကီးနိုင္ တယ္။ သာေကတဘက္မွာေရႀကီးနိုင္တယ္။ ဆိုေတာ့ ေစာေစာက ေျပာသလို ဘက္စုံ (Comprehensive)မလုပ္သေရြ႕ လုံးလည္ပတ္ခ်ာ လိုက္ေနမွာ။
.
.
Speaker ။ ။ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ကို ေနခ်င့္စဖြယ္ၿမိဳ႕ျဖစ္ေအာင္ ဘာေတြလုပ္သင့္လဲ။
.
Dr.KL ။ ။ ဟိုေခတ္က ဒီမိုကေရစီအတြက္ တိုက္ၾကတယ္၊ ခိုက္ၾကတယ္ဆိုထဲက ေျပာေျပာ ေနတဲ့ ပြင့္လင္းျမင္သာမႈဆိုတာ ရွိတယ္။ ဒါကိုပဲ ဆက္ကိုင္ရမွာေပါ့။ ပြင့္လင္းျမင္သာမႈဆိုတာက နိုင္ ငံေရးမွာေရာ၊ စီးပြားေရးမွာေရာ၊ ၿမိဳ႕ျပစီမံကိန္းမွာေရာ ပြင့္လင္းျမင္သာမႈလိုတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ၿမိဳ႕ ႀကီးမွာ လက္ရွိ ဘာျပႆနာေတြ ရွိသလဲ။ ဒါေတြကိုခ်က္ခ်င္း မေျဖရွင္းနိုင္ဘူး ဆိုတာရွင္းတယ္။ ခ်က္ခ်င္း သိၾကားမင္းလာေျဖရွင္းလည္း မရပါဘူး။ ဘယ္လို အခ်ိန္မွာ ဘယ္ေလာက္အတို္င္းအတာနဲ႔ ဘယ္ေလာက္ေလာက္ ေျဖရွင္းသြားမလဲ။
ကၽြန္ေတာ္တို႔ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕မွာ တျခားဟာေတြရွိေသးတယ္။ ဥပမာ-အိမ္ေစ်း၊ ေျမေစ်းေတြႀကီး ေနတယ္ေပါ့။ ဒီပိုက္ဆံပဲရွာခ်င္တဲ့ Developer လို႔ေခၚတဲ့ သူေဌးႀကီးေတြ၊ အိမ္ေဆာက္ေနတဲ့ ကုမၸ ဏီေတြကေတာ့ အိမ္ေစ်း၊ ေျမေစ်းႀကီးတာကို ဝမ္းသာတာေပါ့။
.
ကၽြန္ေတာ္တို႔လိုပညာရွင္အတြက္ ေတာ့ ေျမေစ်း၊ အိမ္ေစ်းႀကီးတာက မွားတယ္။ နွစ္ဆယ္၊ အစိတ္ေလာက္လူငယ္တစ္ေယာက္ဟာ က်န္းမာတယ္ဆိုရင္ သူ႔မိသားစုနဲ႔သူ ကိုယ္ပိုင္တိုက္ခန္းေလးျဖစ္ျဖစ္ ေနထိုင္မႈရွိရမယ္။ အဲဒီအတြက္ တိုက္ခန္းေစ်းက သိန္းတစ္ရာ့နွစ္ဆယ္တို႔၊ ဘာတို႔ျဖစ္ေနတယ္။ ဒါက အေပါစားေပါ့။ ခုနွစ္ရာတို႔၊ တစ္ေထာင္တို႔လည္း ရွိတယ္။ အဲဒါမ်ဳိးေတြ လူအမ်ား လက္လွမ္းမွီနိုင္ေအာင္လို႔ ေစ်းခ်ေပးရမယ္။
ေရေပးေရးကိစၥေတြေပါ့။ ရန္ကုန္စည္ပင္ကေပးေနတာ ၃၀ရာခိုင္ႏႈန္းေလာက္ကိုပဲ ေရာက္ တာ။ ၇၀ရာခိုင္ႏႈန္းေလာက္က ေရမေရာက္ဘူး။ အဲဒါမ်ဳိးေတြကို ေရရွည္စီမံကိန္းဆြဲရေတာ့မယ္။ စီမံ ကိန္းဆြဲဖို႔အတြက္ အခ်ိန္ေပးရမယ္။ ပိုက္ဆံေပးရမယ္။ လူအင္အားေပးရမယ္။ အဲဒါကို စကိုင္ရမယ္။ စကိုင္ၿပီးတဲ့အခါက်မွ ဒီလိုေနရာေတြမွာ ဒီလိုျပႆနာေတြကို ေလးငါးနွစ္အတြင္းေျဖရွင္းမယ္။ ေနာင္ ျပႆနာေတြကို ဆယ္နွစ္အတြင္းမွာ ေျဖရွင္းမယ္။ ဒီလို ျပႆနာေတြကလည္း တိုးလာဦးမယ္။ အဲဒါ ေတြကို တို႔ရင္ဆိုင္သြားမယ္။ တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ ေျဖရွင္းသြားတဲ့ ဘက္စုံေရရွည္စီမံကိန္းႀကီး ဆြဲသြားဖို႔ လိုပါတယ္။ Comprehensive Development Plan ေပါ့။ ဘက္စုံေပါ့။ အဲဒါႀကီးကို ဆြဲဖို႔လိုတယ္။
.
ၿမိဳ႕တိုးခ်ဲ႕မယ္ဆိုတာလည္း နံၾကားေထာက္ၿပီး ဟိုေနရာတိုးခ်ဲ႕မယ္၊ ဒီေနရာတိုးခ်ဲ႕မယ္ ဆိုတာ မ်ဳိး မျဖစ္သင့္ပါဘူး။ ပညာရွင္ေတြကိုေခၚ၊ အဖက္ဖက္ကေနၾကည့္၊ ၾကည့္ၿပီးေတာ့ ဒီေနရာ သင့္ ေတာ္တယ္ဆိုတာမ်ဳိးေပါ့။ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ကို ဟိုေနရာခ်ဲ႕မယ္၊ ဒီေနရာခ်ဲ႕မယ္ဆိုတာမ်ဳိးက သမၼတႀကီး ဦး ထင္ေက်ာ္ ဆုံးျဖတ္လဲ မွားမွာပဲ။ တစ္ေယာက္ထဲ ဆုံးျဖတ္ရင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္လဲ ဆုံးျဖတ္ လို႔မရဘူး၊ ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္လဲ ဆုံးျဖတ္လို႔မရဘူး။ ပညာရွင္ေတြနဲ႔ေပါင္းၿပီး ဒီေနရာဟာ တိုးခ်ဲ႕သင့္တဲ့ေန ရာ တစ္ျဖစ္သင့္တယ္၊ ဒီေနရာဟာ နွစ္ျဖစ္သင့္တယ္၊ ဒီေနရာဟာ သုံးျဖစ္သင့္တယ္ဆိုၿပီးေတာ့ ျဖည္း ျဖည္းနဲ႔ စဥ္းစားရမယ့္ ကိစၥပါ။ တစ္ေယာက္တည္းက နံၾကားေထာက္ၿပီး ဒီေနရာေဟ့ ဆိုရင္ေတာ့ မွား ေတာ့မေပါ့။ ေကာင္းပါၿပီ။ ဒီစီမံကိန္းႀကီးကို ရၿပီ ဆြဲထားၿပီးၿပီဆိုေတာ့ ဒီအခါက်ေတာ့လည္း လႊတ္ ေတာ္မွာတင္ျပရမယ္။ တင္ျပၿပီးေတာ့မွ ဒါအတည္ျပဳတယ္ဆိုေတာ့မွ ဒီနွစ္အတြက္က ဘယ္ေလာက္ ေလာက္ကို ၿပီးေအာင္လုပ္မယ္။ ေနာင္ငါးနွစ္အတြက္က ဘယ္ေလာက္ေလာက္ကို ၿပီးေအာင္လုပ္ မယ္ဆိုတာ အေကာင္အထည္ေဖာ္သြားရမယ္။
.
ဒီဘက္ေခတ္မွာ ဦးသိန္းစိန္လက္ထက္တုန္းက ဘယ္နွစ္ထပ္နဲ႔ ေဆာက္ခြင့္ေပးထားတာကို ပယ္တယ္ေပါ့၊ တခ်ဳိ႕လည္း ျပန္ရတယ္ေပါ့။ ဒါကိုစစ္ေဆးဖို႔လည္း ပညာရွင္အဖြဲ႕ႀကီးေတြလည္း ဖြဲ႕ လိုက္တယ္ေပါ့။ အဲဒါက ဘယ္အေပၚမွာ သြားမူတည္လဲဆိုေတာ့ Zoning Plan ဆိုတာ လိုေနတယ္။ Zoning Plan ဆိုတာဘာလဲဆိုေတာ့ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕မွာ ဘယ္ေနရာျဖစ္ရင္ေတာ့ ဘယ္နွစ္ထပ္ပဲ ေဆာက္ ခြင့္ရွိတယ္။ ဒီေနရာျဖစ္ရင္ေတာ့ ေလးထပ္ပဲရမယ္၊ ဒါကေတာ့ ေရႊတိဂုံဘုရားနဲ႔ ကပ္ေနလို႔ ဘယ္နွစ္ ထပ္ပဲရမယ္၊ သိပ္သည္းမႈဘယ္ေလာက္နဲ႔ပဲေဆာက္ခြင့္ရွိမယ္ စသျဖင့္ကို သတ္မွတ္ထားတဲ့ Zoning Plan ဆိုတာရွိတယ္။ လြန္ခဲ့တဲ့ေလးငါးနွစ္က ဒီကိစၥကို စေျပာေတာ့ Zoning Planဆိုတာ ဘယ္ၿမိဳ႕ ေတြမွာ ရွိလို႔လဲတဲ့ ကၽြန္ေတာ့္ကို ေမးတယ္။ ဒီေတာ့ ကၽြန္ေတာ္က ဘယ္ၿမိဳ႕ေတြမွာ Zoning Plan မရွိ ဘူးလဲလို႔ ျပန္ေမးတယ္။ မေန႔တစ္ေန႔ကမွ လြတ္လပ္ေရးရတဲ့ ကၽြန္းနိုင္ငံေလးေတြေတာင္ Zoning Planရွိတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔မွာ မရွိဘူး။ ဒီေတာ့ရွိရမယ္။ ရွိတာကလည္း ပြင့္လင္းျမင္သာမႈနဲ႔ပတ္ သက္တယ္။ ေစာေစာထဲက Zoning Plan ရွိရင္ ဒီေျမကိုယူၿပီးေဆာက္ခ်င္ေဆာက္၊ ဒီေလာက္ပဲ အ ျမင့္ေဆာက္ခြင့္ရွိမယ္၊ ဒီေလာက္ပဲသိပ္သည္းမႈရွိရမယ္၊ ဒီမွာေျမပုံဆိုရင္ ဘာမွျငင္းစရာမရွိဘူး။ ဘယ္ သူနဲ႔ခင္ခင္၊ V.I.P နဲ႔ခင္ခင္ မရေတာ့ဘူး။ ၂၀၁၂ က YCDC ကို အဲဒါလုပ္ပါဆိုၿပီးေျပာတယ္။ လုပ္ေန တုန္းတန္းလန္းပဲ ဦးသိန္းစိန္ေခတ္ ေနျပည္ေတာ္က ဝန္ႀကီးေတြက မလုပ္ပါနဲ႔လို႔ေျပာတယ္။ ဘာလို႔ ဆို သူတို႔က တခ်ဳိ႕ေျမေတြကို ေပးခ်င္တယ္၊ ေရာင္းစားခ်င္တယ္။ အဲဒါကို သူတို႔ဘာသာ ခင္ဗ်ား ဘယ္နွစ္ထပ္သြားေဆာက္ဆိုၿပီး ခြင့္ျပဳလိုက္တယ္။ Zoning Plan နဲ႔ မကိုက္ဘူး၊ ပယ္မယ္လုပ္ေတာ့ ရပ္ထားရတယ္၊ အခုထိလည္းရပ္ထားတုန္းပဲ။ အစိုးရက ဆက္မလုပ္ပါနဲ႔ ေျပာတယ္တဲ့။ ဒီလိုဆိုရင္ ဒီအတိုင္းႀကီးပဲျဖစ္ေနမွာေပါ့။ ပြင့္လင္းျမင္သာမႈမရွိ္လို႔ပဲ အရင္တုန္းက ေဆာက္ခြင့္ရွိတယ္၊ အခု ေတာ့ေဆာက္ခြင့္မရွိဘူးဆိုတာေတြ ျဖစ္ၾကတာ မဟုတ္ဘူးလား။
.
.
Speaker ။ ။ စီးပြားေရးတိုးတက္ဖို႔ လွ်ပ္စစ္ဓာတ္အားက အဓိကက်တယ္ ေျပာတယ္။ ေနာက္ၿပီးေတာ့လည္း ကြမ္းၿခံကုန္းေလဆိပ္စီမံကိန္းေတြ၊ ေျမေအာင္ေျမေတာ္စီမံကိန္းေတြ လုပ္မယ္ ေျပာတယ္။ လွ်ပ္စစ္ဓာတ္အားမလုံေလာက္ဘဲ ဒီစီမံကိန္းေတြ လုပ္လုိ႔ရပါ့မလား။ လွ်ပ္စစ္ မီတာခ သုံးဆေလာက္တိုးေကာက္မယ္ဆို ရင္ လူေတြရဲ႕တုံ႔ျပန္မႈက ဘယ္လိုရွိနိုင္လဲ။
.
Dr.KL ။ ။ ေစ်းကြက္စီးပြားေရးစနစ္ကို စတင္ၿပီးေတာ့ တီထြင္တယ္ေတာ့ မဟုတ္ဘူးေပါ့၊ စ တင္ၿပီးေတာ့ ေျပာခဲ့တဲ့ အဒမ္စမစ္ဆိုတာရွိတယ္။ သူက Men Power,Capital & Landလို႔ ေျပာ တယ္။ တကယ္ေတာ့ Landဆိုတာ Infranstructureတစ္ခုလုံးကိုေျပာတာ။ လွ်စ္စစ္တို႔၊ ဘာတို႔ အ ကုန္လုံးေျပာတာေပါ့။ တိုင္းၿပည္ရဲ႕ ျပႆနာက Capitalကလည္းပဲ အမ်ားႀကီးရွိတယ္။ သို႔ေသာ္ Capitalကလည္း အၾကမ္းျဖင္းအားျဖင့္ အခ်က္အလက္အရ တိုင္းျပည္မွာ ဘီလီယံနဲ႔ခ်ီၿပီးကိုင္ထားတဲ့ သူ ၂၀ေလာက္ရွိတယ္။ အဲဒီလူေတြက တစ္ေယာက္ကို ၂၊ ၃ဘီလီယံေလာက္ ကိုင္ထားတယ္။ ၅၀ ဘီလီယံေလာက္ကိုင္ထားတဲ့ လူေတာင္ရွိတယ္။ ဒီလူေတြက မရင္းဘူး။ ပိုက္ဆံကို အလကားရ ထားေတာ့ ဒီလိုပဲေဘးမွာထိုင္ၿပီးေတာ့ေနတာေတြ ရွိတယ္။ ဒါေပမဲ့ ပိုက္ဆံအရမ္းမရွိတဲ့သူေတြကို ရင္းနိုင္ေအာင္လို႔ ဗမာတင္မဟုတ္ဘူး နိုင္ငံျခားေရာ စြမ္းအင္ေပးရမွာပဲ၊ ေျမေပးရမွာပဲ။ လိုအပ္တဲ့ အ ေျခခံအေဆာက္အအုံေတြလည္း အကုန္လုံးေပးရမွာပဲ။ ေနာက္မို႔ဆို ဘယ္လာမွာလဲ။ မလာနိုင္ဘူး။ စြမ္းအင္ကို ကိုယ့္ဟာကုိယ္ထုတ္မယ္ဆိုရင္ တစ္ယူနစ္ကို အၾကမ္းအားျဖင့္ ၁၅ဆင့္ေလာက္ က် တယ္။ အခု ကမာၻ႕အတိုင္းအတာနဲ႔က တစ္ယူနစ္ကို ၁၂ဆင့္ေလာက္နဲ႔ ေပးေနၾကတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ တို႔က ဒီထက္ပိုၿပီးေပးနိုင္ရမယ္။ အရင္ေခတ္တုန္းကဆိုရင္ နို္င္ငံျခားကုမၸဏီေတြ လွ်ပ္စစ္သုံးရင္ နိုင္ငံ ျခားေငြနဲ႔ေပးရမယ္တို႔၊ ပိုယူရမယ္တို႔ ရွိခဲ့တယ္။ အခုက တစ္ယူနစ္ ၃၅က်ပ္ဆိုေတာ့ ေဒၚလာနဲ႔တြက္ ရင္ သုံးဆင့္ေလာက္ပဲရွိတယ္။ သိပ္နည္းတယ္။ ဒါေပမဲ့ တို္င္းျပည္က ဆင္းရဲေတာ့ ထပ္တိုးေကာက္ မယ္ဆိုရင္ လူေတြက မတတ္နိုင္ဘူး ထင္ပါတယ္။ ပိုက္ဆံကို တခ်ဳိ႕ေနရာမွာ ေလွ်ာ့ၿပီးေတာ့ ရင္းႏွီး ျမွပ္နွံမႈကို ဆြဲေဆာင္ရ လိမ့္မယ္။ တိုင္းျပည္က လုပ္သားအင္အားတန္ဖိုးကလည္း မနည္းဘူး။ မေပါ ဘူး။ ဒီၾကားထဲ လွ်ပ္စစ္တို႔၊ ေျမတို႔ ပိုေပးရမယ္ဆိုရင္ ဘယ္သူက လာခ်င္မွာလဲ။ ေမ့ပစ္လိုက္ေတာ့။ မလုပ္ၾကနဲ႔ေတာ့။ ဒီမွာရွိတဲ့ သစ္ေတာ ၊ဘာညာေရာင္းစားၾက။ အဲဒါလည္း ကုန္ေတာ့မွာ။
ခုနက ေျပာတဲ့ေလဆိပ္ကိစၥ။ ေလဆိပ္ဆိုတာက ေလဆိပ္ကို သြားဖို႔လမ္းေၾကာင္းကို အဆင္ ေျပေအာင္ လုပ္ေပးထားရတယ္။ ၿပီးရင္ တခ်ဳိ႕က ေလဆိပ္ကို နွစ္ၿမိဳ႕၊သုံးၿမိဳ႕မွာတစ္ခုပဲ ထားတယ္။
.
အခုကၽြန္ေတာ္တိုိ႔က ဟိုဖက္က ဟံသာဝတီေလဆိပ္ရွိတယ္။ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕နဲ႔ ဟံသာဝတီေလဆိပ္ကို ခ်က္ခ်င္းေရာက္နိုင္မလား။ တကယ့္၊တကယ္ ကီလိုမီတာ ၁၀၀ နဲ႔ေမာင္းရင္ ေလးဆယ့္ငါးမိနစ္ ေလာက္ဆိုေရာက္မွာပဲ။ ၾကားထဲမွာရပ္တာလည္းမရွိဘူးဆိုရင္ေပါ့။ ဒါေၾကာင့္ လမ္းကို ေကာင္း ေကာင္းမြန္မြန္လုပ္ေပးရင္ ေကာင္းတာေပါ့။ ေလဆိပ္တစ္ခုတည္းနဲ႔ ဆိုတဲ့ပိုက္ဆံ နည္းတာမဟုတ္ ဘူး။ ေလဆိပ္ဆိုတာ ကေလးကစားတာ မဟုတ္ဘူး။
.
ကၽြန္ေတာ္ ဂ်ာမနီမွာ ၂၀၀၆ကေန ၂၀၁၀အထိေနဖူး တယ္။ ပါေမာကၡ သြားလုပ္တာ။ ကၽြန္ေတာ္က ကိုလုံးၿမိဳ႕မွာ ေနတယ္။ ကုိလုံးရယ္၊ ဘြန္းရယ္၊ ဒူ ဆိုေဒါရယ္ သုံးၿမိဳ႕ေပါင္းမွ ေလဆိပ္တစ္ခုပဲရွိတယ္။ လူဦးေရအားျဖင့္ သုံးၿမိဳ႕ေပါင္းရင္ သုံးသန္းေက်ာ္ ေက်ာ္ေလာက္ရွိတယ္။ ဒါဆိုရင္ ဘာလို႔ ဟိုဖက္မွာ တစ္ခုသြားတည္မလဲ။

အပုိင္း (၁)

The Speaker သတင္းဂ်ာနယ္
အတြဲ (၁)၊ အမွတ္ (၃၂)
ဇူလုိင္ ၁၃