NLD အစိုးရရဲ႕ တစ္ႏွစ္ျပည့္ စီးပြားေရးမူ၀ါဒ (၁၂) ခ်က္ ဘယ္ေလာက္ အသက္၀င္ေနၿပီလဲ
ထိုင္းႏိုင္ငံအတြင္း ေရႊ႕ေျပာင္းလုပ္သားမ်ားဆိုင္ရာ ဥပေဒအေျပာင္းအလဲေၾကာင့္ ျမန္မာအလုပ္သမားမ်ား ျမ၀တီ ကိုးသံုးလံုးဂိတ္မွ ျပန္လည္၀င္ေရာက္လာစဥ္
၂၀၁၆ ခုႏွစ္ ဇူလိုင္ ၂၉ ရက္မွာ စတင္ မိတ္ဆက္ခဲ့တဲ့ အာဏာရပါတီ NLD ရဲ႕ စီးပြားေရး မူ၀ါဒ ၁၂ ခ်က္ဟာ အခုဆိုရင္ တစ္ႏွစ္သက္တမ္းျပည့္ခဲ့ပါၿပီ။
စီးပြားေရးမူ၀ါဒ၊ ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံမႈမူ၀ါဒေတြ ထုတ္ျပန္ခဲ့ၿပီးျဖစ္သလို စီးပြားေရးမူ၀ါဒရဲ႕ အက်ယ္လုပ္ေဆာင္မယ့္ က႑ေတြအတြက္လည္း ထြက္ခဲ့ၿပီျဖစ္သလို အာဏာရလာမႈ သက္တမ္းကလည္း အခုဆိုရင္ တစ္ႏွစ္နဲ႔ ေလးလေက်ာ္ခဲ့ပါၿပီ။ အစိုးရတစ္ရပ္ရဲ႕ သက္တမ္းက ငါးႏွစ္ပဲျဖစ္လို႔ ရာခိုင္ႏႈန္းနဲ႔ တြက္ဆမယ္ဆိုရင္ အာဏာရပါတီ NLD ဟာ သူ႔ သက္တမ္းရဲ႕ ၂၆ ရာခိုင္ႏႈန္းေက်ာ္ကို သံုးစြဲၿပီးခဲ့ၿပီဆိုတဲ့ အေျခအေနပါ။
ဒီအခ်ိန္မွာ အစိုးရတစ္ရပ္ဟာ ကိုယ္တိုင္ခ်မွတ္ထားတဲ့ မူ၀ါဒေတြကို ဘယ္လို အေကာင္အထည္ ေဖာ္ႏိုင္ေနၿပီလဲ။ ဘယ္ေလာက္လုပ္ေဆာင္ႏိုင္ၿပီလဲ။ ဘယ္လိုအတုိင္းအတာအထိ ေအာင္ျမင္ေနၿပီလဲဆိုတာကို ျပန္လည္သံုးသပ္ဖို႔ လိုအပ္လာမွာျဖစ္ၿပီး အရင္အစိုးရေတြ လုပ္ခဲ့တာဆိုတဲ့ လက္ညိႇဳးထိုးမႈနဲ႔ပဲ ငါးႏွစ္သက္တမ္းျပည့္ေအာင္ ဆက္သြားမယ္ဆိုတဲ့ပံုစံနဲ႔ ေရွ႕ဆက္မယ္ဆိုရင္ေတာ့ ေျပာင္းလဲခ်င္လြန္းလို႔ မဲပံုေပးခဲ့တဲ့ ျပည္သူေတြက ႏွစ္လိုမယ္မထင္ပါဘူး။
တစ္ႏွစ္ေက်ာ္သက္တမ္းအတြင္းမွာ NLD အစိုးရဟာ တိုင္းျပည္တစ္ျပည္ေရွ႕ဆက္ဖို႔၊ တိုးတက္ဖို႔အတြက္လိုအပ္တဲ့ ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံမႈ မူ၀ါဒ၊ ေငြေၾကးမူ၀ါဒ၊ ဘ႑ာေရး မူ၀ါဒေတြနဲ႔ ကုန္သြယ္ေရးမူ၀ါဒအားလံုးဟာ NLD အစိုးရလက္ထဲကို ေရာက္လာခဲ့ၿပီျဖစ္ပါတယ္။ တုိင္းျပည္တိုးတက္ဖို႔ အေႏွာင့္အယွက္ျဖစ္ေနတဲ့ အဂတိ လိုက္စားမႈတိုက္ဖ်က္ေရးကို ထိထိေရာက္ေရာက္ကိုင္တြယ္ဖို႔ အတြက္ အဂတိလိုက္စားမႈ တိုက္ဖ်က္ေရးေကာ္မရွင္ကို သက္တမ္းလြန္လာခ်ိန္အထိ ဆက္ ထားေနတာ ဘာေၾကာင့္လဲ နားမလည္စရာ ျဖစ္ေပမယ့္ ဒီလုပ္ရပ္ဟာ ကိုင္တြယ္ရခက္တဲ့ လ၀က၊ သာသနာေရးလို အရင္လူေဟာင္းေတြ လုပ္ခဲ့တာမို႔ အရင္လူေဟာင္းေတြနဲ႔ပဲ အိမ္ၾကက္ခ်င္း ခြပ္ခိုင္းတယ္ဆိုရင္ေတာ့ လွပတဲ့ ဗ်ဳဟာတစ္ခုလို႔ပဲ ေျပာရမွာျဖစ္ၿပီး ျပည္သူ႔ လက္ညိႇဳးထိုးမႈ ျမင့္တက္လာရင္ အရင္လူေတြကို တာ၀န္ေပးထားတာေၾကာင့္ပါလို႔ လႊဲခ်႐ံုနဲ႔ရမယ့္ အေျခအေနလို႔ ယူဆစရာပါ။
အာဏာ စတင္ရယူစမွာ ႏိုင္ငံေတာ္၏ အတုိင္ပင္ခံပုဂၢိဳလ္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ဟာ အစိုးရတာ၀န္ စတင္ယူခ်ိန္မွာ “မိမိတုိ႔ ႏုိင္ငံေရးအရ သြားေနသည့္လမ္းသည္ စီးပြားေရးအရ သြားေနသည့္လမ္းႏွင့္ လိုက္ ေလ်ာညီေထြရွိရမည္ျဖစ္ေၾကာင္း၊ စီးပြားေရးမူ၀ါဒကို အေျခခံသည့္အေျခခံအုတ္ျမစ္မ်ားထဲတြင္ အေရးအႀကီးဆံုးတစ္ခုမွာ အမ်ဳိးသား ျပန္လည္ သင့္ျမတ္ေရးကိစၥျဖစ္ပါေၾကာင္း၊ အမ်ဳိးသားျပန္လည္သင့္ျမတ္ေရး၊ အမ်ဳိးသား ျပန္လည္ရင္ၾကားေစ့ေရးမရရွိဘဲ ေရွ႕ဆက္သြား၍ မရႏိုင္ပါေၾကာင္း၊ တစ္ခ်ိန္က မိမိတုိ႔ ႏုိင္ငံသည္ ေဒသတြင္းႏုိင္ငံမ်ားထက္ စီးပြားေရးအေျခအေန ေကာင္းမြန္ခဲ့ေၾကာင္း၊ သို႔ေသာ္ ႏုိင္ငံေရး က်ဆင္းသြားသည့္အခါ စီးပြားေရးပါ က်ဆင္းသြားပါေၾကာင္း၊ ထုိ႔ေၾကာင့္ အမ်ဳိးသားျပန္လည္သင့္ျမတ္ေရးကို အင္မတန္ အေလးထားပါေၾကာင္း၊ ညီညီညြတ္ညြတ္ရွိမွသာ မိမိတုိ႔ လုပ္ကိုင္လိုသည့္ အလုပ္မ်ားကို ေအာင္ျမင္ေအာင္ လုပ္ေဆာင္ႏုိင္မည္ျဖစ္ေၾကာင္း၊ ညီညီညြတ္ညြတ္ လုပ္ကိုင္ႏုိင္ရန္ အမ်ဳိးသား ျပန္လည္ရင္ၾကားေစ့ေရးသည္ အင္မတန္အေရးႀကီးေၾကာင္း၊ စီးပြားေရးအရ တစ္ႏုိင္ငံလံုး အတုိင္းအတာျဖင့္ ညီညီမွ်မွ်ဖြံ႕ၿဖိဳးတုိးတက္ေရးကို စဥ္းစားရမည္” ဆိုၿပီး အမ်ဳိးသား ျပန္လည္သင့္ျမတ္ေရးကို အဓိကထား လုပ္ေဆာင္မယ္ဆိုတာမ်ဳိး ေျပာခဲ့သလို “ၿငိမ္းခ်မ္းေရးရရွိမွ မိမိတို႔ျပည္သူလူထု၏ စိတ္ႏွလုံးခ်မ္းသာႏိုင္မည္ျဖစ္ေၾကာင္း၊ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးေဆာင္ရြက္ရာတြင္ အတိတ္ကို သင္ခန္းစာယူရမည္ ျဖစ္ေၾကာင္း၊ မိမိတို႔ျပည္သူလူထု တိုးတက္ႏိုင္ရန္မွာ ေရရွည္တြင္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးမရွိဘဲႏွင့္ စီးပြားေရးကို မည္သို႔မွ် ထိန္းသိမ္းထားႏိုင္မည္ မဟုတ္ပါေၾကာင္း၊ စီးပြားေရးမည္မွ်တိုးတက္သည္ ျဖစ္ေစၿငိမ္းခ်မ္းမႈ မရွိလွ်င္ စီးပြားေရးၿပိဳလဲသြားႏိုင္ပါေၾကာင္း၊ ယင္းကိုျဖည့္ဆည္းေပးႏိုင္ရန္ လုပ္ေဆာင္ရမည္ျဖစ္ေၾကာင္း” လည္း ေျပာၾကားခဲ့ၿပီး ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကို ဦးတည္ လုပ္ေဆာင္မယ္ဆိုတာေၾကာင့္ စီးပြားေရးကို ေမ့မထားဘဲ တစ္ဖက္တစ္လမ္းက လုပ္ေဆာင္သင့္ေၾကာင္း တန္းတူလုပ္ေဆာင္သင့္ၿပီး အမ်ဳိးသားျပန္လည္သင့္ျမတ္ေရးကို ဦးတည္လုပ္ေဆာင္ခဲ့တဲ့ ဦးသိန္းစိန္အစိုးရဟာ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးလည္း မေအာင္ျမင္၊ စီးပြားေရးလည္း မေအာင္ျမင္ျဖစ္ခဲ့တာကို ေထာက္ျပခဲ့ၾကပါတယ္။ လက္ရွိအခ်ိန္မွာေတာ့ ႏုိင္ငံေတာ္၏ အတုိင္ပင္ခံပုဂၢိဳလ္က စီးပြားေရးက႑ကို စတင္ႀကီးၾကပ္ေနၿပီလို႔ ႏုိင္ငံေတာ္အတိုင္ပင္ခံ႐ံုး ၀န္ႀကီးဌာန ျပည္ေထာင္စု၀န္ႀကီး ဦးေက်ာ္တင့္ေဆြရဲ႕ စကားကိုကိုးကားၿပီး စံေတာ္ခ်ိန္သတင္းစာမွာ ေဖာ္ျပခဲ့တာေၾကာင့္ အခ်ိန္မေႏွာင္းခင္ စီးပြားေရးအတြက္ ဦးတည္လာတာကို ႀကိဳဆိုရမွာပါ။
“ကိုင္တြယ္မယ္ဆိုရင္ ဘယ္လိုပံုစံနဲ႔ ကိုင္တြယ္မလဲဆိုတဲ့ ပံုစံရွိေသးတယ္။ Economic Point ကပဲ ေျပာမယ္ဆိုရင္ေတာ့ အမ်ဳိးသားျပန္လည္သင့္ျမတ္ေရးဆိုတာကလည္း ပိုက္ဆံရွိမွျဖစ္မွာပဲ။ တိုင္းျပည္မွာ ဓနအင္အား ရွိဖို႔လိုပါတယ္။ ကာကြယ္ေရးအင္အားပဲျဖစ္ျဖစ္ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ တုိင္းျပည္ရဲ႕ ဓနအင္အားအေပၚ မူတည္သြားတာပါပဲ။ တုိင္းျပည္တစ္ခုတည္ေဆာက္တာပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ ဘယ္လိုလမ္းစဥ္ကို ရည္မွန္းတာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ဓနအင္အား လိုအပ္တယ္။ ဓနအင္အားအတြက္က တိုင္းျပည္စီးပြားေရး ေတာင့္တင္းသထက္ ေတာင့္တင္းေအာင္ ဘယ္လိုလုပ္မလဲဆိုတာ လိုအပ္တယ္။ ဘယ္လိုပံုစံနဲ႔ လုပ္မလဲဆိုတာေတာ့ ကြၽန္ေတာ္မသိေသးဘူး” လို႔ မူ၀ါဒဆိုင္ရာ စီးပြားေရးပညာရွင္ ေဒါက္တာ ေအာင္ကိုကိုက ဆိုပါတယ္။
ဒါေပမဲ့ စီးပြားေရးဆိုတာက ေန႔ခ်င္းညခ်င္း ဥံဳဖြဆိုၿပီး ေျပာင္းလို႔မရသလို ၾကန္႔ ၾကာေႏွာင့္ေႏွးေနၿပီး လာဘ္စားမႈနာမည္ႀကီးတဲ့ ဗ်ဳ႐ိုကေရစီယႏၲရားကို ကိုင္တြယ္ဖို႔ဆိုရင္ ျဖဳတ္ထုတ္သတ္ မလုပ္ခ်င္လို႔ မရသလို လာဘ္စားမႈကို လံုး၀သည္းမခံဘဲ အေရးယူမယ္ဆိုတာကို ျပဖို႔လည္းလိုအပ္ပါတယ္။ ၀န္ႀကီးဌာနေတြ ေပါင္းစည္းလိုက္ေပမယ့္ ၀န္ႀကီးဌာနအခ်င္းခ်င္းအၾကား ညိႇႏႈိင္းမရတာေတြ၊ ဌာနတစ္ခုနဲ႔ တစ္ခုထုတ္ျပန္ခ်က္က ဌာနတစ္ခုနဲ႔ ဘယ္လိုမွ အဆင္မေျပတာေတြ၊ ဌာနတစ္ခုက ပညာျပေနရင္ တျခားဌာနေတြက အလုပ္ဆက္လုပ္လို႔ မရတာေတြအတြက္ တစ္ႏွစ္ေက်ာ္အေတြ႕အၾကံဳနဲ႔ အေျဖရွာဖို႔ လိုမွာျဖစ္ၿပီး ၀န္ႀကီးဌာနေတြ ေပါင္းစည္းေပမယ့္ ဘာလိုိ႔ လုပ္ငန္း မတြင္က်ယ္သလဲဆိုတာကို ဆင္ျခင္ဖို႔ လိုအပ္ပါမယ္။
စီးပြားေရးမူ၀ါဒဆိုတာကို ျပန္လည္မသံုးသပ္ခင္မွာ အစိုးရအဖြဲ႕ၾကားက လိုအပ္ခ်က္ေတြကို အရင္ျပန္လည္သံုးသပ္ဖို႔ လိုအပ္မွာျဖစ္ပါတယ္။ ႀကီးမားတဲ့အစိုးရကို ေသးငယ္တဲ့အစိုးရျဖစ္ေအာင္ ေျပာင္းလဲေပမယ့္ မလြယ္ကူတဲ့အေျခအေနကို ရင္ဆိုင္ခဲ့ရတာေၾကာင့္ ဒု၀န္ႀကီးေတြ ဆက္တုိက္ခန္႔ခဲ့ရသလို ေသးငယ္ေနတဲ့ စီးပြားေရးကို ႀကီးမားေအာင္ လုပ္ေဆာင္ရာမွာလည္း အရင္အစိုးရလက္ထက္ကထက္ေတာင္ က်ဆင္းေနရတဲ့အျဖစ္ကို အေသအခ်ာ ျပန္လည္သံုးသပ္ဖို႔ လိုအပ္ပါတယ္။ ေသခ်ာတာကေတာ့ ေရရွည္လုပ္ရမွာျဖစ္ၿပီး ဆယ္စုႏွစ္ သက္တမ္းေလာက္အထိ ၾကာရွည္ႏိုင္တဲ့ အမ်ဳိးသားျပန္လည္သင့္ျမတ္မွ တုိင္းျပည္စီးပြားေရး တိုးတက္မယ္ဆိုတာနဲ႔ေတာ့ အလုပ္မျဖစ္ႏုိင္ပါဘူး။
ေကာင္းမြန္တဲ့ စီးပြားေရးမူ၀ါဒဆိုတာ တစ္ႏွစ္အတြက္ မဟုတ္ဘူး။ ငါးႏွစ္အတြက္ မဟုတ္ဘူး။ ဆယ္စုႏွစ္ေတြအတြက္ စဥ္းစားထားတယ္ဆိုေပမယ့္ လက္ရွိအေျခအေနမွာေတာ့ NLD အစိုးရရဲ႕ စီးပြားေရးမူ၀ါဒေတြဟာ လုပ္ေဆာင္မႈမျမင္ရဘဲ Vision ေတြသာ ျဖစ္ေနၿပီး ေနာက္ဆက္တြဲလုပ္ရမယ့္ Action Plan ေပ်ာက္ေနတယ္လို႔ သံုးသပ္ခံေနရပါတယ္။ ဒီအေျခအေနဟာ ထည့္သြင္း စဥ္းစားစရာပါ။
“အစိုးရရဲ႕ လက္ရွိမူ၀ါဒ ၁၂ ခ်က္က ေယဘုယ်ဆန္တယ္။ ဘာမွသံုးသပ္လို႔မွ မရတာ။ ဘာၿပီးေအာင္လုပ္မယ္မွ မေျပာထားတာ။ လယ္ယာစိုက္ပ်ဳိးေရးက႑ကို ဖြံ႕ၿဖိဳးေအာင္ လုပ္မယ္ဆိုတာ ဘယ္လိုလုပ္မယ္ဆိုတာမွ မပါတာ။ General ဆန္ေတာ့ ကြၽန္ေတာ္တို႔ သံုးသပ္လို႔မွ မရတာ။ မူ၀ါဒတို႔ Policy တို႔ေတာ့ အၾကမ္းဖ်င္းကေတာ့ ေျပာၾကတာပဲ။ Vision ေပါ့။ Vision ျပီးရင္ Action Plan လိုေသးတယ္။ ႏုိင္ငံျခားသားေတြ သံုးသပ္တာက လက္ရွိအစိုးရက Vision ေတာ့ရွိတယ္။ Action Plan ေတာ့မရွိဘူး” လို႔ ျမန္မာႏိုင္ငံ ဆန္စပါးအသင္းခ်ဳပ္ ဒုတိယဥကၠ႒ ေဒါက္တာစိုးထြန္းက သံုးသပ္ပါတယ္။
NLD အစိုးရရဲ႕ စီးပြားေရးမူ၀ါဒေတြ အလုပ္ျဖစ္မျဖစ္ ငါးႏွစ္ေစာင့္ရမယ္ဆိုေပမယ့္ အစိုးရတစ္ရပ္ရဲ႕ အနာဂတ္ဟာ တိုးတက္မႈအေပၚပဲ ျပည္သူက အမွတ္ေပးမွာျဖစ္တဲ့အျပင္ ဒုတိယအႀကိမ္သက္တမ္း အိပ္မက္ဟာ ျပည္သူေတြရဲ႕ စား၀တ္ေနေရးေျပလည္မႈနဲ႔လည္း တုိက္႐ိုက္အခ်ဳိးက်ပါတယ္။ NLD အစိုးရရဲ႕ ပထမသက္တမ္းမွာ ျမန္မာက်ပ္ေငြတန္ဖိုး အလြန္အမင္းက်ဆင္းမႈ၊ ေရႊေစ်း အလြန္အကြၽံျမင့္တက္မႈ၊ အလုပ္အကိုင္သစ္ ဖန္တီးေပးႏိုင္မႈ အားနည္းခဲ့တဲ့အျပင္ ရွိၿပီးသား အလုပ္အကိုင္ေတြကိုပါ ေပ်ာက္ေအာင္ဖန္တီးခဲ့မႈ၊ စံခ်ိန္တင္ျမင့္တက္လာတဲ့ ဘတ္ဂ်က္လိုေငြ၊ ဦးသိန္းစိန္အစိုးရရဲ႕ ေနာက္ဆံုးႏွစ္ႏွစ္ ေျခဖ်ားေတာင္ မမီခဲ့တဲ့ ႏိုင္ငံျခားရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံမႈ၊ တိုင္းျပည္ရဲ႕ စီးပြားေရးကို အဓိက ေမာင္းႏွင္ရာ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕မွာ လက္ရွိအခ်ိန္အထိ မေအာင္ျမင္ေသးတဲ့ YBS စနစ္ေၾကာင့္ သြားလာရ ခက္ခဲလာတဲ့အျပင္ ေငြကုန္ေၾကးက် ပိုမုိျမင့္မားလာမႈ၊ အလုပ္အကိုင္သစ္ အခြင့္အလမ္းသစ္ ဖန္တီးမေပးႏိုင္ေသးဘဲ ေကတီဗီ ေတြ အေျခစိုက္ရာေနရာတစ္ခုကို ဖ်က္ဆီးခဲ့မႈစတဲ့ အေျခအေနဆိုးေပါင္းမ်ားစြာ ၾကံဳခဲ့ၿပီး ျဖစ္ပါတယ္။
ဒီလိုအေျခအေနဆိုးေတြဟာ NLD အစိုးရကို ထင္တစ္လံုးနဲ႔ ျမင္ခဲ့တဲ့ ျပည္သူေတြ အတြက္ေတာ့ လက္ခံႏိုင္စရာ မရွိခဲ့သလို တစ္ႏွစ္ေလာက္သာ ေပးလုပ္ရင္ တုိင္းျပည္ တိုးတက္ေစရမယ္လို႔ ထင္ျမင္ေၾကြးေၾကာ္ခဲ့တဲ့ သူေတြနဲ႔ NLD အစိုးရအတြက္လည္း အိပ္မက္ဆိုးတစ္ခုပါ။ ကံေကာင္းတာ တစ္ခ်က္ကေတာ့ အရင္အစိုးရေတြ လုပ္ခဲ့တာ၊ အႏွစ္ ၅၀ ေက်ာ္ ဖ်က္ဆီးခဲ့တာဆိုတာနဲ႔ ေျဖေတြးခဲ့ၿပီး တစ္ႏွစ္သက္တမ္းကာလဟာ ပ်ားရည္ဆမ္းခြင့္ ရခဲ့တာပါ။ ဒါေပမဲ့ ဒီအေျခအေနေတြအတြက္ တာ၀န္အရွိဆံုးကေတာ့ NLD အစိုးရျဖစ္ၿပီး ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က ပင္လံု ၿငိမ္းခ်မ္းေရးစကား၀ိုင္းမွာ ေျပာခဲ့သလို “တာ၀န္ခံမႈဆိုတာဟာ ျပည္သူလူထုရဲ႕ အက်ဳိးအတြက္ လုပ္ေဆာင္မယ္လို႔ ဆိုၿပီးေတာ့ တာ၀န္ယူလာတဲ့ အစိုးရအားလုံးမွာ တာ၀န္ရွိပါတယ္။ တာ၀န္ခံမႈဆိုတဲ့ ကိစၥက ဘာလဲဆိုေတာ့ ဘာျဖစ္ျဖစ္ ဟိုအရင္လူေတြက လုပ္ခဲ့လို႔ဆိုတဲ့ အဲဒီလိုအျပစ္ဖို႔တာဟာ တာ၀န္ယူမႈ မဟုတ္ပါဘူး။ အစကတည္းက မသိဘူးလား ဘာေတြ လုပ္ခဲ့တယ္ဆိုတာ။ မသိလို႔ရွိရင္လည္း ဒီအလုပ္ မလုပ္သင့္ဘူး။ ကြၽန္မတို႔ဆို သိတာပဲ။ ဘယ္လုိ ဘယ္လိုျဖစ္ခဲ့ဆိုတာ သမိုင္းစဥ္က ဘယ္လိုရွိခဲ့တယ္ဆိုတာ။ သို႔ေသာ္လညး္ ကြၽန္မတို႔ဟာ ကြၽန္မတို႔ႏိုင္ငံသူ ႏိုင္ငံသားေတြ အေပၚမွာယုံၾကည္မႈ ကြၽန္မတို႔ယုံၾကည္တဲ့ ဒီမိုကေရစီအေရးေတာ္ပုံအေပၚမွာ ယုံၾကည္မႈနဲ႔လုပ္ခဲ့တာ။ တို႔နဲ႔မဆိုင္ဘူးလို႔ ကြၽန္မတို႔ ဘယ္ေတာ့မွ မေျပာဘူး” လို႔ဆိုခဲ့တာကို သိထားၾကဖို႔ လိုအပ္မွာ ျဖစ္ပါတယ္။
(၁)
အေသးစိတ္ဆန္လြန္းတယ္။ ေယဘုယ် ဆန္လြန္းတယ္ဆိုတဲ့ ေ၀ဖန္သံေတြ ရွိေနဆဲျဖစ္တဲ့ အာဏာရပါတီ NLD ရဲ႕ စီးပြားေရး မူ၀ါဒ အမွတ္စဥ္ (၁) ကေတာ့ ပြင့္လင္းျမင္သာၿပီး ေကာင္းမြန္ေတာင့္တင္းတဲ့ ျပည္သူ႔ဘ႑ာေရး စီမံခန္႔ခြဲမႈစနစ္နဲ႔ ဘ႑ာေရး အရင္းအျမစ္ေတြ တိုးတက္ပြားမ်ားလာေအာင္ ေဆာင္ရြက္မယ္လို႔ ဆိုထားပါတယ္။
ဒီေနရာမွာ ပြင့္လင္းျမင္သာၿပီး ေကာင္းမြန္ေတာင့္တင္းတဲ့ ျပည္သူ႔ဘ႑ာေရး စီမံခန္႔ခြဲမႈဟာ အဂတိလိုက္စားမႈကို မတိုက္ဖ်က္ႏိုင္မႈေအာက္မွာ ေရစုန္ေမ်ာေနဆဲပါ။ ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ႕ ႏွစ္အလိုက္ ဘတ္ဂ်က္လိုေငြေတြမွာ ၂၀၁၁-၂၀၁၂ ဘ႑ာႏွစ္မွာ က်ပ္ဘီလ်ံ ၁၆၃၀၊ ၂၀၁၂-၂၀၁၃ ဘ႑ာႏွစ္မွာ က်ပ္ ၁၂၅၁ ဘီလ်ံ၊ ၂၀၁၃-၂၀၁၄ ဘ႑ာႏွစ္မွာ က်ပ္ ၇၀၆ ဘီလ်ံ၊ ၂၀၁၄-၂၀၁၅ ဘ႑ာႏွစ္မွာ က်ပ္ ၇၈၂ ဘီလ်ံရွိခဲ့ၿပီး ၂၀၁၅-၂၀၁၆ ေရြးေကာက္ပြဲႏွစ္မွာ က်ပ္ ၃၆၅၉ ဘီလ်ံအထိ လိုေငြျဖစ္ခဲ့လို႔ ေရြးေကာက္ပြဲႏွစ္ဟာ လိုေငြအမ်ားဆံုးႏွစ္ ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ ဦးသိန္းစိန္အစိုးရ ေရးဆြဲခဲ့တဲ့ ဘတ္ဂ်က္ကိုဆက္ခံရတဲ့ လက္ရွိ ဦးထင္ေက်ာ္အစိုးရ ပထမသက္တမ္း ၂၀၁၆-၂၀၁၇ ဘ႑ာႏွစ္မွာ လိုေငြက်ပ္ဘီလ်ံ ၄၀၀၀ ေက်ာ္ျဖစ္လို႔ လိုေငြအမ်ားအျဖစ္ စံခ်ိန္တင္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္လည္းျဖစ္ၿပီး လက္ရွိဘ႑ာႏွစ္ ထပ္တုိးဘတ္ဂ်က္ မပါခင္ ကနဦးမွာ လိုေငြ က်ပ္ ဘီလ်ံ ၃၉၉၀ ေက်ာ္ ရွိေနပါတယ္။ ဒီ ဆီးသီးဗန္းေမွာက္ ဘတ္ဂ်က္အတြက္ ျပည္နယ္နဲ႔ တိုင္းေဒသႀကီး အစိုးရအဖြဲ႕ေတြက လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္အမ်ားစု တာ၀န္ေက်ၾကေပမယ့္ ျပည္ေထာင္စုအဆင့္မွာေတာ့ အားနည္းခ်က္ အမ်ားအျပားနဲ႔ စိစစ္ႏိုင္မႈ အားနည္းေနဆဲပါ။ အစိုးရအဖြဲ႕အေနနဲ႔လည္း ျပည္ေထာင္စု စာရင္းစစ္ခ်ဳပ္မွာ လုပ္ပိုင္ခြင့္ အမ်ားအျပားအျပင္ စီမံကိန္းေတြကို လိုက္ပါစစ္ေဆးႏုိင္တဲ့ အေနအထားမ်ဳိးနဲ႔ ပထမႏွစ္သက္တမ္းမွာ ထင္သလိုလုပ္ခဲ့တဲ့ တင္ဒါလာဘ္ေပး လာဘ္ယူမႈေတြကို ၾကပ္မတ္ဖို႔ အေရးေပၚလိုအပ္တဲ့ အေျခအေနျဖစ္ေနပါၿပီ။
(၂)
NLD ရဲ႕ စီးပြားေရးမူ၀ါဒ အမွတ္စဥ္ (၂) မွာေတာ့ ႏိုင္ငံပိုင္ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းေတြ ပိုမိုေအာင္ျမင္ဖို႔ ေဆာင္ရြက္မယ္။ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲ လုပ္ကုိင္ႏိုင္ေျခရွိတဲ့ လုပ္ငန္းေတြကို ပုဂၢလိကပိုင္အျဖစ္ ေျပာင္းလဲလုပ္ေဆာင္ၿပီး အလုပ္အကိုင္ရရွိေရးနဲ႔ စီးပြားေရးတိုးတက္မႈ အေထာက္အကူျပဳတဲ့ အေသးစားနဲ႔ အလတ္စား လုပ္ငန္းေတြကို ပံ့ပိုးေပးဖို႔ ရည္ရြယ္ထားတယ္ဆိုတဲ့ အခ်က္ေတြကို အဓိကအခ်က္အေနနဲ႔ မူ၀ါဒခ်မွတ္ထားတာ ေတြ႕ရပါတယ္။ ဒီေနရာမွာဆိုရင္လည္း လက္ရွိအစိုးရရဲ႕ စီးပြားေရးက႑ကို တာ၀န္ယူထားတဲ့သူေတြက ဘယ္လိုလုပ္ငန္းျဖစ္ျဖစ္ အျမတ္ရမယ္ ထင္ေနတာပါ။ လက္ရွိမွာ ပုဂၢလိကပိုင္ ျပဳလုပ္မႈေတြကလည္း လုပ္ထံုးလုပ္နည္းနဲ႔ ဥပေဒခိုင္မာမႈ မရွိတဲ့ အေျခအေနနဲ႔ တုံ႔ဆိုင္းေနသလို အ႐ံႈးေပၚေနတဲ့ ႏုိင္ငံပိုင္စက္႐ံုေတြက လုပ္ငန္း သေဘာသဘာ၀အရ ပုဂၢလိကကို ေပးရင္ ျမတ္မယ္ဆိုတဲ့ ထင္တစ္လံုး ရွိေနေပမယ့္ လက္ရွိအထိေတာ့ ရပ္ဆုိင္းထားတဲ့ စက္႐ံု ၃၃ ခုအတြက္ ဆက္လက္လုပ္ေဆာင္ရမႈက မျမင္ရသေလာက္ပါ။ ပုဂၢလိကပိုင္လုပ္တယ္ ဆိုတာက ႏုိင္ငံပိုင္ေျမနဲ႔ အေဆာက္အအံု ေရာင္းစားတာကို ေခၚတာမဟုတ္ဘူးဆိုတာကို သိရွိဖို႔လိုအပ္မွာျဖစ္ၿပီး ပုဂၢလိကကို လႊဲေပးတဲ့ လုပ္ငန္းႀကီးေတြကို တင္ဒါမေခၚဘဲ လက္သိပ္ထိုးေပးတာကလည္း တုိင္းျပည္နစ္နာမယ့္ လမ္းေၾကာင္းဆိုတာ သိရွိဖို႔လိုပါတယ္။ တင္ဒါမေခၚဘဲေပးျခင္းဟာ အရင္အစိုးရတုန္းကလို ေလရွယ္ယာေတြမ်ားရလို႔ စီမံကိန္းေတြ ေပးခ်င္တဲ့ခ႐ိုနီကို ေပးေနတာလားဆိုတဲ့ ထင္ျမင္မႈကိုလည္း ျဖစ္ေစတာကို သတိျပဳၾကပါ။
ဒါ့အျပင္ တိုင္းျပည္အတြက္ အေရးအႀကီးဆံုးက အေသးစားနဲ႔ အလတ္စားလုပ္ငန္းေတြ ထူမႏုိင္ေရးပါ။ တုိင္းျပည္ရဲ႕ ၉၈ ရာခိုင္ႏႈန္းေလာက္အထိ ရွိေနတဲ့ အေသးစား အလတ္စား လုပ္ငန္းေတြအတြက္ လက္ရွိအေျခအေနမွာ ေျဖေလွ်ာ့မႈေတြ အမ်ားႀကီးလိုအပ္ေနပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ လက္ရွိအေျခအေနမွာေတာ့ စီမံကိန္းနဲ႔ ဘ႑ာေရး၀န္ႀကီးဌာနက ျပည္ေထာင္စု၀န္ႀကီး ဦးေက်ာ္၀င္းက “ SME နဲ႔ပတ္သက္လို႔ရွိရင္ ဥကၠ႒ႀကီးက တင္ျပစရာရွိတယ္ဆိုၿပီး တင္ျပေတာ့ အခက္အခဲရွိတာက Cost of Production အေရးႀကီးတယ္။ Cost of Production ျမင့္ေနတယ္။ အဲဒီေတာ့ အခြန္ေတြ ေလွ်ာ့ေပးပါတဲ့။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ျမန္မာႏုိင္ငံက အေရွ႕ေတာင္အာရွမွာ ေကာက္သမွ် အခြန္ထဲမွာ အနည္းဆံုးျဖစ္ေနတယ္။ ေလွ်ာ့ခဲ့တာလည္း အလီလီေလွ်ာ့ခဲ့တာမ်ားၿပီ။ တံဆိပ္ေခါင္းခြန္ဆိုရင္ ခုနစ္ရာခိုင္ႏႈန္းကေန ႏွစ္ရာခိုင္ႏႈန္းေရာက္သြားၿပီ။ အဲဒါကို ထပ္ေလွ်ာ့ေပးစရာအေၾကာင္း မရွိေတာ့ဘူး။ အဲဒါကို ေလ်ာ့ေအာင္လုပ္ေပးပါဆိုရင္ေတာ့ ဘယ္လိုမွ မလုပ္ႏုိင္ေတာ့ဘူး။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ Limit ကုန္ၿပီ။ အဲဒါဆိုရင္ အျခားလုပ္ငန္း ေျပာင္းရင္ေျပာင္း၊ ဒါပဲရွိေတာ့တယ္။ ဒီလိုသာ ေလွ်ာ့ေပးၾကစတမ္းဆိုရင္ ေဆး႐ံုေတြ၊ ေက်ာင္းေတြ၊ လမ္းေတြ၊ တံတားေတြ ဘာနဲ႔သြားလုပ္မလဲ။ ဒီကေန႔ ျပည္သူေတြ လိုအပ္ခ်က္ ဘာနဲ႔သြားလုပ္မလဲ” လို႔ ဆိုထားတဲ့အတြက္ ၀မ္းနည္းစရာအေျခအေနကို ေရာက္ေနၿပီလို႔ ဆိုရမွာျဖစ္ၿပီး အေသးစား အလတ္စား လုပ္ငန္းေတြရဲ႕ ပကတိအခက္အခဲေတြကို မွန္ကန္တဲ့ သတင္းအခ်က္အလက္ေတြနဲ႔ သံုးသပ္ႏိုင္စြမ္း မရွိေသးဘူးလို႔ ဆိုရပါမယ္။
တိုင္းျပည္ရဲ႕ အခြန္စနစ္မွာ လိုအပ္ခ်က္ေတြ၊ မွားယြင္းမႈေတြ အမ်ားအျပားပါ။ လုပ္ငန္းတစ္ခုက မွတ္ပံုတင္ငါးမ်ဳိးေလာက္နဲ႔ အခြန္ ငါးမ်ဳိးေျခာက္မ်ဳိးေလာက္ ေပးေနရတဲ့ တိုင္းျပည္မွာ ေျဖေလွ်ာ့မေပးႏုိင္ေတာ့ဘူးခ်ည္း လုပ္ေနမယ္ဆိုရင္ မွတ္ပံုတင္မထားရေသးတဲ့ အေသးစား အလတ္စား လုပ္ငန္းေတြကို မွတ္ပံုတင္အခြန္ေဆာင္လမ္းေၾကာင္းေပၚ တြန္းတင္ႏုိင္မွာ မဟုတ္ပါဘူး။ အရင္အစိုးရ လက္ထက္မွာဆိုရင္ စက္မႈကုန္ေခ်ာေတြကို ျပည္ပနဲ႔ယွဥ္ႏုိင္ဖို႔ ကုန္သြယ္လုပ္ငန္း ခြန္ကို သတ္မွတ္ခ်က္ေတြရဲ႕ ရာခိုင္ႏႈန္း ၂၀ ပဲ ေကာက္ခံတာ၊ သြင္းကုန္အစားထုိး လုပ္ငန္းေတြအတြက္ ေလ်ာ့ေပါ့ခံစားခြင့္ေတြကို ရာခိုင္ႏႈန္း ၂၀ အထိ ေပးခဲ့တာေတြ လုပ္ေဆာင္ခဲ့ပါတယ္။ ျပည္တြင္းလုပ္ငန္းေတြကို အကာအကြယ္မေပးေတာ့ဘဲ ယွဥ္ၿပိဳင္မႈကို ဦးတည္လာေစမယ့္ အစိုးရအေနနဲ႔ ျပည္တြင္းလုပ္ငန္းေတြက ႏုိင္ငံတကာ ထုတ္ကုန္အဆင့္ ေရာက္လာၿပီး ယွဥ္ၿပိဳင္ႏုိင္ေအာင္ ဘယ္လို ေထာက္ကူေပးရမလဲဆိုတာကိုပဲ ဦးတည္စဥ္းစားရမွာျဖစ္ၿပီးေတာ့ ျပည္တြင္း အေသးစား အလတ္စား လုပ္ငန္းေတြ ရွင္သန္ႀကီးထြားေရး ေထာက္ကူေပးမယ့္ မဟာဗ်ဳဟာရွိေနဖို႔ လိုအပ္ပါတယ္။
“တိုင္းျပည္စီးပြားေရး တိုးတက္မႈမွာ SME က႑ဟာ မရွိမျဖစ္ အင္မတန္အေရးပါတဲ့ က႑ျဖစ္ပါတယ္။ SME ဆိုတာကို ေရွးယခင္ကလည္း ဒီနာမည္ပဲသံုးၿပီးေတာ့ လုပ္ငန္းေတြ အေကာင္အထည္ေဖာ္ခဲ့တာလည္း ၾကာပါၿပီ။ ၾကာခဲ့ေသာ္လည္း ေမွ်ာ္မွန္းထားသေလာက္ တုိးတက္မႈေတြကို သိပ္ၿပီးေတာ့ ရလဒ္က မေပၚလြင္ေသးဘူးဆိုတာကို အားလံုးသိတဲ့အတုိင္းပဲ” လုိ႔ စက္မႈ၀န္ႀကီးဌာန ျပည္ေထာင္စု၀န္ႀကီး ဦးခင္ေမာင္ခ်ဳိက ဆိုပါတယ္။
(၃)
NLD ရဲ႕ စီးပြားေရးမူ၀ါဒ အမွတ္စဥ္ (၃) မွာေတာ့ ေခတ္မီဖြံ႕ၿဖိဳးတဲ့ စီးပြားေရး ျဖစ္ထြန္းေစႏိုင္တဲ့ လူ႔အရင္းအျမစ္ေတြ ေမြးထုတ္ၿပီး ပညာရပ္ပိုင္းဆိုင္ရာ အသက္ေမြး၀မ္းေက်ာင္း ပညာရပ္ေတြကို ဖြံ႕ၿဖိဳးတိုးတက္ေအာင္ ေဆာင္ရြက္မယ္လို႔ ဆိုထားပါတယ္။
ဒီအခ်က္ကလည္း ဘယ္ေလာက္အထိ ေရွ႕ေရာက္ေနၿပီလဲဆိုတာ ေမးခြန္းထုတ္စရာပါ။ ပါးစပ္ေတြကေတာ့ လူ႔အရင္းအျမစ္ေတြ ေမြးထုတ္မယ္။ ဘယ္ေနရာမွာ ဘာလုပ္မယ္ ေၾကြးေၾကာ္ေနေပမယ့္ ေနာက္ဆက္တြဲလုပ္ရပ္ေတြကေတာ့ ဘာမွမျမင္ရပါဘူး။ အထူးသျဖင့္ ပညာေရးက႑ပါ။ ႏွစ္အလိုက္ ဘတ္ဂ်က္ေတြ တုိးျမႇင့္လာခဲ့တာဟာ ၂၀၁၂ -၂၀၁၃ ဘ႑ာမွာ က်ပ္ ၇၆၁ ဘီလ်ံကေန လက္ရွိဘ႑ာႏွစ္မွာ ၁၇၅၆ ဘီလ်ံအထိ တိုးလာခဲ့ေပမယ့္ အားရစရာ တိုးတက္မႈနတၳိပါ။
သုေတသနလုပ္ဖို႔အတြက္ ရန္ပံုေငြေတြ ေထာက္ပံ့ဖို႔အတြက္ ျပင္ဆင္လာတာ ျမင္ရေပမယ့္ အားရစရာ မရွိေသးသလို ပုဂၢလိက ပညာေရးေက်ာင္းေတြကိုလည္း ၾကပ္မတ္ႏိုင္စြမ္း မျမင္ရေသးပါဘူး။ အထူးသျဖင့္ ပညာေရးက႑ဟာ အစိုးရအဆက္ဆက္ရဲ႕ အစမ္းသပ္ခံ ျဖစ္ေနဆဲျဖစ္ၿပီး ေတာ္ၾကာ မူ၀ါဒတစ္မ်ဳိး၊ ခဏေန မူ၀ါဒတစ္မ်ဳိးနဲ႔ ေလာေလာဆယ္အထိေတာ့ ပညာေရးနဲ႔ လူ႔စြမ္းအားအရင္းအျမစ္ ဖြံ႔ၿဖိဳးေရးစီမံကိန္းေတြက ေ၀ေ၀၀ါး၀ါးပါ။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က ပညာေရး၀န္ႀကီးအျဖစ္ တာ၀န္ယူလို႔ ၀မ္းသာခဲ့ၾကတဲ့ ျပည္သူေတြအေနနဲ႔ လက္ရွိ အေျခအေနအေပၚ အားရေက်နပ္မႈမရွိၾကသလို ပြင့္လင္း ျမင္သာမႈ မရွိတာနဲ႔ လူ႔စြမ္းအားအရင္းအျမစ္ ဖြံ႔ၿဖိဳးေရးအတြက္ စီးပြားေရးမူ၀ါဒ အက်ယ္ဖြင့္ဆိုမႈမွာ ေဖာ္ျပခဲ့တာကလြဲရင္ လက္ရွိအထိေတာ့ Road Map ကိုေတာင္ ခ်ျပႏိုင္စြမ္း မရွိေသးပါဘူး။
(၄)
NLDရဲ႕ စီးပြားေရးမူ၀ါဒ အမွတ္စဥ္ (၄) မွာေတာ့ လွ်ပ္စစ္ဓာတ္အား၊ လမ္းမ်ား၊ ဆိပ္ကမ္းမ်ား စတဲ့ အေျခခံစီးပြားေရး အေဆာက္အအံုေတြ လ်င္ျမန္စြာ တိုးတက္လာဖို႔ ဦးစားေပးေဆာင္ရြက္မယ္။ Data ID Card System၊ Digital Government Strategy နဲ႔ e-Government System ထူေထာင္မယ္လို႔ ဆိုထားပါတယ္။ အေျခခံအေဆာက္အအံုအတြက္ကေတာ့ ေ၀ဖန္စရာ မရွိသေလာက္ပါ။ ဘာ့ေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ ဒီအေျခခံအေဆာက္အအံု အားလံုးၿပီးဖို႔ဆိုရင္ အေမရိကန္ေဒၚလာ ဘီလ်ံ ၁၀၀ အထက္ သံုးစြဲရမယ့္ မူ၀ါဒျဖစ္ေနတာေၾကာင့္ျဖစ္ၿပီး လက္ရွိအစိုးရလက္ထက္မွာ လွ်ပ္စစ္မီး၊ လမ္း၊ ဆိပ္ကမ္းေတြအတြက္ သက္ဆိုင္ရာ ၀န္ႀကီးဌာနေတြျဖစ္တဲ့ ေဆာက္လုပ္ေရး၀န္ႀကီးဌာန၊ ပို႔ေဆာင္ေရးႏွင့္ ဆက္သြယ္ေရး၀န္ႀကီးဌာနနဲ႔ လွ်ပ္စစ္ႏွင့္ စြမ္းအင္၀န္ႀကီးဌာနေတြက တစ္ႏွစ္တစ္ႏွစ္ ခ်ျပထားတဲ့ စီမံကိန္းေတြကို မခိုးမ၀ွက္ႏုိင္ေအာင္ စိစစ္ႏိုင္ရင္၊ တင္ဒါ ဘက္လိုက္မႈေတြမရွိရင္၊ အဂတိလုိက္စားမႈ စိစစ္ႏုိင္ရင္ကိုပဲ အေျခအေန ေကာင္းေနၿပီလို႔ ဆိုရမွာပါ။
(၅)
NLD ရဲ႕ စီးပြားေရးမူ၀ါဒ အမွတ္စဥ္ (၅) မွာေတာ့ ျပည္တြင္းေန ႏိုင္ငံသားေတြနဲ႔ ျပည္ပက ျပန္ေရာက္လာတဲ့ ျမန္မာႏိုင္ငံသားေတြအတြက္ အလုပ္အကိုင္အခြင့္အလမ္းေတြ ေဖာ္ထုတ္ေပးၿပီး အလုပ္အကိုင္ အခြင့္အလမ္းျမင့္မားတဲ့ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းေတြ ကာလတိုအတြင္း ပိုမိုဦးစားေပး လုပ္ေဆာင္မယ္ ဆိုထားပါတယ္။
ဒီအခ်က္က အခုထိ လံုး၀မျဖစ္ေသးပါဘူး။ ရန္ကုန္ေဆာက္လုပ္ေရး ရပ္ဆိုင္းမႈ ဂယက္နဲ႔ လမ္းေဘးေစ်းသည္ေတြကို ကမ္းနားလမ္း ပို႔ခဲ့ရာမွာ ေစ်းသည္အမ်ားစု အေျခမလွတဲ့ အေနအထားျဖစ္ခဲ့ၿပီး ရွိၿပီးသား အလုပ္အကိုင္ေတာင္ ေပ်ာက္ရွခဲ့ပါတယ္။ ဒီၾကားထဲမွာ တစ္လသံုးသိန္းအထက္ေလာက္ပဲ ေမွ်ာ္လင့္ႏုိင္ေပမယ့္ ျမန္မာ့အနိမ့္ဆံုး လုပ္ခထက္ သံုးဆေလာက္ျမင့္ေနလို႔ ျမန္မာေတြ အသြားမ်ားတဲ့ မေလးရွားႏိုင္ငံကိုသြားၿပီး အလုပ္လုပ္ခြင့္ကလည္း ပိတ္ခဲ့ရျပန္ပါေသးတယ္။ အဲဒီအေျခအေနကို မယံုၾကည္ဘူးဆိုရင္ တာ၀န္ရွိသူေတြ ျမန္မာႏိုင္ငံကူးလက္မွတ္ ႐ံုးေရွ႕ တစ္ခ်က္ေလာက္သြားၾကည့္ပါလို႔ အၾကံျပဳရမွာပါ။ ထုိင္း၊ စင္ကာပူ၊ မေလးရွား စတဲ့ ႏိုင္ငံေတြကို အလုပ္ၾကမ္းနဲ႔ အႏၲရာယ္မ်ားတဲ့ အလုပ္ေတြ၊ အိမ္ေဖာ္လုပ္ငန္းေတြလုပ္ဖို႔ ထြက္ေနတဲ့ျပည္သူေတြကို ေန႔စဥ္မ်ားျပားစြာ ရင္နင့္ဖြယ္ရာ ေတြ႕ရမွာပါ။
ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ႕ အလုပ္လက္မဲ့ႏႈန္းကို ေျပာရမယ္ဆိုရင္ အရင္အစိုးရလက္ထက္မွာကတည္းက ေလးရာခိုင္ႏႈန္းေလာက္ပဲ ရွိတယ္ေျပာလို႔ ရယ္ပြဲဖြဲ႕ခံရမႈေတြ ရွိခဲ့ပါတယ္။
ဖြံ႕ၿဖိဳးမႈ အနိမ့္ဆံုးႏုိင္ငံက ျပည္ပကို တရားမ၀င္လုပ္သားေတြ စီးထြက္ေနတဲ့ ျမန္မာႏိုင္ငံက ကမၻာ့လုပ္ခလစာ အနိမ့္ဆံုး ႏိုင္ငံလည္း ျဖစ္ေနျပန္ပါေသးတယ္။ ဒီလို ႏုိင္ငံမ်ဳိးက အလုပ္လက္မဲ့ ေလးရာခိုင္ႏႈန္းေလာက္ပဲ ရွိတယ္ဆိုတာ လူရယ္စရာျဖစ္သလို ျမန္မာႏုိင္ငံရဲ႕ အလုပ္လက္မဲ့ႏႈန္းကို ျငင္းခုံမယ္ဆိုရင္လည္း ပုဂံရာဇ၀င္ကို ျငင္းရသလို တုတ္ထမ္း၊ ဓားထမ္း ျငင္းရမလိုပါ။
ဒါေပမဲ့ လက္ရွိမွာေတာ့ မွန္ကန္ႏိုင္တဲ့ အလုပ္လက္မဲ့ႏႈန္းတစ္ခုကို ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္မွာ လႈိင္းဘြဲမဲဆႏၵနယ္ လႊတ္ေတာ္ကုိယ္စားလွယ္ ဦးခင္ခ်ဳိက ေမ ၂၅ ရက္မွာ ျမန္မာ ႏိုင္ငံမွာ အလုပ္လုပ္ႏုိင္သူ လူဦးေရရဲ႕ ၃၄ ရာခိုင္ႏႈန္းက အလုပ္လက္မဲ့သေဘာျဖစ္ေနလို႔ ႏုိင္ငံရဲ႕ အလုပ္လက္မဲ့ျပႆနာေတြ တျဖည္းျဖည္း ေလ်ာ့နည္းက်ဆင္းလာေရး ႏုိင္ငံေတာ္အစုိးရက စနစ္တက် စီမံခ်က္ခ် အေကာင္အထည္ေဖာ္ ေဆာင္ရြက္ဖို႔ တုိက္တြန္းေၾကာင္း အဆိုကို တင္ျပထားပါတယ္။
၂၀၁၄ ခုႏွစ္ သန္းေခါင္စာရင္းအရ ေနျပည္ေတာ္ အပါအ၀င္ တုိင္းေဒသႀကီး ၁၅ ခုမွာ လူဦးေရ ၅၁ ဒသမ ၄၉ သန္း နီးပါးရွိၿပီး အလုပ္လုပ္ႏုိင္တဲ့ အသက္ ၁၅ ႏွစ္ကေန ၆၄ ႏွစ္အထိက ၃၂ ဒသမ ၉၈ သန္းရွိၿပီး အလုပ္မလုပ္ႏုိင္ေတာ့တဲ့ အသက္ ၆၅ ႏွစ္နဲ႔အထက္က၂ ဒသမ ၉၀ သန္းရွိတယ္လို႔ ဦးခင္ခ်ဳိက ေဆြးေႏြးပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ တကယ္ အလုပ္လုပ္ႏုိင္တဲ့ အသက္ ၁၅ ႏွစ္ကေန ၆၄ ႏွစ္ၾကား အလုပ္လုပ္ေနတဲ့ လူဦးေရက ၂၁ ဒသမ ၈၇ သန္းေက်ာ္ပဲ ရွိေနတာျဖစ္ပါတယ္။
“ဒီ လူဦးေရစာရင္းအရ အသက္ ၁၅ ႏွစ္ကေန ၆၄ ႏွစ္ၾကား အလုပ္လုပ္ေနတဲ့ လူဦးေရက ၂၁ ဒသမ ၈၇ သန္းေက်ာ္ ရွိတဲ့အတြက္ အလုပ္လုပ္ႏိုင္သူ ဦးေရေပါင္းရဲ႕ ၆၆ ရာခုိင္ႏႈန္းေလာက္ပဲ အလုပ္လုပ္ၾကရတာ ေတြ႕ရၿပီးေတာ့ ၃၄ ရာခုိင္ႏႈန္းက အလုပ္လက္မဲ့ျဖစ္ေနတဲ့ သေဘာလုိ႔ ယူဆႏုိင္ပါတယ္” လို႔ ဦးခင္ခ်ဳိက ဆိုပါတယ္။
အလုပ္လုပ္ႏုိင္သူ ၃၂ ဒသမ ၉၈ သန္း မွာ တကယ္အလုပ္လုပ္ေနသူက ၂၁ ဒသမ ၈၇ သန္းေက်ာ္ပဲရွိေနတာျဖစ္လို႔ ျမန္မာႏုိင္ငံရဲ႕ အလုပ္လက္မဲ့ႏႈန္းက ၁၁ သန္းေက်ာ္ရွိႏိုင္တဲ့ အေနအထားျဖစ္ပါတယ္။
“ႏိုင္ငံတစ္ႏုိင္ငံရဲ႕ ပညာေရးအေျခအေန နဲ႔ အလုပ္အကုိင္ဖန္တီးေပးႏုိင္ဖုိ႔ဆုိတာ တစ္ခုနဲ႔တစ္ခု ဆက္စပ္ေနတာမုိ႔ ပညာေရးစနစ္ အားေကာင္းခိုင္မာဖုိ႔ အလြန္အေရးႀကီးပါတယ္။ အရည္အေသြးျပည့္၀တဲ့ လူငယ္ပညာရွင္ေတြ၊ ပညာတတ္ေတြ၊ လုပ္အားအရင္းအျမစ္ေတြ လုံေလာက္ျပည့္စုံမႈရွိေနမွလည္း ႏုိင္ငံတကာရဲ႕ စိတ္၀င္စားမႈကုိ ရႏုိင္မွာျဖစ္တဲ့အတြက္ ေရသယံဇာတ၊ ေျမသယံဇာတျပည့္စုံတဲ့ႏုိင္ငံျဖစ္တဲ့ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ဆီကုိ ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံမႈေတြ ၀င္လာတာနဲ႔ အလုပ္အကုိင္ေတြ အဆင္သင့္ ဖန္တီးေပးႏုိင္မွာျဖစ္လုိ႔ အသက္ ၁၅ ႏွစ္မွ ၃၅ ႏွစ္အရြယ္မ်ားမွာ ၁၀ ဦးအနက္ ေျခာက္ဦးေလာက္ အလုပ္လက္မဲ့ျဖစ္ေနေၾကာင္း သိရလုိ႔ သူတုိ႔ကုိ အရည္အေသြးျပည့္၀ေနေအာင္၊ ႏုိင္ငံတကာက လက္ခံယုံၾကည္ႏိုင္တဲ့ အေျခအေနမ်ဳိးေရာက္ရွိေအာင္ ေဆာင္ရြက္ေပးသင့္တယ္လုိ႔ အၾကံျပဳခ်င္ပါတယ္”လို႔ ဦးခင္ခ်ဳိက အဆိုျပဳခဲ့ပါတယ္။
ဦးခင္ခ်ဳိရဲ႕အဆိုကို ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္က လက္ခံခဲ့တာမို႔ ျပည္ေထာင္စုအစိုးရက အလုပ္အကိုင္ဖန္တီးေပးေရးကို ေဆာင္ရြက္ရေတာ့မွာျဖစ္သလို ခ်မွတ္ထားတဲ့ မူ၀ါဒ အမွတ္စဥ္ (၅) အတြက္ လတ္တေလာစိန္ေခၚမႈက ထိုင္းကျပန္လာတဲ့ ျမန္မာေတြအတြက္ အလုပ္အကိုင္အခြင့္အလမ္းပါ။ အစိုးရအေနနဲ႔ ဘယ္လိုမ်ား ဖန္တီးႏိုင္ဖို႔ ျပင္ဆင္ထားလဲ ေမးခြန္းထုတ္လိုပါတယ္။
(၆)
NLD ရဲ႕ စီးပြားေရးမူ၀ါဒ အမွတ္စဥ္ (၆) က ဘက္စံုဖြံ႕ၿဖိဳးတိုးတက္ေရး စားနပ္ရိကၡာ ဖူလံုေရးနဲ႔ ပို႔ကုန္ျမႇင့္တင္ႏိုင္ေရးအတြက္ လယ္ယာက႑၊ ေမြးျမဴေရးက႑နဲ႔ စက္မႈ က႑ေတြ ဘက္ညီတိုးတက္ေအာင္ လုပ္ေဆာင္မယ္။ လယ္ယာစက္မႈက႑ ခ်ိန္ခြင္လွ်ာညီတဲ့ စီးပြားေရးပံုစံ ေဖာ္ထုတ္မယ္ဆိုပါတယ္။ စားနပ္ရိကၡာဆိုရာမွာ ဆန္ေရစပါးေပါမ်ားတယ္ဆိုတဲ့ ႏိုင္ငံမွာ ဖူလံုမႈေတာ့ ရွိပါတယ္။ မရွိတာက ေငြေၾကးျဖစ္ၿပီးေတာ့ ေငြေဖာင္းပြမႈနဲ႔ ကုန္ ေစ်းႏႈန္းျမင့္တက္မႈဒဏ္ေတြကို ျပည္သူလူထုက ၾကံ့ၾကံ့ခံေနရတဲ့ အေျခအေနပါ။ အစားအစာ ေဘးကင္းလံုျခံဳမႈဆိုရင္လည္း စားသံုးသူ အကာအကြယ္ေပးေရးက အသက္မ၀င္သလို ဥပေဒကလည္းျပင္ဆင္ဖို႔ ႀကိဳးပမ္းေနဆဲအ ဆင့္ျဖစ္ေနၿပီးေတာ့ တ႐ုတ္၊ ထုိင္းဘက္က၀င္လာတဲ့ စားသံုးရန္မသင့္ အစားအစာ၊ ေဆး၀ါး၊ ေအးခဲအသား၊ သံုးစြဲရန္မသင့္တဲ့ ပစၥည္းေတြအတြက္ အေျဖမရွာႏုိင္ေသးပါဘူး။
(၇)
NLD ရဲ႕ စီးပြားေရးမူ၀ါဒ အမွတ္စဥ္ (၇) မွာဆို ေစ်းကြက္စီးပြားေရးစနစ္နဲ႔အညီ ပုဂၢလိကက႑ တိုးတက္ဖို႔ ႏိုင္ငံသားတိုင္း မိမိလုပ္ကိုင္လိုတဲ့ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းမ်ားကို လြတ္လပ္စြာ လုပ္ကိုင္ခြင့္ရွိဖို႔နဲ႔ ျပည္ပရင္းႏွီး ျမႇဳပ္ႏွံမႈေတြတိုးျမႇင့္ဖို႔ မူ၀ါဒေတြ သီးျခားေရးဆြဲ ေဆာင္ရြက္မယ္။ မူပိုင္ခြင့္ေတြနဲ႔ တရားဥပေဒ စိုးမိုးမူရွိေစဖို႔ တိုးျမႇင့္ေဆာင္ရြက္မယ္လို႔ ဆိုထားပါတယ္။
ေစ်းကြက္စီးပြားေရးစနစ္နဲ႔အညီ ပုဂၢလိကက႑ တိုးတက္ဖို႔ ႏိုင္ငံသားတိုင္း မိမိလုပ္ကိုင္လိုတဲ့ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းမ်ားကို လြတ္လပ္စြာ လုပ္ကိုင္ခြင့္ရွိဖို႔ဆိုရာမွာ လက္ရွိခက္ခဲေနတာက လုပ္ထံုးလုပ္နည္းေတြနဲ႔ အခြန္ေတြပါ။ လုပ္ငန္းတစ္ခုဟာ အနည္းဆံုး ရာခိုင္ႏႈန္း ၄၀ ေလာက္ အခြန္ထမ္းေနရတာျဖစ္ၿပီးေတာ့ အခြန္ေရွာင္ေနတဲ့လုပ္ငန္းေတြကို မစိစစ္ႏိုင္ဘဲ အခြန္ေပးေနတဲ့သူေတြကိုပဲ မဲၿပီးစစ္ေဆးေနတာမ်ဳိးေတြဟာ ရွိရင္းစြဲ အခြန္ထမ္းေဆာင္လိုစိတ္ကိုပါ ေပ်ာက္ရွေစတဲ့အျပင္ ေငြရွိတဲ့ ေပါက္ေရာက္တဲ့ လုပ္သားအင္အား အမ်ားအျပားနဲ႔ ပညာရွင္ေတြကို ထိန္းခ်ဳပ္ထားႏုိင္တဲ့ ခ႐ိုနီေတြဟာ လက္ရွိမွာေတာ့ ျပည္တြင္းလုပ္ငန္းရွင္ေတြက အေသးစား အလတ္စား စီးပြားေရးသမားေတြ အားလံုးကို ေက်ာ္ျဖတ္ၿပီး စီမံ ကိန္းနဲ႔ လုပ္ကြက္မွန္သမွ် အရယူႏုိင္ေနဆဲပါ။ ဒီလိုအေျခအေနေတြကို ထိန္းခ်ဳပ္ဖို႔အတြက္ အစိုးရအေနနဲ႔ လုပ္ေဆာင္မႈတစ္ခုမွ မျမင္ရေသးသလို ဦးသိန္းစိန္အစိုးရက ငါးႏွစ္ေလာက္ ေရးဆြဲခဲ့ၿပီး ၂၀၁၇ ခုႏွစ္က်မွ အသက္၀င္ဖို႔ အခ်ိန္ဆဲြခဲ့တဲ့ ယွဥ္ၿပိဳင္မႈဥပေဒကိုလည္း လက္ရွိအစိုးရက အသက္သြင္းႏုိင္စြမ္း မရွိေသးပါဘူး။ အရင္အစိုးရေတြ လက္ထက္မွာ ခ႐ိုနီေတြထြက္ခဲ့သလို လက္ရွိအစိုးရလက္ထက္မွာလည္း ခ႐ိုနီလက္သစ္ေတြ ျမင္ေနရတယ္လို႔ ပထမအႀကိမ္ ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္ ဥပေဒေရးရာႏွင့္ အထူးကိစၥရပ္မ်ား ေလ့လာဆန္းစစ္ သံုးသပ္ေရးေကာ္မရွင္အဖြဲ႕၀င္ ဦးသန္းေမာင္က ေ၀ဖန္ထားပါတယ္။ ဒီလိုခ႐ိုနီေတြကို ျပည္သူ႔အတြက္ျဖစ္ဖို႔ အသြင္ေျပာင္းႏိုင္ေရး လုိအပ္ေနၿပီးေတာ့ လုပ္ႏုိင္တဲ့သူ ငါးေယာက္ကေန ၁၀၀ ျဖစ္လာဖို႔ အစိုးရအေနနဲ႔ ပံ့ပိုးေပးဖို႔ လိုအပ္ေနတယ္လို႔လည္း ဆိုပါတယ္။ ခ႐ိုနီေတြကို အေရးမယူပါဘူးလို႔ ဆိုထားတဲ့ အစိုးရ၊ ျပည့္၀မ္းလို႔ေခၚတဲ့ လုပ္ငန္းရွင္ႀကီးေတြနဲ႔ လက္တြဲလုပ္ရင္ ျမန္မာ့စီးပြားေရးလည္ ပတ္မႈအရွိန္ ႏွစ္ဆ၊ သံုးဆ ျမင့္တက္လာမယ္ ဆိုထားတဲ့ အစိုးရအေနနဲ႔ လက္ရွိအခ်ိန္အထိ စာရြက္ေပၚမွာပဲ တုိးတက္ေနဆဲ အေျခအေနကို ျပန္သံုးသပ္ဖို႔လိုပါတယ္။
(၉)
NLD ရဲ႕ စီးပြားေရးမူ၀ါဒအမွတ္စဥ္ (၇) မွာ အိမ္ေထာင္စုေတြ ေတာင္သူလယ္သမားေတြနဲ႔ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းေတြကို ေရရွည္ဖြံ႔ၿဖိဳးတိုးတက္ေစေရး အေထာက္အကူျပဳေပးမယ့္ ေငြေရးေၾကးေရးစနစ္နဲ႔ ဘ႑ာေရး တည္ၿငိမ္ဖို႔ ေဆာင္ရြက္မယ္ဆိုၿပီးေတာ့ အမွတ္စဥ္ (၉) ကေတာ့ သဘာ၀ပတ္၀န္းက်င္ကို ေရရွည္ထိန္းသိမ္းႏိုင္ဖုိ႔ လိုက္ေလ်ာညီေထြျဖစ္ေစမယ့္ ၿမိဳ႕ျပေတြတည္ေထာင္ၿပီး ျပည္သူ႔၀န္ေဆာင္မႈ လုပ္ငန္းေတြ အဆင့္ျမႇင့္မယ္။ အမ်ား ျပည္သူနဲ႔ဆိုင္တဲ့ ေနရာေတြ တိုးခ်ဲ႕ေဖာ္ထုတ္ၿပီး ယဥ္ေက်းမႈအေမြအႏွစ္ေတြ ပိုမိုေစာင့္ေရွာက္ ထိန္းသိမ္းမယ္လို႔ဆိုပါတယ္။ ဒီအခ်က္ ႏွစ္ခ်က္မွာေတာ့ ေတာင္သူလယ္သမားေတြဟာ ေျမအသိမ္းခံရတဲ့အျပင္ ေထာင္ပါအက်ခံေနရတာ၊ ဆႏၵျပျပန္ေတာ့ အင္အားသံုးၿဖိဳခြင္းခံရတာ စတာေတြနဲ႔ပဲ လံုးခ်ာလည္လိုက္ေနၿပီးေတာ့ ေတာင္သူဦးႀကီးေတြအတြက္ ၀မ္းနည္းစိတ္ပ်က္စရာ အေျခအေနပါလို႔ ေျပာရ႐ံုပဲရွိၿပီး NLD အစိုးရလက္ထက္မွာ ေထာင္က်တဲ့ ေတာင္သူဦးႀကီးေတြရဲ႕ အမည္စာရင္းေတြ ထုတ္ျပရင္လည္း စာရွည္႐ံုပဲရွိပါမယ္။
(၁၀)
NLD ရဲ႕ စီးပြားေရးမူ၀ါဒ အမွတ္စဥ္ (၁၀) ကေတာ့ အဆိုးဆံုးအေျခအေနေတြထဲမွာ ရွိေနၿပီး ႏိုင္ငံေတာ္ရဲ႕ ၀င္ေငြတိုးတက္ဖို႔ အက်ဳိးသက္ေရာက္မႈရွိၿပီး မွ်တတဲ့အခြန္စနစ္ ထူေထာင္မယ္။ ျပည္သူ႔အခြင့္အေရးနဲ႔ ပစၥည္းဥစၥာ ပိုင္ဆိုင္ခြင့္ကို ဥပေဒေတြ လုပ္ထံုးလုပ္နည္းေတြနဲ႔ ကာကြယ္ေပးမယ္ဆိုပါတယ္။
အဆိုးဆံုးအေျခအေနလို႔ ရည္ညႊန္းရတာက အခြန္စနစ္ပါ။ လက္ရွိအစိုးရက အခြန္ေတြ လ်ာထားခ်က္ထက္ ပိုရေနလို႔ ေက်နပ္ခ်င္ ေက်နပ္ပါလိမ့္မယ္။ ဒါေပမဲ့ လက္ရွိအေျခအေနကေတာ့ အခြန္ေဆာင္သူ လည္ပင္းညႇစ္ၿပီး အခြန္ေရွာင္သူ အေရးမယူ စနစ္ဆိုတာကို အႏုပညာသည္ေတြ အခြန္ေရွာင္မႈမွာ ျမင္ေနရၿပီးေတာ့ ႐ႈပ္ေထြးေနတဲ့ အခြန္စနစ္ကို မေျဖရွင္းႏိုင္တဲ့အျပင္ Value Added စနစ္နဲ႔ ေျမေစ်းကစားၿပီး လက္၀ါးႀကီးအုပ္ထားတဲ့ အေျခအေနေတြကို ထိန္းေက်ာင္းဖို႔ Property Tax ေတြကို ျပ႒ာန္းဖို႔ မႀကိဳးပမ္းတဲ့အေျခအေနေတြ ေတြ႕ျမင္ရပါတယ္။ Property Tax ဥပေဒကို သူရဦးေရႊမန္း ဦးေဆာင္တဲ့ ေကာ္မရွင္က ေရးဆြဲဖို႔ႀကိဳးပမ္းေနတယ္ ဆိုေပမယ့္ ဒီဥပေဒဟာ ဦးသိန္းစိန္ အစိုးရလက္ထက္က ေရးဆြဲခဲ့တဲ့ ယွဥ္ၿပိဳင္မႈ ဥပေဒလို အစိုးရသက္တမ္း ကုန္လုခ်ိန္မွ ထြက္ေပၚလာမယ့္ အေျခအေနမ်ဳိးပါ။
ျမန္မာႏိုင္ငံက အခြန္ေတြမွာဆိုရင္ ၀င္ေငြခြန္၊ ကုန္သြယ္လုပ္ငန္းခြန္၊ အထူးကုန္စည္ခြန္၊ Withholding Tax စသည္ျဖင့္ အခြန္ေတြ ရွိပါတယ္။ လုပ္ငန္းတစ္ခုက အခြန္ ရာခိုင္ႏႈန္း ၃၀ အထက္ေဆာင္ရၿပီး လုပ္ငန္းအလိုက္ ရာခိုင္ႏႈန္း ၅၀ အထက္ ေဆာင္ရတာမ်ဳိးလည္း ရွိေနပါတယ္။ အခြန္ေရွာင္သူ ေထာင္ခ်အေရးယူစနစ္တက်ဥပေဒနဲ႔အညီ လုပ္ေနရင္ အခြန္ေဆာင္ရမႈက ေျပာစရာမရွိေပမယ့္ လက္ရွိအေျခအေနက အခြန္ေရွာင္သူေတြ လြတ္ေနၿပီး ျပည္သူေတြ တုိက္႐ိုက္၀န္ပိတဲ့ သြယ္၀ိုက္ခြန္ကိုပဲ ဖိေကာက္ေနတာ ျမင္ရပါတယ္။ အၾကမ္းဖ်င္းအေနနဲ႔ အခြန္ေကာက္ခံမႈ တစ္ခုေလာက္အေၾကာင္း တြက္ျပရရင္ ႀကိဳတင္ခြန္ ႏွစ္ရာခိုင္ႏႈန္း ေကာက္ခံေနမႈပါ။ လုပ္ငန္းတစ္ခု ကုန္သြယ္မႈျပဳတုိင္း ႏွစ္ရာခုိင္ ႏႈန္း အခြန္ႀကိဳေကာက္တဲ့အတြက္ တစ္ႀကိမ္ သိန္း ၁၀၀ နဲ႔ တစ္လကို ၁၀ ႀကိမ္ကုန္သြယ္မႈလုပ္တဲ့ လုပ္ငန္းရွင္ဟာ တစ္လအတြက္ သိန္း ၂၀ ကို ႀကိဳအခြန္သြင္းရၿပီး တစ္ႏွစ္အတြက္ သိန္း ၂၄၀ ကို အခြန္ႀကိဳသြင္းရလို႔ လုပ္ ငန္းလည္ပတ္မႈ ထိခိုက္တာ၊ ႀကိဳတင္ခြန္ေၾကာင့္ အႀကိမ္ႀကိမ္အလုပ္႐ႈပ္တာ၊ အျမတ္ရရွိမႈ ထိခိုက္တာေတြကို ျဖစ္ေစတဲ့အျပင္ လုပ္ငန္းလုပ္တိုင္းျမတ္တာ မဟုတ္လို႔ အခြန္ေဆာင္ေနရတဲ့ လုပ္ငန္းေတြအတြက္ နစ္နာေစပါတယ္။ ဒီေနရာမွာ အစိုးရအေနနဲ႔ ဦးသိန္းစိန္ အစိုးရလက္ထက္က အခြန္ဆိုင္ရာ ေျဖေလွ်ာ့မႈေတြ ေလ့လာဖို႔လိုအပ္ပါတယ္။ အခြန္ထပ္ မေလွ်ာ့ႏိုင္ေတာ့ဘူး၊ လုပ္ငန္းအသစ္ေျပာင္းပါလို႔ ေအာ္ေနတာက အစိုးရေကာင္းတစ္ရပ္ရဲ႕ လုပ္ရပ္မဟုတ္သလို ႏုိင္ငံရဲ႕ လုပ္ငန္းေတြက ၉၈ ရာခိုင္ႏႈန္းက အေသးစား အလတ္စား လုပ္ငန္းေတြပါ။ ဒီလုပ္ငန္းက ဒါနဲ႔မလုပ္ႏုိင္ရင္ လုပ္ငန္းေျပာင္းပါလို႔ အလြယ္ေျပာရေအာင္ အစိုးရက လိုေလေသးမရွိ ေထာက္ပံ့ထားတဲ့ အေျခအေန မဟုတ္ဘူးဆိုတာကို စီးပြားေရးက႑ေတြကို ကိုင္တြယ္သူေတြအေနနဲ႔ သိဖို႔လိုအပ္ၿပီး တုိင္းျပည္ရဲ႕ ၉၈ ရာခိုင္ႏႈန္း ရွိေနတဲ့ SME ေတြသာ အခြန္ႏႈန္းနည္းနည္းနဲ႔ မ်ားမ်ားေဆာင္လာေအာင္ လုပ္ႏုိင္မယ္ဆိုရင္ တိုင္းျပည္ရဲ႕အခြန္ဟာ ႏွစ္ခ်င္းေပါက္ကို ဂဏန္းႏွစ္လံုးအဆင့္ ေရာက္လာပါလိမ့္မယ္။ ေပးတဲ့သူကျမတ္လို႔။ မင္းတို႔ပိုေဆာင္ရမယ္ဆိုတဲ့ လုပ္ေပါက္နဲ႔ေတာ့ ပံုမွန္အခြန္ေဆာင္ေနသူေတာင္ အခြန္ေရွာင္ခ်င္ လာပါလိမ့္မယ္။
“အစိုးရအေနနဲ႔ေျပာရရင္ အခ်ဳိ႕လုပ္ထံုး လုပ္နည္းေတြက ၾကန္႔ၾကာမႈရွိေနတုန္း၊ ႀကိဳးနီစနစ္ေတြရွိေနတုန္းပဲ။ တျခားႏိုင္ငံေတြနဲ႔ႏႈိင္းယွဥ္ရင္ ကြၽန္ေတာ္တို႔ႏုိင္ငံမွာ ထုတ္လုပ္မႈကုန္က်စရိတ္ေတြ မ်ားေနတယ္။ ဘယ္လိုမ်ားေနသလဲဆိုရင္ ကြၽန္ေတာ္တို႔က ေငြရင္းကို တစ္ႏွစ္မွာ ႏွစ္ႀကိမ္ သံုးႀကိမ္ေလာက္ပဲ လွည့္လို႔ရတယ္။ ကြၽန္ေတာ္တို႔က Process လုပ္တာတင္ ၾကာေနတယ္။ ဒီလိုေငြပင္ေငြရင္းကို ဂ်ပန္ႏိုင္ငံဆိုရင္ တစ္ႏွစ္ကို ၁၀ ႀကိမ္ ၁၂ ႀကိမ္ေလာက္ လွည့္ႏိုင္တယ္ဆိုေတာ့ ကြၽန္ေတာ္တို႔ေပးေနရတဲ့အခြန္က ပိုမ်ားသလိုျဖစ္ေနတယ္။ ကြၽန္ေတာ္တို႔က သံုးႀကိမ္လွည့္ၿပီး အခြန္ ၂၅ ရာခိုင္ႏႈန္း ေဆာင္ေနရခ်ိန္ မွာ ဂ်ပန္က ၁၂ ႀကိမ္ေလာက္လွည့္ႏိုင္ေတာ့ တစ္ႀကိမ္ကို အခြန္ ႏွစ္ရာခိုင္ႏႈန္းေလာက္ပဲ က်တယ္။ သူတို႔ျမင္တာကေတာ့ ျမန္မာႏိုင္ငံက အခြန္အနည္းဆံုးေဆာင္ရတဲ့ ႏုိင္ငံလို႔ျမင္တယ္။ ကြၽန္ေတာ္တို႔မွာက်ေတာ့ Turnover လုပ္တဲ့ႏႈန္းကနည္းေနတယ္။ ရွိတဲ့ေငြကိုလွည့္ဖို႔ အခက္အခဲေတြရွိတယ္။ အစိုးရပိုင္းအေနနဲ႔ ဒါေတြကို ေျဖေလွ်ာ့ေပးဖို႔လိုတယ္။ ဥပမာ တစ္ခုေျပာရရင္ မွတ္ပံုတင္ကိစၥလိုမ်ဳိး။ ကြၽန္ေတာ္တို႔က မွတ္ပံုတင္အမ်ားႀကီး ယူရတယ္။ စည္ပင္လိုမ်ဳိး၊ SME ေတြဆိုရင္ စက္မႈလုပ္ငန္း၊ စီးပြားကူးသန္းမွတ္ပံုတင္၊ ကုမၸဏီ ေထာင္ဖို႔မွတ္ပံုတင္ ဒါေတြအားလံုးယူရတယ္။ ဒါေတြအကုန္လံုးကို အစိုးရပိုင္းအေနနဲ႔ ျပန္ၿပီး စဥ္းစားဖို႔လိုတယ္။ စာရြက္စာတမ္းျပည့္စံုရင္ ရက္ေပါင္း ၆၀ အတြင္း မွတ္ပံုတင္ရမယ္လို႔ DICA ကေျပာတယ္။ ဒါေပမဲ့ အဲဒီစာရြက္ စာတမ္းစုရတာက တစ္ႏွစ္ႏွစ္ႏွစ္ၾကာတယ္။ ဟိုေထာက္ခံခ်က္ယူ ဒီေထာက္ခံခ်က္ယူနဲ႔ ၾကာေနတယ္။ ဒါေတြက အစိုးရက ျပင္ေပးမွ၊ ဒီလိုျပင္ေပးမွ SME ေတြအတြက္ လြယ္ကူမယ္။ အစိုးရကေတာ့ ျပဳျပင္ေပးမယ္ေျပာတာပဲ။ လက္ရွိအစိုးရက အခြန္ထမ္းမယ္ဆိုရင္ ကုန္က်စရိတ္ကို လက္မခံဘူး။ လုပ္ငန္းအားလံုးကို ျမတ္မယ္ပဲယူဆေနတယ္။ ဘာလုပ္လုပ္ ၂၅ ရာခိုင္ႏႈန္းေကာက္ေနတယ္။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ လုပ္ငန္းဆိုတာ ျမတ္တယ္ခ်ည္း မရွိဘူး။ ႐ံႈးတဲ့ဟာရွိတယ္။ ျမတ္တဲ့ဟာရွိတယ္။ အခြန္ ႏႈန္း ေလွ်ာ့တာထက္ လုပ္ငန္းေတြလည္ပတ္မႈ သြက္လက္ေအာင္လုပ္ေပးရမယ္။ လုပ္ငန္းေတြရဲ႕အ႐ံႈးေတြကို လက္ခံေပးဖို႔လိုတယ္။ ႏိုင္ငံေတာ္ပိုင္တဲ့ စက္႐ံုေတြေတာင္ ႐ံႈးေနတာပဲ။ လက္ရွိကေတာ့ အမ်ားစုရပ္ထားတယ္။ အားလံုးျမတ္ရမယ္ဆိုတာ မဟုတ္ဘူး။ အဲဒါမွားေနတယ္”လို႔ ေဒါက္တာစိုးထြန္းက ဆိုပါတယ္။
(၁၁) (၁၂)
NLD ရဲ႕ စီးပြားေရးမူ၀ါဒ အမွတ္စဥ္ (၁၁) က တီထြင္မႈစြမ္းရည္နဲ႔ အဆင့္ျမင့္နည္းပညာေတြ တိုးတက္မႈကို အားထုတ္ႀကိဳးပမ္းႏိုင္ေစမယ့္ အသိဥာဏ္ပစၥည္း ပိုင္ဆုိင္မႈအတြက္ အေထာက္အပံ့ျဖစ္ေစတဲ့ နည္းစနစ္ေတြ လုပ္ထံုးလုပ္နည္းေတြ ေဆာင္ရြက္မယ္ ဆိုတာနဲ႔ NLD ရဲ႕ စီးပြားေရးမူ၀ါဒ အမွတ္စဥ္ (၁၂) ကေတာ့ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းေတြေဆာင္ရြက္ရာမွာ အာဆီယံေဒသတြင္းမွာမက အျခားေဒသေတြမွာပါ တိုးတက္ေျပာင္းလဲလာႏိုင္ဖြယ္ ရွိတဲ့ အေျခအေနေတြကိုေဖာ္ထုတ္ၿပီး မိမိတို႔ရဲ႕ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းေတြကို အေျမာ္အျမင္ေကာင္းေတြနဲ႔ အေျခတည္ထူေထာင္ေရး လုပ္ေဆာင္သြားမယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။
အာဆီယံစီးပြားေရး အသိုက္အ၀န္း၊ OBOR ေတြမွာ ၿပိဳင္ရေတာ့မယ့္ ျမန္မာႏိုင္ငံက မွန္ကန္တဲ့ မူ၀ါဒေတြခ်မွတ္ႏုိင္မႈမရွိရင္ တျခားႏုိင္ငံေတြကလာၿပီး အျမတ္ထုတ္ခံရမယ့္ အေျခအေနပါ။ ဒါေပမဲ့ ကိုယ့္ျပည္တြင္းမွာေတာင္ ခ်မွတ္ထားတဲ့ စီးပြားေရးမူ၀ါဒေတြ အေကာင္အထည္ေဖာ္ႏိုင္မႈ မျမင္ရေသးတဲ့ အေျခအေနမွာ အာဆီယံစီးပြားေရး အသိုက္အ၀န္းနဲ႔ OBOR ဟာ အားရစရာ လုပ္ေဆာင္ႏိုင္မႈ မရွိတာက မဆန္းပါဘူး ။
“ေလာေလာဆယ္ အေနအထားကေတာ့ ဂ်က္ပါ၀ါနဲ႔တက္ႏုိင္မယ့္ အေနအထားမွာ မရွိေသးဘူးလို႔ျမင္တယ္။ Economic Setting ပိုင္းမွာ အားနည္းေနတယ္။ စီးပြားေရး မူ၀ါဒ ၁၂ ခ်က္ဆိုတာက Macro စီးပြား ေရးရည္မွန္းခ်က္ အေနနဲ႔ဆိုေတာ့ Target ထားတာပဲရွိေသးတယ္။ ဒီ ၁၂ ခ်က္ကို ေအာင္ျမင္ေအာင္ လုပ္မယ္ဆိုရင္ တုိင္းနဲ႔ျပည္နယ္ အစိုးရေတြ ဘာေတြလုပ္မလဲ။ တိုင္းနဲ႔ျပည္နယ္ အစိုးရအလိုက္လုပ္ရမယ့္ စီးပြားေရးမူ၀ါဒေတြ လိုေနေသးတယ္။ ၀န္ႀကီးဌာနအလိုက္ လုပ္ရမယ့္ စီးပြားေရးမူ၀ါဒေတြ လိုေနေသးတယ္။ ဒီႏွစ္ခုေပါင္းစပ္ၿပီး ဘယ္လိုပူးေပါင္း ေဆာင္ရြက္မလဲဆိုတာ လိုေနေသးတယ္။ တိုင္းနဲ႔ ျပည္နယ္ အစိုးရအလိုက္ ေျပာရမယ္ဆိုရင္ ဆင္းရဲမြဲေတမႈႏႈန္း ေလွ်ာ့ခ်ေရးထက္ ဥပမာ အလုပ္လက္မဲ့ႏႈန္း ဘယ္လိုေလွ်ာ့ခ်မလဲေပါ့။ တိုင္းနဲ႔ျပည္နယ္အလိုက္ အလုပ္လက္မဲ့ႏႈန္းကို သူ႔ပမာဏအလိုက္ ဘယ္လိုေလွ်ာ့ခ်မလဲ။ ဘယ္လို ေလွ်ာ့ဖို႔အစီအမံေတြရွိလဲ။ ဗဟိုအစိုးရအေနနဲ႔ ျပည္တြင္းျပည္ပရင္း ႏွီးျမႇဳပ္ႏွံမႈေတြတိုးျမႇင့္ေအာင္ ဘယ္လိုလုပ္မလဲ။ အဲဒီရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံမႈေတြကို ျမန္မာႏိုင္ငံမွာရွိတဲ့ ေဒသအလိုက္ ဘယ္လိုခြဲေ၀ျဖန္႔ၾကက္မလဲ။ ေဒသတစ္ခုတည္းသြားၿပီးေတာ့ စုစည္းေနရင္ အဆင္မေျပဘူးေလ။ တိုင္းနဲ႔ ျပည္နယ္အစိုးရေတြက ကိုယ္ေဒသအလိုက္ ဖြံ႕ၿဖိဳးမႈစီမံကိန္းေတြ ဘယ္လိုလုပ္မလဲ။ အဲဒါေတြေပါင္းစပ္ၿပီးမွာ Macro စီးပြားေရးမူ၀ါဒကို ေအာင္ျမင္ေအာင္ လုပ္ႏုိင္မယ္။ ေနာက္ထပ္အေရးႀကီးဆံုးလို႔ ေျပာႏုိင္တာက လယ္ယာက႑ ဖြံ႕ၿဖိဳးတိုးတက္မႈေပါ့။ လယ္ယာက႑ဟာ ကြၽန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ Food Security အတြက္ အေရးႀကီးတယ္။ ေနာက္တစ္ခုက လယ္ယာက႑မွာ ႏုိင္ငံသား ရာခိုင္ႏႈန္း ၇၀ က ဆက္စပ္ေနတယ္။ လယ္ယာက႑ကို ပစ္ပယ္ၿပီးေတာ့ တုိင္းျပည္စီးပြားေရး ဖြံ႕ၿဖိဳးေအာင္လုပ္မယ္ဆိုရင္ လုပ္ႏိုင္တဲ့အေနအထား မရွိေသးဘူး။ ကြၽန္ေတာ္တို႔က နည္းပညာျမင့္မားတဲ့ႏိုင္ငံ မဟုတ္ဘူး။ နည္းပညာျမင့္မားတဲ့ႏုိင္ငံ မဟုတ္တဲ့အတြက္ လယ္ယာက႑သည္ အေရးႀကီးတဲ့အခန္းက႑မွာ ရွိေနဆဲျဖစ္တယ္။ ေနာင္ တက္လာမယ့္ အစိုးရေတြကလည္း လယ္ယာက႑ကိုပစ္ပယ္ၿပီးေတာ့ စီးပြားေရးကို တိုးတက္ေအာင္လုပ္မယ္ဆိုတာမ်ဳိး လုပ္လို႔မရေသးဘူး။ လယ္ယာက႑တိုးတက္ေအာင္ လုပ္မယ္ဆိုရင္ ထုတ္လုပ္မႈ တိုးတက္ေအာင္ လုပ္ရမယ္။ ထုတ္လုပ္မႈ တိုးျမႇင့္တာပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ျပည္တြင္းမွာ အသင့္စားေသာက္ကုန္ေတြကို ျပည္ပစားေသာက္ကုန္နဲ႔ ယွဥ္ထုတ္လုပ္ႏုိင္ေအာင္မ်ဳိးျဖစ္ျဖစ္ေပါ့။ ဒီေနရာမွာ ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံမႈႏွစ္ခု လိုၿပီး အစိုးရရဲ႕ ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံမႈနဲ႔ ျပည္တြင္းျပည္ပရဲ႕ ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံမႈ။ အဲဒီႏွစ္ခုစလံုးကို ေပါင္းစပ္ၿပီး လယ္ယာက႑တိုးတက္ေအာင္ လုပ္မယ္ဆိုရင္ လယ္ယာက႑မွာ အေရးႀကီးတာက ထုတ္လုပ္မႈျမင့္လာတုိင္း သြင္းအားစုက လိုအပ္ခ်က္ျမင့္တက္လာတယ္။ Backward Industry ေတြ လိုအပ္တယ္။ ေနာက္တစ္ခုက Forward Industry ေတြလိုအပ္တယ္။ Backward Industry နဲ႔ Forward Industry ေတြ တစ္ၿပိဳင္နက္တည္း အေကာင္အထည္ေဖာ္ဖို႔ လိုအပ္တယ္။ ေနာက္တစ္ခုက တိုင္းနဲ႔ျပည္နယ္အစိုးရေတြက ပက တိအေနအထားေပါ့။ ကခ်င္ျပည္နယ္ဆို ခါကာဘိုရာဇီေတာင္မ်ဳိး၊ ခ်င္းျပည္နယ္၊ ရခိုင္ျပည္နယ္ရဲ႕ အလွအပေတြရွိတယ္။ သူ႔ေဒသအလိုက္ ဖြံ႕ၿဖိဳးေအာင္လုပ္ႏုိင္တဲ့ စီမံကိန္းေတြ ရွိဖို႔လိုတယ္။ ေဒသအလိုက္ အလုပ္လက္မဲ့ႏႈန္းေတြ ေလ်ာ့သြားတာနဲ႔ ရန္ကုန္၊ မႏၲေလးလို ေနရာေတြမွာ လာၿပီးေတာ့ စုေ၀းတာေတြ ေလ်ာ့နည္းသြားေစမယ္။ ဒီလိုလုပ္ႏုိင္ရင္ ျပည္တြင္းမွာ အလုပ္မရွိလုိ႔ ျပည္ပသြားေနတဲ့ အလုပ္သမားေတြ ျပန္၀င္လာမယ္။ ဒီလို Economic Setting တစ္ခုလံုးကို အသက္၀င္ ႏုိင္ေအာင္လုပ္ႏိုင္မွာ စီးပြားေရးမူ၀ါဒ ၁၂ ခ်က္က အသက္၀င္မယ္” လို႔ ေဒါက္တာေအာင္ကိုကို က ဆိုပါတယ္။
Writer:
ၿဖိဳးေ၀
