အဂတိလိုက္စားမႈ (လာဘ္ေပးလာဘ္ယူမႈ) က်ဆင္းရန္ အစိုးရ႐ံုးမ်ားအတြက္ လိုအပ္ေသာ အေရးယူမႈ၊ အမိန္႔၊ ဥပေဒမ်ား ခ်မွတ္ေပးပါရန္ အစိုးရအား တိုက္တြန္းေၾကာင္း အဆို ၃၀.ေမ.၂၀၁၇

အဂတိလိုက္စားမႈ (လာဘ္ေပးလာဘ္ယူမႈ) က်ဆင္းရန္အတြက္ အစိုးရ႐ံုးမ်ားႏွင့္ ျပည္သူလူထု ဆက္ဆံေရးေျပျပစ္ရန္ အစိုး႐ုံးမ်ားက အေၾကာင္းျပခ်က္မခိုင္လံုဘဲ ႐ံုးခ်ိန္းခဏခဏ မေျပာင္းရန္အတြက္ ထိန္းသိမ္းၾကပ္မတ္ေပးရန္ လိုအပ္ေသာ အေရးယူမႈ၊ အမိန္႔၊ ဥပေဒမ်ား ခ်မွတ္ေပးပါရန္ အစိုးရအား တိုက္တြန္းေၾကာင္း အဆိုကို ေမ ၃၀ ရက္တြင္ ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္က မွတ္တမ္းတင္သည္။

၎အဆုိကုိ ကေလးမဲဆႏၵနယ္မွ ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္ ကုိယ္စားလွယ္ ေဒၚေအးေအးမူ (ခ) ေဒၚရွားမီးက ၿပီးခဲ့သည့္ စတုတၳအႀကိမ္ ပုံမွန္အစည္းအေ၀းကာလအတြင္း တင္သြင္းခဲ့ၿပီး အဆုိအေပၚ ေမ ၃၀ ရက္က က်င္းပသည့္ အစည္းအေ၀း၌ ကုိယ္စားလွယ္ေျခာက္ဦးက ေထာက္ခံေဆြးေႏြး အၾကံျပဳခဲ့သည္။
.
အစိုးရဌာနဆိုင္ရာ ၀န္ထမ္းမ်ား အထူးသျဖင့္ ျပည္သူႏွင္အမ်ားဆံုးဆက္ဆံရေသာ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမႈးရံုးမ်ား၊ လ.၀.က၊ ျပည္သူ႕ရဲ၊ က.ည.န၊ ေျမစာရင္း၊ အခြန္ရံုး၊ စည္ပင္ စသည့္ဌာနမ်ားအျပင္ လုပ္ငန္းရွင္မ်ားအတြက္ လိုင္စင္၊ ပါမစ္ရရွိေရး၊ သက္တမ္းတိုးေရး၊ အခြန္ေဆာင္ေရးတို႕အတြက္ ပညာေရး၊ က်န္းမာေရး အပါ၀င္ ဌာနဆိုင္ရာအားလံုး ပါ၀င္သည္။
.
ေထာက္ခံေဆြးေႏြးခ်က္မ်ားအရ
၁။ လုပ္ပိုင္ခြင့္ရရွိထားေသာေၾကာင့္ ေလာဘမသတ္ႏိုင္ေသာ၀န္ထမ္းမ်ားကို အေရးယူရန္၊
၂။ တာ၀န္ခံမႈမရွိျခင္း
၃။ အလုပ္ႏွင့္၀န္ထမ္းအင္အားမမွ်မတ ျဖစ္ေနျခင္း .. သံုးခ်က္ကို ေတြ႕ရွိရေၾကာင္း။ နံပါတ္(၁) ေလာဘမသတ္ႏိုင္ေသာ၀န္ထမ္းမ်ားကို အေရးယူရန္၊ နံပါတ္(၂) (၃) ၀န္ထမ္းမ်ားကို ပံ့ပိုးေပးရန္ျဖစ္သည္။
.
ျပည္သူလူထု၏  ဗဟုသုတနည္းပါးေသာေၾကာင့္၄င္း၊
ဌာနဆိုင္ရာမွ ၾကိဳးနီစနစ္ေၾကာင့္၄င္း ေလွ်ာက္လႊာမရွိ၊  ေလွ်ာက္လႊာမေရးတတ္၊ ေနာက္ဆံုး လာပ္ေပးမွရမည္ဆိုျပီး ေပးဖို႕ပဲစဥ္းစားေနျခင္း စသည္အခက္ခဲမ်ားစြာၾကံဳေတြ႕ေနဆဲ ျဖစ္ေၾကာင္း၊ လာပ္ေပးေအာင္ အခ်ိန္ဆြဲ၊ ရံုးခ်ိန္းေျပာင္း စသည့္လုပ္ရပ္မ်ားေၾကာင့္ အဆိုတင္သြင္းရေၾကာင္း ေဆြးေႏြးၾကပါသည္။
.
ေအာက္ေဖၚျပပါ ေဆာင္းပါးေပါင္းခ်ဳပ္စာအုပ္မွာ ၅ႏွစ္ေက်ာ္ျပီ ျဖစ္ေသာ္လည္း ယခုတိုင္ျဖစ္ေနဆဲပင္။ ျပန္လည္ေဖၚျပလိုက္ပါသည္။ 

ေနလင္း(သြား/ေဆး) စီစဥ္သည့္ လာဘ္ေပးလာလ္ယူ စာအုပ္ငယ္မွ စစ္ဗိုလ္၂ဦးအေတြ႕ၾကံဳ ( ေသာင္းေဝဦး၊ ခ်စ္ႏိုင္-စိတ္ပညာ)

 8:20 PM  New Lover  No comments

 ၾကံဳခဲ့ဖူးေသာ လာဘ္ေပးလာဘ္ယူမႈမ်ားအေၾကာင္း

လာဘ္ေပးလာဘ္ယူမႈဆိုသည္မွာ တစ္ကမၻာလံုး အရိုးစြဲေနေသာ ကိစၥတစ္ခုျဖစ္၏။ ဟိုးေရSးပေဝသဏီက ပေဒသရာဇ္မ်ားေခတ္ကပါင္ စတင္ခဲ့သည္ ထင္ပါ၏။

ေရွးပံုုျပင္တစ္ခုတြင္ အခါတစ္ပါး၌ တံငါသည္တစ္ဦးသည္ ဘုရင့္ထံ ငါးဝင္ဆက္သည္။ တံငါသည္ထံမွ ဆုေငြ တစ္ဝက္ေပးမွ ငါးဝင္ဆက္ခြင့္ျပဳမည္ဟု တံခါးမႈးက ဆို၏။ လာဘ္ေတာင္းျခင္းပငါ။ တံငါသည္က သေဘာတူမွ ခြင့္ျပဳလိုက္သည္။ ဘုရင့္ထံ ငါးဆက္သျပီး ဘာဆုလိုခ်င္သလဲဟု ဘုရင္က ေမးေသာအခါ ၾကိမ္ဒဏ္ အခ်က္ ၁၀၀ ရိုက္ပါရန္ တံငါသည္က ဆုေတာင္းေတာ့၏။ ဘုရင္က နားမလည္းနိဳင္ပဲ တံငါသည္ေတာင္းသည့္ ဆုကို ေပးလိုက္၏။ အခ်က္ ၅၀ျပည့္ေသာအခါ 

    "ခဏရပ္ေပးပါဦး၊ ဆုတစ္ဝက္ ခံစားမည့္သူရွိပါေသးသည္" ဟု တံငါသည္က ဆို၏။ "

  "ဘယ္သူလဲ" ဟုေမးေတာ့ ....... "တံခါးမႈးပါ" ဟု ဆို၏။ 

    ဤသို႕ျဖင့္ တံခါးမႈး ၾကိမ္ဒဏ္ အခ်က္၅၀ အရိုက္ခံရ၍ ရာထူးမွ ျပဳတ္သြားျပီး တံငါသည္ တံခါးမႈးရာထူး ရသြားေလသည္။ 

ဒါက ပထမဥပမာပါ။

ဒုတိယ ဥပမာကေတာ့ ေရွးဘုရာင္မ်ား စစ္ခင္းၾကသည့္အခါ ရံႈးသူက ႏိုင္သူကို နယ္ေျမေပးရ၊ ေရႊေငြ ေက်ာက္သံပတၱျမားေပးရ၊ သမီးေပးရႏွင့္ လာဘ္ထိုးၾကရသည္။ ထိုအခါမွ ႏိုင္သူက ေက်နပ္ေတာ့၏။ ျဗိတသွ်ရာဇဝင္၌ ဤကဲ့သို႕ သမီးေပး၊ ႏွမေပး ရာဇဝင္မ်ား ရွိခဲ့၏။ ျမန္မာရာဇဝင္တြင္လည္း အင္အားၾကီးေသာ ပေဒသရာဇ္မ်ားကို အင္အားငယ္သူက ေရႊေပး၊ ေငြေပး၊ သမီးေပး၊ ညီမေပးႏွင့္ ေပးခဲ့ၾကပါသည္။ ဒါေတြဟာလည္း လာဘ္ေပးလာဘ္ယူေတြ မဟုတ္ဘူးလားခင္ဗ်ာ။ 

   ယခု ဒီဘက္ေခတ္ ဒုတိယကမၻာစစ္အျပီးတြင္လည္း ႏိုင္ငံအသီးသီး၊ အစိုးရအသီးသီး လာဘ္ေပးလာဘ္ယူမႈေတြ မကင္းပါ။ ကြ်န္ေတာ္တို႕ ျမန္မာႏိုင္ငံ ဦးႏု ဖဆဖလ အစိုးရလက္ထက္ ကာလတြင္လည္း ျခစားမႈမ်ား၊ လာဘ္ေပးလာဘ္ယူမႈမ်ား ျဖစ္ေပၚခဲ့ပါသည္။ ပို႕ကုန္သြင္းကုန္ ကိစၥမ်ား၊ OGL (OpenGeneral License) ကိစၥမ်ားႏွင့္ ပတ္သက္၍ ဝန္ၾကီးမ်ား နာမည္ေတာ္ေတာ္ ပ်က္ၾက၏။ ထို႕ေၾကာင့္ ဝန္ၾကီးခ်ဳပ္ဦးႏုက ေအာက္ပါအတိုင္း ေျပာခဲ့သည္။ 

    "စီမံကိန္းတစ္ခု လုပ္လိုက္တာနဲ႕ ျခေတာထဲ ထင္းရႈးပံုးတစ္လံုး ခ်ေပးလိုက္သလို ျဖစ္ေတာ့တာပါပဲ"

    ဝန္ၾကီးခ်ဳပ္ ဦးႏုက သူ႕ဖဆဖလ အစိုးရလက္ထက္၌ လူတစ္ကိုယ္၊ တိုက္တစ္လံုး၊ ေငြရွစ္ရာ၊ ကားတစ္စီး ဟု ေၾကြးေၾကာ္ခဲ့သည္။ သူသာ ျပဳတ္သြားေရာ၊ သူ႕စီမံကိန္းၾကီး မေအာင္ျမင္ခဲ့ပါခင္ဗ်ား။ 

   ထို႕ေနာက္ ၁၉၆၂ခုႏွစ္တြင္ ေတာ္လွန္ေရးေကာင္စီအစိုးရ တက္လာသည္။ လုပ္ငန္းေတြအားလံုး ျပည္သူပိုင္သိမ္းလိုက္သည္။ ဘယ္သူမွ လုပ္စား၍ မရေတာ့။ လာဘ္ေပးလာဘ္ယူ အသံတိတ္သြားသည္။ တိတ္မွာေပါ့ဗ်ာ၊ ေပးစရာ ဘာမွမရွိေတာ့တာကိုး။ ျပည္သူလူထုက မြဲေတသြားျပီး။ ဖြတ္ေက်ာျပာစု၊ ခရုဆန္ကြ်တ္ျဖစ္သြားတာကိုး။ ဆိုရွယ္လစ္စနစ္ၾကီးက တစ္ႏိုင္ငံလံုးကို မြဲျပာက်ေစခဲ့ပါသည္။ 

    ၁၉၈၈ခုႏွစ္ေနာက္ပိုင္း န.ဝ.တ ၊ န.ယ.က ေခတ္၌ ျပည္သူပိုင္လုပ္ငန္းေတြ ပုဂၢလိကကို ျပန္လႊဲခဲ့သည္။ စီးပြားေရးေတြ အထိုက္အေလွ်ာက္ ျပန္ဖြင့္ေပးသည္။ တည္ေဆာက္ျပဳျပင္၊ ျမန္ျပည္တခြင္ ဆိုျပီး လမ္းတံတားေတြ၊ အေဆာက္အဦေတြ ေဆာက္ၾက၏။ ကန္ထရိုက္ေတြ ေပၚလာသည္။ ခရိုနီေတြ ေပၚလာ၏။ ထိုအခါ စီမံကိန္းေတြကို ရေအာင္ ကုမၸဏီေတြ အျပိဳင္အဆိုင္ ၾကိဳးစားၾက၏။ လာဘ္ေပးလာဘ္ယူေတြ ျဖစ္လာေတာ့သည္။ သိန္းရာႏွင့္ခ်ီ ေပးၾက၊ျပဳၾကသည္။ ဂါရဝျပဳပါသည္။ လက္ေဆာင္ေပးပါသည္ဆိုကာ အိမ္ေတြ ကားေတြပါ ေပးလာၾကသည္။ ဝန္ထမ္းေတြကလည္း ဟိုကေနသည္ေျပာင္းခ်င္၊ ဒီကေန ဟိုေျပာင္းခ်င္၊ ဝန္ၾကီးအဆင့္ထိ ခ်ဥ္းကပ္ျပီး လာဘ္ထိုးၾကသည္။ ဆရာဝန္တစ္ေယာက္ ရန္ကုန္ကေန နယ္ေျပာင္းရတာ မေျပာင္းခ်င္ေတာ့ သိန္း၅၀ ေပးလိုက္ရာ အဆင္ေျပသြားသည္ဟု ဆိုသည္။ လာဘ္ေပးလာဘ္ယူ ကိစၥကို စကားလံုးလွလွႏွင့္ ဂါရဝျပဳသည္ဟု ေျပာေလ့ေျပာထ ရွိၾက၏။ အၾကီးပိုင္း ဂါရဝျပဳရာ၌ ကားတစ္စီး၊ တိုက္တစ္လံုး၊ စိန္တဆင္စာ စသျဖင့္ ၾကားဖူးပါသည္။ နာမည္တပ္ျပီး သိတာေတြရွိပါသည္။ ဂုဏ္သိကၡာအရ မေျပာေကာင္း၍ မေျပာေတာ့ပါခင္ဗ်ား။ ဤသို႕သာ အေျခအေနမ်ားတြင္ ဌာနေပါင္း ၂၀ေက်ာ္၊ အစိတ္ႏွင့္ ဖြဲ႕စည္းထားေသာ ျမိဳ႕ေတာ္ စည္ပင္သာယာေရးေကာ္မတီၾကီးလည္း ဘယ္လြတ္မလဲ။ ဒါမ်ိဳးေတြရွိသည္ေပါ့ခင္ဗ်ာ။ ကြ်န္ေတာ္ၾကံဳဖူးခဲ့သည့္ အေသးအမႊားကေလးမ်ားက စျပီးေျပာပါရေစခင္ဗ်ား။ 

ျမိဳ႕ေတာ္စည္ပင္က အေပးအယူမ်ား

    ပထမဆံုး ကြ်န္ေတာ္ ျမိဳ႕ေတာ္စည္ပင္ေရာက္ေတာ့ တစ္ပတ္လွ်င္ ႏွစ္ၾကိမ္ခန္႕ လုပ္ငန္းေကာ္မတီ အစည္းအေဝးတက္ရသည္။ ထိုအစည္းအေဝးက ေကာ္မတီဝင္ အရာရွိၾကီးမ်ားကို တစ္ရက္လ်င္ လုပ္ငန္းေလး ငါးခု လိုက္စစ္ရ၏။ အခ်ိဳမွာ ျမိဳ႕ေတာ္စည္ပင္က တိုက္ရိုက္ေဆာင္ရြက္ျပီး၊ အခ်ိဳ႕က ကန္ထရိုက္တာလုပ္ငန္းအျဖစ္ ခ်ေပးပါသည္။ လုပ္ငန္းမ်ားမွာ ေအာက္ပါဌာနမ်ားမွ အမ်ားဆံုးျဖစ္၏-

   (က) လမ္းတံတားတည္ေဆာက္ေရးလုပ္ငန္းမ်ား
   (ခ) ကန္ထရိုက္ထာ ေဆာက္လုပ္ေရးလုပ္ငန္းမ်ား
   (ဂ) ေရသန္႕ဌာနမွ ေသာက္သံုးေရရရွိေရးလုပ္ငန္းမ်ား
   (ဃ) ေစ်းမ်ားတည္ေဆာက္ေရးလုပ္ငန္းမ်ား
   (င) ပန္းဥယ်ဥ္လုပ္ငန္းမ်ား
   (စ) ပြဲရံုတည္ေဆာက္ေရးလုပ္ငန္းမ်ား
   (ဆ) အေဝးေျပးဂိတ္တည္ေဆာက္ေရးလုပ္ငန္းမ်ား
         စသည္တို႕ျဖစ္ၾက၏။ 

ကြ်န္ေတာ္တို႕ စစ္ေဆးသည့္ လုပ္ငန္းႏွင့္ ခ်ေပးသည့္ ေငြတန္၏။ မတန္၏။ မွန္၏။ မမွန္၏။ လို မလို စစ္ရသည္။ အခ်ိဳလုပ္ငန္းမ်ား ျပန္ျပင္ခိုင္းရမည္။ တင္ျပေတာင္းခံေငြမ်ားလွ်င္ ျဖတ္ေတာက္ေပးရသည္။ အျဖတ္မခံႏိုင္သူမ်ားက သူတို႕တင္ေတာင္းသည့္ေငြ မရမွာစိုး၍ လာဘ္ထိုးၾကသည္။ ဟိုဟာေပး၊ သည္ဟာေပးၾကသည္။ ပထမအၾကိမ္ လုပ္ငန္းစစ္ေတာ့ ကြ်ႏ္ုပ္ ေရသန္႕လုပ္ငန္းေလးတစ္ခု သြားစစ္ရမည္။ လုပ္ငန္းတာဝန္ယူသူက ကြ်န္ေတာ့ကို ေဂါ့ဖ္ ဖိနပ္တစ္ရံ လာပို႕ေပးသည္။ ေလးငါးေသာင္း၊ တစ္သိန္းေလာက္ တန္သည္ဟု ထင္ပါ၏။ စစ္တပ္က ေရာက္လာခါစ ခပ္အူအူ၊ ခပ္အအ ကြ်န္ေတာ္သည္ ထိုဖိနပ္ကေလးကို ျပန္ေပးလိုက္သည္။ ထိုကိစၥ ေနာင္ႏွစ္အတန္ၾကာမွ ျပန္စဥ္းစားရင္း ရယ္မိပါသည္။ သူတို႕ေပးတာက ဘာမွ မျဖစ္ေလာက္ပါ။ သူတို႕၏ အျမတ္အစြန္းထြက္ေအာင္ မရွိပါ။ ေၾကြသီးအဆင့္သာ ရွိပါသည္။ 

    ေပးသည့္လက္ေဆာင္မ်ား မယူေၾကာင္း၊ သို႕ေသာ္ ကြ်န္ေတာ္သည္ အရက္ေသာက္ေၾကာင္း၊ သိသြားသူမ်ားက ကြ်န္ေတာ့ကို အရက္ပုလင္းမ်ား လက္ေဆာင္ေပးၾကသည္။ ေဂ်ာ္နီဝါကာ အရက္ပုလင္းမ်ား၊ ခ်ီးဗာစ္ အရက္ပုလင္းမ်ား စသည့္ အရက္အေကာင္းစားမ်ား တစ္ပတ္ ေလးငါးလံုးရ၏။ တစ္လလွ်င္ ၁၀လံုးအထက္ လက္ေဆာင္ရ၏။ မိသားစုအတြက္ အဝတ္အစား၊ ပိုးလံုခ်ည္မ်ား၊ ခ်ိပ္ထမီမ်ား ရ၏။ ကြ်န္ေတာ့အတြက္ကေတာ့ ရံဖန္ရံခါ၊ စပို႕ရွပ္မ်ား၊ ရွပ္အက်ီ ၤမ်ား ပါလာတတ္ပါသည္။ ဒါေတြကို ကြ်န္ေတာ္လက္ခံပါသည္။ 

   ကြ်န္ေတာ္သည္ ၁၉၇၂ခုႏွစ္ ဒီဇင္ဘာလမွ ၁၉၉၅ခုႏွစ္ ဒီဇင္ဘာလအထိ တပ္မေတာ္တြင္ အႏွစ္၂၀ေက်ာ္ ရမ္အရက္ကိုသာ ေသာက္ခဲ့ရသူျဖစ္ရာ ရမ္ကိုသာ ႏွစ္သက္ေန၏။ ရမ္ကေတာ့ အိမ္ကမိန္းမၾကီးႏွင့္တူသည္။ အခ်စ္ဦးေပါ့ခင္ဗ်ာ။ ျမိဳ႕ေတာ္စည္ပင္ေရာက္မွ ေတြ႕ရသည့္ အခ်စ္သစ္ အေကာင္းစားအရက္မ်ားကို မၾကိဳက္တတ္ေသးပါ။ ထို႕ေၾကာင့္ ေဂ်ာ္နီဝါကားတစ္ပုလင္းကို ရမ္းငါးလံုးႏွင့္ လဲေသာက္ရာ၊ တစ္လလွ်င္ အရက္အေကာင္းစား ေလး ငါး ဆယ္ ပုလင္းခန္႕ ေရာင္းစားခဲ့ပါသည္။ ထိုေငြကို စုထားျပီး၊ Y.C.D.C ေရာက္၍ တစ္ႏွစ္ခန္႕အၾကာ၌ ရွစ္သိန္းေပးရသည့္ Toyota Grande Mark Two တစ္ပတ္ရစ္ ဆလြန္းကားတစ္စီး ဝယ္စီးႏိုင္ခဲ့ပါသည္ခင္ဗ်ား။ 

   ကြ်န္ေတာ္သည္ လည္မလိုလိုႏွင့္ အေတာ္အသူ ျဖစ္၏။ တရားေသႏိုင္သူျဖစ္၏။ အကင္းမပါးသူျဖစ္၏။ စီးပြားေရးနားမလည္သူျဖစ္၏။ တစ္ေနရာေရာက္ေသာ္ ထိုေနရာ၌ သဟဇာတျဖစ္ေအာင္ မေနႏိုင္သူ၊ မေနတတ္သူျဖစ္၏။ မေျပာသင့္၊ ေျပာသင့္ ခ်ိန္ဆရျခင္းမရွိပဲ ထင္ရာျမင္ရာ၊ စြတ္ခြ်တ္ေျပာတတ္သူျဖစ္၏။ ဟန္မေဆာင္တတ္သူျဖစ္၏။ အရာရာကို စိတ္မရွည္ သည္းမခံႏိုင္သူျဖစ္၏။ ဆႏၵေစာသူလည္းျဖစ္၏။ အစြန္းေရာက္သူျဖစ္၏။ အစြဲအလမ္းၾကီးသူလည္းျဖစ္၏။ စစ္တပ္မွလာသူျဖစ္ရာ စစ္ယူနီေဖာင္းကို အလြန္ႏွစ္သက္သူလည္းျဖစ္၏။

  ျမိဳ႕ေတာ္စည္ပင္ေရာက္ျပီး တစ္ႏွစ္အၾကာ၌ တပ္မေတာ္က X-list အရန္စာရင္းသြင္းထားရမွ၊ အျပီးအပိုင္ အျငိမ္းစားေပးလိုက္ေသာအခါ ကြ်န္ေတာ္သည္ အလုပ္သေဘာအရ ယူနီေဖာင္းအစိမ္းေရာင္ခြ်တ္ျပီး၊ စည္ပင္ယူနီေဖာင္း ကိုဝတ္ရေတာ့မည္ျဖစ္သည္။ ကြ်န္ေတာ္က ျမိဳ႕ေတာ္ဝန္ၾကီးထံ သြားေတြ႕ျပီး၊ စည္ပင္ယူနီေဖာင္းအျပာ မဝတ္ခ်င္ေၾကာင္း၊ စစ္ယူနီေဖါင္း အစိမ္းကိုသာ ဆက္ဝတ္ခြင့္ျပဳပါရန္ တင္ျပေတာ့သည္။

    "ကြ်န္ေတာ့ကို ဘာအခြင့္အေရးမွ မေပးခ်င္ေနပါ၊ ဒီတစ္ခုကိုေတာ့ ခြင့္ျပဳပါ"

  ျမိဳ႕ေတာ္ဝန္ၾကီးက သေဘာမတူပါခင္ဗ်ာ။

   ကြ်န္ေတာ္တင္ျပတာ အေၾကာင္းရွိပါသည္။ Y.C.D.C တြင္ တြဲဖက္အတြင္းေရးမႈး ဗိုလ္မႈးၾကီးျမင့္ေအာင္သည္ စစ္ယူနီေဖာင္းဝတ္ဆင္ေနဆဲျဖစ္၏။ သူ႕ကိုေတာ့ ျမိဳ႕ေတာ္ဝန္ၾကီးက အထူးကိစၥရပ္အေနျဖင့္ ခြင့္ျပဳေပးျခင္းျဖစ္၏။ ေဘာင္ဘီအစိမ္းေတြ ၾကီးစိုးေနခ်ိန္မွာ Y.C.D.C ကလည္း Colonel Uniform နဲ႕ တစ္ေယာက္ေတာ့ က်န္မွေပါ့ဟု ဆိုျပီး ခ်န္ထားျခင္းျဖစ္၏။ ဒါမွလည္း တန္းညွိလို႕ရမွာကိုး။ အျပာေရာင္ဝတ္ဆို ဘယ္သူကမွ သိပ္အေရးလုပ္တာမွ မဟုတ္တာ။ 

   ကြ်န္ေတာ္သည္ တင္ျပခ်က္မေအာင္ျမင္သျဖင့္ ျမိဳ႕ေတာ္ဝန္၏ အခန္းထဲမွာ အေလးျပဳက ထထြက္ခဲ့၏။ ထိုအခါ ျမိဳ႕ေတာ္ဝန္ၾကီးက ဘာသေဘာေပါက္သြားသည္ မသိ၊ ေနာက္မွေနျပီး လွမ္းေျပာလိုက္သည္ -

   "သိပ္ဝတ္ခ်င္လည္း ဝတ္..ဝတ္"   တဲ့။ 

    သို႕ရာတြင္ ကိစၥက ဒါေလာက္နဲ႕မျပီးပါ။ ကြ်န္ေတာ့ကို ယူနီေဖာင္းအစိမ္း ဝတ္ခြင့္ျပဳသည့္ ကိစၥအား ႏိုင္ငံေတာ္အၾကီးအကဲသို႕ တင္ျပခြင့္ျပဳခ်က္ေတာင္းခံရေတာ့သည္။ 

   "လိုအပ္ခ်က္အရ ဗိုလ္မႈးေသာင္းေဝစု တပ္ကလာတဲ့ အရာရွိကေလးေတြကို တပ္ယူနီေဖာင္း ေပးဝတ္ခ်င္ပါတယ္ခင္ဗ်" 

  "မင္းလိုတယ္ထင္ရင္ ခြင့္ျပဳေလကြာ"  

ဟု ႏိုင္ငံေတာ္အၾကီးအကဲက ျပန္ေျပာလိုက္သည္ဟု ဆိုသည္။ ဒါကို ျမိဳ႕ေတာ္ဝန္က ကြ်န္ေတာ့္ကို ျပန္မေျပာပါ။ P.S.O ဆရာၾကီးတင္ဝင္းမွ ျပန္ေျပာျခင္းျဖစ္ပါသည္။ ကိုယ္က ကေလးလိုလို ဘာလိုလို လုပ္လိုက္ေရာ၊ ျမိဳ႕ေတာ္ဝန္ၾကီးက ႏိုင္ငံေတာ္အၾကီးကဲထံအထိ တင္ျပလိုက္ရပါသည္။ ေနာင္တြင္ ကိုယ့္ဟာကိုယ္ ျပန္စဥ္းစားေတာ့ အေတာ္မသိတတ္သား၊ ဆိုးဝါးေသာ ကြ်န္ေတာ္ပါလားဟု ေနာင္တရမိပါသည္ခင္ဗ်ား။

   ကြ်န္ေတာ္ Y.C.D.C ေရာက္ျပီး ႏွစ္ႏွစ္ခန္႕ ၾကာသြားပါျပီ၊ ပိုင္ဆိုင္မႈ တိုးတက္လာတာကေတာ့ တိုယိုတာ ဂရင္ဒီမတ္တူးကားေလး တစ္စီးသာျဖစ္သည္။ ကြ်န္ေတာ္ႏွင့္ မတိမ္းမယိမ္း ပုဂၢိဳလ္မ်ားကေတာ့ ေရႊတြဲလြဲ၊ ေငြတြဲလြဲ၊ Pejero ကားမ်ား၊ အိမ္သစ္ရာသစ္မ်ား ပိုင္ေနၾကပါျပီ။ 

   တစ္ေန႕ ညေနပိုင္း ရံုးခ်ိန္တြင္ ျမိဳ႕ေတာ္ဝန္ၾကီးမွ ကြ်န္ေတာ့္ကို ဖုန္းျဖင့္ေျပာစရာရွိလို႕ လာခဲ့ပါဦးဟု လွမ္းေခၚသည္။ ေရာက္သြား၏။ ထိုင္ေတာင္မထိုင္ခိုင္းပါခင္ဗ်ာ။ အခန္းထဲမွာ ဘယ္သူမွမရွိပါ။ သူႏွင့္ကြ်န္ေတာ္ ႏွစ္ေယာက္တည္းသာ ျဖစ္ပါ၏။ လူမရွိတုန္း လွမ္းေခၚသည္ထင္ပါ၏။ ေတြ႕လွ်င္ေတြ႕ခ်င္း အရင္းမရွိ၊ အဖ်ားမရွိျဖင့္ -

   "ခင္ဗ်ား ဘာေတြေလ်ွာက္လုပ္ေနတာလဲ"

   " ကြ်န္ေတာ္ဘာေတြ လုပ္မိေနတာလဲခင္ဗ်"

   " ေအး.. အဲဒါေျပာမလို႕။ ဒီမယ္ ဗိုလ္မႈးေသာင္းေဝ.. ဒါစစ္တပ္မဟုတ္ဘူး၊ ျမိဳ႕ေတာ္စည္ပင္၊ ေပးရင္ယူ၊ ေကြ်းရင္စား၊ မေတာင္းနဲ႕၊ အဲဒါပဲ၊ သြားေတာ့"

   ကြ်န္ေတာ္ ဘာမွမေျပာရပဲ ျပန္ထြက္လာခဲ့ရပါသည္။ 

ျမိဳေတာ္ဝန္အိမ္ႏွင့္ ကြ်န္ေတာ့အိမ္ ကပ္ေနသည္။ ကြ်န္ေတာ့္ဇနီးက ျမိဳ႕ေတာ္ဝန္အိမ္ ေန႕စဥ္ေရာက္သည္။ မိသားစုႏွင့္ပါ ရင္းႏွီးခင္မင္သည္။ ထိုအခါ ျမိဳ႕ေတာ္ဝန္မိသားစုမွ ကြ်န္ေတာ္ ျပဳတ္မႏူးျဖစ္ေနသည့္အေၾကာင္း၊ လူရည္မလည္သည့္အေၾကာင္း၊ ေပးစာကမ္းစာမ်ား မယူတတ္သည့္အေၾကာင္း စသည္မ်ားကို သိသြားသည္ထင္ပါသည္။ ထို႕ေၾကာင့္ ျမိဳ႕ေတာ္ဝန္ၾကီးမွ ကြ်န္ေတာ့္အား အထက္ပါအတိုင္း ေခၚေျပာသည္ထင္ပါ၏။

    ထိုအခ်ိန္မွစ၍ ကြ်န္ေတာ္သည္ သူေပးလူေပးမ်ားကို ဘာမွမေျပာေတာ့ပါ။ ဘာေလးေပးေပး .. "ေအး..ေအး..ထားခဲ့..ထားခဲ့" ဟုသာ ေျပာျဖစ္ပါေတာ့သည္ခင္ဗ်ား။

လာဘ္ေပးလာဘ္ယူ အမ်ားဆံုးျဖစ္သည့္ေနရာမ်ား

    ျမိဳ႕ေတာ္စည္ပင္တြင္ လာဘ္ေပးလာဘ္ယူ အမ်ားဆံုးျဖစ္သည့္ဌာနမ်ားမွာ ေအာက္ပါအတိုင္းျဖစ္သည္။

(က) ျမိဳ႕ျပေျမယာဌာန။  ဒီဌာနက ေျမေတြကို စီမံခန္႕ခြဲရသည္။ ရန္ကုန္ေျမေစ်းကလည္း အလြန္ၾကီးလွပါ၏။ Downtown ျမိဳ႕ထဲ၌ ေနစဥ္ကပင္ တစ္စတုရန္းေပလွ်င္ တစ္သိန္းအထက္မွာ ရွိခဲ့သည္။ ယခုဆို ေလးငါးေျခာက္သိန္း ျဖစ္ေနပါျပီ။ ထို႕ေၾကာင့္ ေပ၄၀ ပတ္လည္ စတုရန္းေပ ၁၆၀၀ ဆိုလွ်င္ သိန္း ၁၆၀၀ ျဖစ္၏။ ၁၉၉၅-၉၆ ခုႏွစ္က သိန္း၁၆၀၀ ဇိမ္ခံကားအစီး ၊ ၁၀၀၊ ၂၀၀ ဝယ္၍ရပါသည္။ ကြ်န္ေတာ္ ကားပြဲစားတန္းကိုင္ခဲ့ရစဥ္က Toyota Hilux ကား ၁၀စီး ဝယ္ခဲ့ရာ သိန္း၃၀သာ က်သင့္သည္။ ေနာက္ ၁၀ႏွစ္ၾကာေတာ့ Hilux တစ္စီးကို သိန္း၁၀၀ ေပ်ာ့ေပ်ာ့ ေပးရေတာ့၏။ ၁၉၉၆ခုႏွစ္က မႏၱေလးမွ ပု႑ားလကၡဏာဆရာ ဗားမား ရန္ကုန္လာရာ ေငြတစ္သိန္းပါလာသည္။ ကားဝယ္ေပးစမ္းပါဟု ေျပာသည္။ Nissan Sunny အျပာေရာင္းေလး တစ္စီး ဝယ္ေပးလိုက္သည္။ သံုးသိန္းေပးရသည္။ ကြ်န္ေတာ့္မိသားစုက ေငြတစ္သိန္း၊ ဗိုလ္မႈးၾကီးေအာင္ဖုန္း (သစ္ေတာဝန္ၾကီး) မိသားစုက ေငြတစ္သိန္း ထည့္ဝင္ျပီး ထိုကားေလးကို ဝယ္ေပးလိုက္သည္။ ၁၀ႏွစ္ခန္႕အၾကာ ၂၀၀၆ခုႏွစ္က ထိုကားေလးကို ျပန္ေရာင္းရာ သိန္း၆၀ေက်ာ္၊ ၇၀ ရသည္ဟု ဆိုပါသည္။ 

ေျမယာကိစၥ ဆက္ပါဦးမည္။

ေျမယာကိစၥမ်ားမွာ အလြန္ရႈပ္ေထြးလွ၏။ ျမိဳ႕ေတာ္စည္ပင္မွ ဂရန္အမည္ေပါက္ေရးမွာ ေနာက္ဆံုးအဆံုးအျဖတ္ ျဖစ္ေလသည္။ ဂရန္အမည္ေပါက္ေရးကို အဆင့္ဆင့္ ၾကိဳးစားျဖတ္ေက်ာ္ရသည္။ ဟိုေပး၊ သည္ေပး ေပးရသည္။ ေျမယာပိုင္ဆိုင္မႈအတြက္ အမႈေတြျဖစ္ရသည္။ စည္ပင္ပါတဲ့ဘက္က အႏိုင္ရေလ့ရွိသည္။ ထို႕ေၾကာင့္ စည္ပင္ေျမဌာနကို ခ်ဥ္းကပ္ၾကသည္။  အခ်ိဳက အထူးဂရန္ရေအာင္ လုပ္ၾကသည္။ ဂရန္ထုတ္ေပးသူကလည္း ထုတ္ေပးသည္။ ဤသို႕ျဖင့္ ေျမယာဌာနၾကီးမွာ အမႈေပါင္းစံုကာ စားၾက၊ ဝါးၾက၊ ျပသနာတက္ၾကႏွင့္ ရွင္းလို႕မဆံုး ျဖစ္ေနသည္။ ဤကိစၥမ်ိဳးေၾကာင့္ တိုင္းမႈးအဆင့္၊ ေျမယာဌာနမႈးအဆင့္တို႕ ထြက္စာတင္ၾကရသည္။ အခ်ိဳ႕ သံတိုင္ၾကားဝင္သြားၾကသည္။ ေလာဘသားေကာင္မ်ားဘဝ ေရာက္ၾကရသည္။ ယခင္ကရွိခဲ့သည္။ ယခုရွိသည္။ ေနာင္လည္း ရွိေနပါလိမ့္ဦးမည္။ ယေန႕ ဒီမိုကေရစီ အစိုးရေခတ္မွာလည္း ေျမယာျပသနာမ်ား ဟိုေနရာ စီကနဲ၊ ဒီေနရာ စီကနဲျဖင့္ ေန႕စဥ္ထုတ္ ဂ်ာနယ္မ်ားတြင္ အဆက္မျပတ္ ပါေေနသည္ မဟုတ္ပါလားခင္ဗ်ာ။

အင္ဂ်င္နီယာအေဆက္အဦဌာန။    သူ႕ကို ျမိဳ႕ေတာ္စည္ပင္က ယာအံုဟုေခၚသည္။ သူသည္ အေကာင္းစားဌာနျဖစ္၏။ လာဘ္အရႊင္ဆံုး ဌာနထဲတြင္ ပါ၏။ သူသည္ ျမိဳ႕ေတာ္ရန္ကုန္ အေဆာက္အအံုမ်ားအတြက္ ေဆာက္လုပ္ခြင့္ေပးရသည့္ ဌာနျဖစ္၏။ အေဆာက္အဦမ်ားတြင္ ကန္႕သတ္ခ်က္ မ်ားစြာရွိ၏။ ေဆာက္လုပ္ခြင့္၊ ျပင္ဆင္ခြင့္၊ အၾကီးစားျပင္ဆင္ခြင့္၊ အေသးစားျပင္ဆင္ခြင့္ စသျဖင့္ ပုဒ္ထီး၊ ပုဒ္မမ်ားစြာ ရႈပ္ေထြးလွ၏။ အေဆာက္အဦ၌ ေအာက္တြင္ Basement ပါရမည္။ Car Park ပါရမည္။ ဘာဘာညာညာ လည္းရွိေသး၏။ အထူးသျဖင့္ အထပ္ျမင့္ Sky Scraper ၾကီးမ်ား၊ ဟိုတယ္ၾကီးမ်ား ေဆာက္လုပ္ရာတြင္ျဖစ္၏။ ဤတြင္ ေဆာက္လုပ္လိုသူမ်ားက ျမိဳ႕ေတာ္စည္ပင္မွာ ခြင့္ျပဳခ်က္ရယူရပါသည္။ ခြင့္ျပဳခ်က္ႏွင့္ မကိုက္ညီ၍ စစ္ေဆးျပီးမွ ျပန္ဖ်က္လိုက္ရသူမ်ား၊ ရပ္ထားရသူမ်ားလည္း ရွိခဲ့ဖူးသည္။ ဒဏ္ေၾကးေပးေဆာင္၍ လြတ္သြားေသာသူမ်ားလည္း ရွိသည္။ ဤသို႕ျဖစ္ေအာင္ လာဘ္ထိုးရသည္ဟု ဆိုပါ၏။ ကြ်ႏ္ုပ္ေရာက္စ တစ္ႏွစ္၊ ႏွစ္ႏွစ္က ယာအံု ကို အတြင္းေရးမႈ ဗိုလ္မႈးၾကီးေက်ာ္ဝင္း ကိုင္ပါသည္။ ဗိုလ္မႈးၾကီးေက်ာ္ဝင္းက Flexible မျဖစ္ပါ။ အေတာ္ သေဘာထားတင္းမာပါသည္။ ထိုဌာန ကိုင္စဥ္က ကန္ထရိုက္တိုက္မ်ား အေတာ္ေခတ္စားေနသည္။ အခန္းေပးအခန္းယူ စနစ္မ်ား အလြန္ဖြံ႕ျဖိဳးေနစဥ္က ျဖစ္သည္။ တစ္ရက္တြင္ အခန္းေပး၊ အခန္းယူစနစ္ျဖင့္ ဆူးေလဘုရားႏွင့္ကပ္လွ်က္ မဟာဗႏၶဳလလမ္းေပၚေဆာက္သည့္ တိုက္တစ္လံုး ျပသနာေပၚသည္။ ကန္ထရိုက္က ၆ထပ္တိုက္ေဆာက္ျပီး၊ အခန္း၁၂ခန္းရရာ၊ ေျမပိုင္ရွင္က ငါးခန္းခြဲေဝယူၾကရာ၊ အေဝမတည့္ျဖစ္၏။ အမႈျဖစ္ၾကသည္။ အတြင္းေရးမႈးကို တိုင္၏။ အတြင္းေရးမႈးက Rigid ျဖစ္၍ ကိစၥမျပတ္၊ ေနာက္ဆံုးေတာ့ ဒီအမႈ ျမိဳ႕ေတာ္ဝန္ထံေရာက္ျပီး အမႈသည္ႏွစ္ဦးႏွင့္ အတြင္းေရးမႈးတို႕ကို ျမိဳ႕ေတာ္ဝန္ကေခၚေတြ႕သည္။ ေျမရွင္က ျမိဳ႕ေတာ္ဝန္အထိ တက္တိုင္၍ျဖစ္သည္။ ျမိဳ႕ေတာ္ဝန္ၾကီး ဘာမဆိုေခါင္းေအးေအးႏွင့္ ေျဖရွင္းသူျဖစ္သည္။

"ကဲ.. ေျမရွင္ၾကီး... ခင္ဗ်ားအခန္း ေျခာက္ခန္းရရင္ ေက်နပ္မလားဗ်ာ"

" ေက်နပ္ပါတယ္ ျမိဳ႕ေတာ္ဝန္ၾကီး"

" ဒါဆို ခင္ဗ်ားတို႕ေဆာက္လုပ္ေရး Plan စီမံခ်က္နဲ႕ Blue Print ကြ်န္ေတာ့ကိုေပး၊ Case File ပါေပး"

Case File အား အတြင္းေရးမႈးမွ ျမိဳ႕ေတာ္ဝန္ၾကီးလက္ထဲ အပ္လိုက္သည္။ ျမိဳ႕ေတာ္ဝန္ၾကီးမွ ေအာက္ပါအတိုင္း ေရး၍ ကိစၥကို ျဖတ္လိုက္၏။

"အဆာက္အဦးအား ခုႏွစ္ထပ္ေဆာက္ခြင့္ျပဳသည္။ အေပၚဆံုးထပ္မွ အခန္း၂ခန္းအား ကန္ထရိုက္တာမွ တစ္ခန္းယူရန္ႏွင့္၊ ေျမရွင္မွ တစ္ခန္းယူပါရန္"

ဤတြင္ ကိစၥျပတ္သြားေတာ့၏။ အတြင္းေရးမႈးက ဆူးေလဘုရားႏွင့္ နီးသျဖင့္ ခုႏွစ္ထပ္မေပးပဲ ေျခာက္ထပ္သာ ေပးရာက ဤျပသနာစခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။ ကန္ထရိုက္တာကလည္း အတြင္းေရးမႈးႏွင့္ရင္းႏွီးသည္ဟု ဆိုသည္။ သို႕ရာတြင္ ျမိဳ႕ေတာ္ဝန္ၾကီးက သူ႕ ဗီတို အာဏာႏွင့္အဆံုးအျဖတ္ေပးလိုက္ရာ ထိုကိစၥ အားလံုးေက်နပ္ျပီး ေျပလည္သြားပါေတာ့သည္။ ထိုအခါ ဟိုလူက လာဘ္ထိုး၊ ဒီလူက လာဘ္ထိုးႏွင့္ အျပိဳင္အဆိုင္၊ အျပန္အလွန္ လာဘ္ထိုးၾကပါသည္။ ေငြမ်ားသည့္ဘက္က တရားႏိုင္သည္ဟု သိရပါသည္။ ဒီလုိကိစၥမ်ိဳးေတြေၾကာင့္ အစားမေတာ္တလုပ္၊ အသြားမေတာ္တစ္လွမ္း၊ တာဝန္မွ ရပ္စဲခံရသူမ်ား အမ်ားၾကီးရွိခဲ့၏။ ဌာနမႈးအဆင့္မွ ေအာက္ေျခအဆင့္ထိ ျဖစ္ပါ၏။ ေနာင္တြင္လည္း ရွိေနဦးမည္ျဖစ္ပါသည္။ ေလာဘသားေတြ မဟုတ္ပါလားခင္ဗ်ား။ 

အခြန္ဌာန။   အခြန္ဌာနသည္လည္း လာဘ္ေပးလာဘ္ယူတြင္ မညံ့ေသာဌာနျဖစ္၏။ သူ႕တြင္ ေပးစရာ၊ ကမ္းစရာမ်ား ေပါမ်ားလွ၏။ အခြန္ဌာနေအာက္တြင္ အေဝးေျပး ယာဥ္ရပ္နားစခန္းၾကီးမ်ား၊ ပြဲရံုတနးၾကီးမ်ား၊ ျမိဳ႕အဝင္အထြက္ အခြန္ေကာက္စခန္းၾကီးမ်ား၊ အေႏွးယာဥ္လိုင္စင္ခ်ထားေပးျခင္မ်ား အစံုရွိသည္။ ေအာင္မဂၤလာအေဝးေျပးဝင္း၊ ဒဂံုးဧရာအေဝးေျပးဝင္း၊ ဘုရင့္ေနာင္ပြဲရံုတန္း၊ ျမိဳ႕အဝင္အေပါက္ၾကီးေျခာက္ေပါက္မွ ျမိဳ႕ဝင္ေၾကးေကာက္ခံမႈ ဂိတ္မ်ား အမ်ားၾကီးႏွင့္အမ်ိဳးစံုျဖစ္သည္။ ပြဲရံုတန္းၾကီးထဲ၌ အေဆာက္အဦး ေဆာက္လုပ္ခြင့္မ်ားတင္ၾကသည္။ အေဝးေျပးဝင္းၾကီးမ်ားထဲ၌ ေဆာက္လုပ္ေရးကိစၥမ်ား ေဆာင္ရြက္လိုၾကသည္။ ထိုအခါ လုပ္ပိုင္ခြင့္ရွိသူမ်ားကို လာဘ္ထိုးခ်ဥ္းကပ္ၾကသည္။ ထိုဌာနကို ကြ်န္ေတာ္ကိုင္ရပါသည္။ ကြ်န္ေတာ့ကိုလည္း ခ်ဥ္းကပ္သူမ်ား ရွိပါသည္။ ကြ်န္ေတာ္က ျပသနာအၾကီးအက်ယ္ မျငိမ္းဖြယ္ ျဖစ္မွာစိုး၍ ဌာနမႈးမ်ားကိုသာ တာဝန္ျပန္ေပးခဲ့ပါသည္။ စားရတာနည္းနည္းႏွင့္ သိပ္စိတ္ညစ္မခံခ်င္ၾကပါ။ ေၾကာက္တာလည္း ပါပါသည္။ 

ျမိဳ႕အဝင္ဂိတ္မ်ားမွာ ျမိဳ႕ဝင္လာေသာ ကားမ်ားကို ပိုက္ဆံေကာက္ျခင္းျဖစ္၏။ ကားၾကီးမ်ားကို တန္ပိုခ်ိန္၍ တန္ပိုေၾကးေကာက္သည္။ ဝင္ေငြအလြန္စည္ေသာ ေနရာမ်ားျဖစ္၏။ ထို႕ေၾကာင့္ စည္ပင္အလုပ္လာေလွ်ာက္သူမ်ားက 'အခြန္ဌာန သြားခ်င္ေၾကာင္း' ကိုသာ စေျပာၾက၏။ တိုင္းျပည္အတြက္ ျမိဳ႕ေတာ္ၾကီးအတြက္ မဟုတ္ပါ။ အခြန္ဌာန၏ ေန႕စဥ္ေကာက္ခံေၾကးထဲမွာ Suplus Money မ်ားကို လိုခ်င္ၾက၍ ျဖစ္ပါ၏။ ဝန္ထမ္းမ်ား တစ္ေန႕ ႏွစ္ေထာင္၊ သံုးေထာင္ ရၾက၏။ ဝင္ေငြက တစ္ရက္တစ္ရက္ ေလးငါး၊ ဆယ္သိန္းရရာ၊ ေလးငါးေသာင္းခန္႕ ေရာ့သြားလည္း ျပသနာမရွိႏိုင္ေသာေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။ ဤကိစၥၾကီးသည္ ေနာင္တြင္ ျပသနာၾကီးျဖစ္သြားရျပီး ကြ်န္ေတာ့ကိုပါ အခ်ိန္မေစ့မီ တာဝန္မွရပ္နားေစသည္အထိ အမႈပတ္လာခဲ့ပါသည္။ အလွ်ဥ္းသင့္သည့္အခါ သီးျခားေဖၚျပပါမည္။ 

အထက္ေဖၚျပပါ ဌာနၾကီး (၃)ခုမွာ ျမိဳ႕ေတာ္စည္ပင္တြင္ လာဘ္ေပးလာဘ္ယူ နာမည္ၾကီးေသာ ဌာနမ်ား ျဖစ္ပါ၏။ က်န္ဌာနေတြေရာ မရွိဘူးလား ေမးလာပါက ရွိသည္သာျဖစ္ပါ၏။ သူတို႕က Big Scale မဟုတ္၊ Small Scale သာျဖစ္၍ လာဘ္ေပးလာဘ္ယူ အေတာ္နည္းေသာ အျခားဌာနမ်ားျဖစ္ပါ၏။ 

အနည္းဆံုးဌာနမွာကား ပတ္ဝန္းက်င္သန္႕ရွင္းေရးဌာနျဖစ္ပါသည္။ ဝန္ထမ္းမ်ားကလည္း စာလံုးဝမတတ္သူမ်ား ပါဝင္ပါသည္။ သူတို႕သည္ ရန္ကုန္တစ္ျမိဳ႕လံုး ျမိဳ႕နယ္ ၃၃ ျမိဳ႕နယ္တြင္ တစ္ျမိဳ႕နယ္လွ်င့္ တပ္ခြဲတစ္ခြဲျဖင့္သာ အမိႈက္မ်ား လိုက္က်ံဳးရ၊ လိုက္ေကာက္ၾကရသည္။ တပ္ခြဲတစ္ခြဲမွာ လူ ၆၀၊ ၇၀ သာ ရွိသည္။ ကားျဖင့္ အမိႈက္က်ံဳးသည္။ လက္တြန္းလွည္းမ်ားျဖင့္ အမိႈက္က်ံဳးသည္။ သူ႕ဌာနတစ္ခုတည္းမွာပင္ ဝန္ထမ္းပံုေသ ေန႕စားအပါအဝင္ အင္အား ၅၀၀၀ ခန္႕ရွိ၏။ ထိုလူငါးေထာင္ႏွင့္ ေမာ္ေတာ္ကား အစီးေလးငါးဆယ္မွာ ရန္ကုန္ျမိဳ႕ၾကီး လူဦးေရ ေလး၊ ငါး၊ ေျခာက္သန္း ေန႕စဥ္စြန္႕ပစ္ေနသည္ အမိႈက္တန္ခ်ိန္ ၁၅၀၀၊ ၂၀၀၀ ခန္႕ကို တစ္ေန႕တည္းႏွင့္ ကုန္ေအာင္မက်ံဳးႏိုင္ပါ။ အမိႈက္ပံုးမ်ားလည္း ေၾကာက္စရာေကာင္းေလာက္ေအာင္ တစ္ေန႕တစ္ျခား ၾကီးမားလာသည္။ ျပည္သူေတြကလည္း ျပည္သူ႕နီတိ နားမလည္ၾကပါ။ အမိႈက္ကို စြန္႕ပစ္ခ်င္သလို စြန္႕ပစ္ေနၾကပါသည္။ ရန္ကုန္တြင္ ေနရာတကာ ပလပ္စတစ္အမိႈက္မ်ားကသာ လႊမ္းမိုးေနသည္။ ရွင္းလိုက္၊ ျပန္ရႈပ္လိုက္ႏွင္ျဖစ္ေနသည္။ ထို႕ေၾကာင့္ ပင္ပမ္းျပီး၊ ေငြမရေသာ ထိုသန္႕ရွင္းေရးဌာနသို႕ ဘယ္သူမွ မသြားခ်င္ၾကပါ။ 

စည္ပင္သာယာ အလုပ္ေလွ်ာက္သူမ်ားက သာမန္ပညာတတ္ဆို ေျမယာ သြားခ်င္ၾကသည္။ ေျမယာမွာ အၾကံဖန္ရွိသည္။ အၾကံဖန္မိသည္။ အင္ဂ်င္နီယာဆိုပါက ယာအံု သြားခ်င္ၾကသည္။ ျပီးမွ လမ္းတံတား သြားခ်င္ၾကသည္။ လမ္းတံတားဌာနက အျပင္ကန္ထရိုက္မရွိ၊ ဝန္ထမ္းမ်ား မိမိအစီအစဥ္ျဖင့္ မိမိဘာသာ လုပ္ၾကရသည္။ ႏိုင္လြန္ကတၱရာလမ္းမ်ား၊ ကြန္ကရစ္လမ္းမ်ား၊ တံတားၾကီးမ်ား ေဆာက္လုပ္ရသည္။ ခင္းက်င္းၾကသည္။ သူတို႕သည္လည္း Big Scale ပါပဲ။ ပင္ေတာ့ပင္ပမ္းလွပါသည္။ သို႕ရာတြင္ သူတို႕အတြက္ က်န္ပါသည္။ စီမံကိန္းက ၂၀%၊ ၃၀% ပိုတင္ထားရသည္။ Wastage ျပထားရသည္။ ျမိဳ႕ေတာ္စည္ပင္၏ တစ္နွစ္ဝင္ေငြ၏ တစ္ဝက္ခန္႕ကို လမ္းတံတားဌာနက သံုးေနရသည္။ ထို႕ေၾကာင့္ အေပးအယူ ကိစၥမ်ားတြင္ လမ္းတံတားဌာနသည္လည္း လူမသိ၊ သူမသိ Function ျဖစ္ေနသည့္ ဌာနဟုဆိုေသာ္ ရပါ၏။

    သန္႕ရွင္းေရးဌာနအေၾကာင္း ဆက္ေရးပါဦးမည္။

    သန္႕ရွင္းေရးဌာနသည္ အျခားဌာနမ်ားႏွင့္စာေသာ ဝင္ေငြအပိုမရွိပံုကို ကြ်န္ေတာ္ႏွင့္ အတူေနဖူးသည့္ ဗိုလ္မႈးသူရခင္ေမာင္လတ္က ေအာက္ပါအတိုင္း ဆႏၵေဖာ္ထုတ္ခဲ့ဖူးသည္။ 

    သူသည္ ထိုဌာနတြင္ ဒုဌာနမႈးျဖစ္၏။ တစ္ျမိဳ႕လံုး အမိႈက္ေတြ က်ံဳးသည့္ကို လက္လံစီစစ္ရ၏။ ျမိဳ႕ပတ္ျပီး လိုက္ၾကည့္ရ၏။ အေတာ္ေမာပါသည္။ ေမာေသာ္လည္း ဘာမွ အပိုဝင္ေငြမရပါ။ အမႈိက္ကိစၥလည္း မၾကာခဏ တိုင္စာေတာစာ၊ သတင္းစာမွ လူထုေအာ္သံတို႕တြင္ ပါတတ္သျဖင့္ ဌာနမွာ အျမဲျပသနာရွိေနပါသည္။

   သူသည္ ကြမ္းအျမဲစား၍ လူက ေခါင္းတံုးႏွင့္ျဖစ္၏။ 

   တစ္ေန႕တြင္ ျမိဳ႕ေတာ္ဝန္ၾကီးက သူ႕တပ္ရင္းမႈးဘဝ သူ႕တပ္ရင္း၌ တပ္စုမႈးလုပ္ခဲ့သည္ ဗိုလ္မႈး သူရခင္ေမာင္လတ္အား ကြမ္းတဝါးဝါး ေခါင္းတံုးေျပာင္ၾကီးႏွင့္ေတြ႕ရာ -

   "ေဟ့.. ဖိုးခင္ေမာင္လတ္..ကြမ္းေတြ ဝါးလို႕ပါလားကြ"

   "ဟုတ္ကဲ့ .. ဘာမွဝါးစရာမရွိလို႕ပါခင္ဗ်"

   "ေမာင္ရင္ ေခါင္းတံုးၾကီးလည္း ရိတ္ထားလို႕ပါလား"

   ျမိဳ႕ေတာ္ဝန္က ေခါင္းတံုးရိတ္ထားသည္ကို ၾကည့္မရပါ။

   "ဟုတ္ကဲ့ ရိတ္စရာမရွိလို႕ပါခင္ဗ်"

   သူ႕စကားေၾကာင့္ အားလံုးျပံဳးၾကရပါသည္။ ျမိဳ႕ေတာ္ဝန္ၾကီးကလည္း ျပံဳးသြားပါ၏။ သန္႕ရွင္းေရးဌာနမွာ အထက္ပါအတိုင္း စားစရာ၊ ဝါးစရာ အေတာ္ရွားပါးေသာ ဌာနျဖစ္ပါ၏။

လာဘ္ေပးလာဘ္ယူနည္း အမ်ိဳးမ်ိဳး

လာဘ္ေပးလာဘ္ယူနည္း အမ်ိဳးမ်ိဳးရွိပါသည္။ ေျဗာင္ပိုက္ဆံေပးသည့္ နည္းလည္းရွိသည္။ ဘဏ္ေငြစာရင္းထဲ ထည့္ေပးသည့္နည္းလမ္းရွိ၏။ မိသားစုကို ေပးသည့္နည္းလမ္းလည္းရွိ၏။

   ေငြေပးသည္လည္းရွိ၏။ စိန္ေရႊရတနာ ေပးသည္လည္း ရွိ၏။ ကားေပးသည္လည္း ရွိ၏။ အိမ္ေပးသည္လည္း ရွိ၏။ 

   ဤေနရာတြင္ လြန္ခဲ့ေသာ အႏွစ္၂၀ေက်ာ္က လူၾကီးတစ္ဦး သမီးမဂၤလာေဆာင္ကို ကြ်န္ေတာ္သြားခဲ့ဖူးသည္။ သတို႕သမီးမွာ ယခုအျငိမ္းစား ဒုဗိုလ္ခ်ဳပ္ၾကီးတစ္ဦး သမီးျဖစ္သည္။ မဂၤလာေဆာင္မွာ ညတြင္ Wedding Dinner ျဖင့္ တြဲျပီးလုပ္သည္။ မဂၤလာဧည့္ခံပြဲကို ျမက္ခင္းျပင္မွာ က်င္းပသည္။ သတို႕သမိးေလးမွာ ကြ်န္ေတာ္တို႕ဇနီးေမာင္ႏွံႏွင့္ ေဆြမ်ိဳးလို ျဖစ္ေနသျဖင့္ အခ်ိန္အေတာ္ၾကာ လာစကားေျပာေန၏။ ဧည့္ခံပြဲလာသူမ်ားက Dinner အျပီး၌ သတို႕သမီးေလးထံ တစ္ဦးျပီးတစ္ဦး လာ၍ သတို႕သမီးလက္ထဲသို႕ ဆယ္ျပားေစ့ေလးမ်ား တစ္ခုျပီးတစ္ခု လာထည့္ေပးသြားၾကသည္။ ေလးငါးဆယ္ေစ့ေလာက္ ရွိမည္ထင္၏။ သတို႕သမီးေလးက ထိုဆယ္ျပားေစ့ေလးမ်ားကို လက္ထဲမွာ ဆုပ္ထား၏။ 

    ကြ်န္ေတာ္က အေမွာင္ရိပ္တြင္ ဆယ္ျပားေစေလးမ်ားကို ဝိုးတဝါး လွမ္းၾကည့္ျပီး ဇနီးသည္အား -

    "ဘာကိစၥ ဆယ္ျပားေစ့ေလးေတြ ေပးသြားရတာလဲဟင္" ဟုေမးမိ၏။ 

   ထိုအခါ ဇနီးသည္က -

   "ကို ကလည္း အ ရန္ေကာ။ ဘယ္ကလာ ဆယ္ျပားေစ့ ဟုတ္ရမွာလဲ၊ ကားေသာ့ေတြ၊ ကားလက္ဖြဲ႕သြားတာေလ"

   " ေၾသာ္"

   ဒါမ်ိဳးေတြလည္း ၾကံဳခဲ့ဖူးပါသည္။ ကြ်န္ေတာ္ကိုယ္တိုင္လည္း Y.C.D.C မွာ ကားတစ္စီး၊ ႏွစ္စီး ရခဲ့ဖူးပါသည္။ ေၾကာက္၍ ဒီေန႕လာပို႕သြားသည္ကို ေနာက္ေန႕ျပန္ေပးလိုက္ပါသည္။

  လာဘ္ေပးလာဘ္ယူ ကိစၥမ်ားမွာ ေရးရင္ ေရးကုန္မည္မဟုတ္ပ။ ေပးသူေတြက လိုအပ္ရင္ အႏုအလွေလးေတြနဲ႕ သမုဒယေလးေတြေတာင္ ရွာေပးပါသည္။ ဒီကိစၥကိုလည္း အလ်ဥ္းသင့္သည့္ေနရာတြင္ ေရးပါဦးမည္ခင္ဗ်ား။

   ဒါကလည္း အဆန္းေတာ့မဟုတ္ပါ။ ေရွးဘုရင္မ်ားလက္ထက္ကေတာင္ သမီးေပး၊ အစ္မေပး၊ ႏွမေပး၊ ခယ္မေပး လုပ္ခဲ့ၾကေသးတာမဟုတ္လားခင္ဗ်ာ။ ဤသည္မွာ Y.C.D.C မွာ ကြ်န္ေတာ္ၾကံဳခဲ့ဖူးသည့္ လာဘ္ေပးလာဘ္ယူ ကိစၥမ်ားပါခင္ဗ်ား။ 

ေသာင္းေဝဦး
 

**********************

လာဘ္ေပးႏွင့္လာဘ္ယူတဲ့လား - ခ်စ္ႏိုင္(စိတ္ပညာ)

ၾသဂုတ္လအတြင္း ႏိုင္ငံကူးလက္မွတ္၏ အမွတ္စဥ္ (နံပါတ္) အျမန္ပို႕ေပးပါဟု ဖိတ္ၾကားထားေသာ အဖြဲ႕အစည္းက ေတာင္းလာသည္။ စက္တင္ဘာလအတြင္ ေဟာေျပာမည့္ေခါင္းစဥ္ႏွင့္ အက်ဥ္းခ်ဳပ္ကို ပို႕ေပးပါဟု ဆိုသည္။ ေဆြးေႏြးပြဲက ေအာက္တိုဘာလ (သီတင္းကြ်တ္လျပည့္) မွာမွ ျဖစ္သည္။ ရွိပါေစ။ ျဖစ္ႏိုင္ေလာက္ပါသည္။ ျဖစ္ေအာင္လုပ္ရပါမည္။ 

စာတမ္းအက်ဥ္းခ်ဳပ္က တစ္လအတြင္းျပဳစုေရးသားလို႕ရပါ၏။ အခက္အခဲမရွိ။ အီးေမးႏွင့္ပို႕ရမွာျဖစ္၏။ ေန႕ခ်င္းေရာက္သြားမွာျဖစ္သည္။ ျပသနာမရွိ။

ခက္တာပဲ

ၾသဂုတ္လအတြင္း Passport အမွတ္စဥ္ ပို႕ေပးပါဆိုတာကေတာ့ ယခုပဲ ၾသဂုတ္လ စတၱဳထပတ္ေရာက္ေနျပီ။ ဒုကၡ။ ျပည္ထဲေရးဌာန ျမန္မာႏိုင္ငံရဲတပ္ဖြဲ႕က ႏိုင္ငံကူးလက္မွတ္ကို ဆယ္ရက္ေလာက္ၾကာမွ ရနိဳင္သည္ဟု အျပင္ကၾကားသိထားမိသည္။ ပတ္စ္ပို႕အမွတ္စဥ္ကို ဆယ္ရက္အတြင္းရလာေအာင္ ၾကိဳးစားဖို႕ကိစၥသည္ မိမိ၏ေခါင္းေပၚက်လာသည္။ ပတ္စ္ပို႕အနီေရာင္ျဖင့္ ႏိုင္ငံျခားသို႕ တစ္ခါမွမသြားခဲ့ေပး။ ႏိုင္ငံေတာ္ကေစလႊတ္ေသာ တာဝန္ျဖင့္ အစိမ္းေရာင္ပတ္စ္ပို႕ႏွင့္သာ ခရီးသြားလာခဲ့၏။ မိမိလည္း ဓါတ္ပံုေလး အရိုက္ခံေပးရံုမွအပ ဘာမွ ကို္ယ္တိုင္မလုပ္ရ။

ယခင္အခါက

တပ္မေတာ္ဗိုလ္မႈးဘဝ ျပည္ပသို႕ပညာေတာ္သင္သြားရဖူးသည္။ ေလ့က်င့္ေရးညြန္ၾကားေရးမႈးရံုးက ႏိုင္ငံျခားေရးရံုး၊ ျပည္ထဲေရးရံုးမ်ားသို႕ အားလံုးလိုက္ပါလုပ္ေဆာင္ေပးသည္။ တပ္ၾကပ္ၾကီးစာေရးက လုပ္စရာရွိသမွ် အကုန္စီစဥ္၏။ မိမိက လက္မွတ္ထိုးရမည့္ေနရာမွာ လက္မွတ္ထိုးရံုသာ၊ လြယ္ကူပါ၏။

တပ္မေတာ္အစိုးရလက္ထက္မွာ တပ္မေတာ္အရာရွိ ပညာေတာ္သင္ ႏိုင္ငံျခားသြားရန္ကိစၥမို႕လားမသိ၊ အထစ္အေငါ့တစ္ခုမွမရွိ။ ႏိုင္င့ကူးလက္မွတ္၊ ျပည္ဝင္ခြင့္ဗီဇာ၊ ခရီးသြားလာခြင့္အမိန္႕။ ေဒၚလာေငြလဲလွယ္ျခင္း (ထိုစဥ္က ႏိုင္ငံျခားေငြလဲလွယ္ေပးေသာဘဏ္) စသည့္ ေကာင္တာမ်ား၊ စားပြဲမ်ားသည္ ဘာ လာဘ္လာဘ တစ္ျပားတစ္ခ်ပ္မွ ေပးစရာမလို၊ သူ႕ေနရာႏွင့္သူ တစ္ရက္ခြာခ်ိန္းတာပဲရွိ၏။ ႏွစ္ရက္ၾကာမွလာခဲ့့ပါ ဆိုေသာေနရာလည္းရွိ၏။ တစ္ပတ္ၾကာမွ လာေမးပါ ဆိုေသာ ရံုးဌာနည္းရွိ၏။ 

     ေခၚထားသည့္ေန႕ သြားေတြ႕ရံုပဲ။

    အခက္အခဲမရွိ၊ ေႏွာင့္ေႏွးၾကံ့ၾကာမရွိပါ။ 

   ဘယ္သူမွလည္း ထစ္ျခင္း၊ ရစ္ျခင္း၊ ညွစ္ျခင္း၊ မရွိခဲ့၊ ၁၉၉၀ ဆီက။

အဆင္ေျပလွ

(၁) တပ္မေတာ္အရာရွိမို႕ ေက်ာက္ခဲကိုႏို႕ညွစ္လို႕မထြက္ႏိုင္ေလာက္တာ သိျပီးသား
(၂) မိမိက သည္းခံသည္။ စိတ္ရွည္သည္။ ခ်ိ္န္းဆိုတာကိုလည္း လိုက္နာသည္။ မ်က္ႏွာခ်ိဳသည္။ ထစ္စရာအျပစ္ရွာမေတြ႕၊ ရွင္း၏။
(၃) မိမိအမည္ကို ၾကည့္၍ ဗိုလ္မႈးခ်ဳပ္ခ်စ္ႏိုင္ဆိုတာ စာေရးတဲ့ ခ်စ္ႏိုင္(စိတ္ပညာ)လား ဟု အရာရွိ၊ တာဝန္ခံ၊ မန္ေနဂ်ာ စသည့္ပုဂၢိဳလ္တို႕က ေမးတတ္သည္။ ဟုတ္ပါတယ္.. ဟု ေျဖလိုက္သည့္အခါ စာေရးဆရာဆိုျပီး ေစတနာသဒၶါေပါက္က ေခ်ာေမာေအာင္ ကူညီေဆာင္ရြက္ေပးၾကပါ၏။

ပုလင္းမေတာင္း

ကြ်န္ေတာ္သည္ လာဘ္ေပးရေကာင္းမွန္းမသိ၊ မိမိျဖတ္သန္းခဲ့ရဖူးေသာ ရံုးမ်ား၊ ဌာနမ်ား၊ စားပြဲမ်ားကလည္း မိမိအား ဘယ္သူမွ လဘက္ရည္ဖိုးျဖစ္ေစ၊ ဝီစကီပုလင္းဖိုးျဖစ္ေစ မေတာင္းခံခဲ့ဘူးေခ်။ စာေရးဆရာ ဟူေသာ ကေလာင္၏ဂုဏ္သိကၡာသည္ မိမိထင္မွတ္ထားသည္ထက္ ပိုမိုျမင့္မားေၾကာင္း လြန္ခဲ့ေသာႏွစ္ေပါင္း ႏွစ္ဆယ္ေက်ာ္ကပင္ ကိုယ္ေတြ႕သိရွိနားလည္ခဲ့ရေပသည္။ ရိုးဂုဏ္။

တရုပ္ ဂ်ပန္၊ ဗီယက္နမ္၊ ထိုင္း၊ မေလးရွား၊ စင္ကာပူ၊ အင္ဒိုနီးရွား ႏိုင္ငံမ်ားသို႕ ခရီးသြားခဲ့ဖူးသည္။ တရုပ္ျပည္သို႕ သံုးေခါက္၊ ဂ်ပန္ျပည္သို႕ သံုးေခါက္၊ ထိုင္းသို႕သံုးေခါက္ စသည္ျဖင့္ ျပည္ပခရီးမ်ား အၾကိမ္ၾကိမ္ သြားေရာက္ခဲ့ေသာ္လည္း တစ္ၾကိမ္တစ္ခါမွ အထစ္အေငါ့မရွိ၊ မည္သူ႕ကိုမွလည္း ဘာတစ္ခုမွ လာဘ္ထိုးရျခင္း၊ စားပြဲေအာက္မွေပးခဲ့ရျခင္းမ်ိဳးမရွိ၊ ဘာပစၥည္းမွ မေပးခဲ့ရဘူးေပ။ လူၾကီးခရီးစဥ္ျဖစ္ေစ၊ မိမိတစ္ေယာက္တည္းသြားခဲ့ေသာ ခရီးျဖစ္ေစ လာဘ္ေပးရျခင္း ကင္း၏။

မိမိကလည္း အခြင့္အေရးပိုယူတာ မရွိခဲ့။

မဝါးရဲၾက

ပတ္စပို႕ အစိမ္းေရာင္စာအုပ္ကိုင္ထားသျဖင့္ အဆင့္ျမင့္အရာရွိၾကီးမွန္း သိကာ မစားေကာင္းေသာ အသီးဆိုျပီး မကိုက္ပဲ၊ မဝါးပဲ ေရွာင္ၾကျခင္းျဖစ္ခ်င္ျဖစ္မည္။

ေနာက္တစ္ခ်က္က "စာေရးဆရာကို သြားျပီး လာဘ္ေတာင္းရင္၊ ကေလာင္သြားနဲ႕မ်ား ကေလာလိုက္ရင္၊ ငါတို႕ကြိသြားမယ္ဟ" ဆိုျပီး လန္႕ေသာေၾကာင့္ မိမိကို ေဝးေဝးေရွာင္ျခင္းလည္း ျဖစ္ေကာင္းျဖစ္ႏိုင္ပါ၏။

သူမ်ားကို မိမိက မေပးခဲ့ရသျဖင့္ မိမိယူလွ်င္ရေသာ အေျခအေနမ်ိဳးမွာ မိမိက သီလေစာင့္၏။ လံုးဝမယူ။ 

ကိုယ္က်င့္သီလ

အလုပ္ခန္႕ေပးႏိုင္ခြင့္ရွိေသာ ဌာနဆိုင္ရာအၾကီးအကဲတစ္ေယာက္ အနႏွင့္ မည္သူ႕ဆီကမွ ေငြေၾကးေသာ္လည္းေကာင္း၊ ဆီပံုး၊ ဆန္အိတ္ စသည့္ ေဒသထြက္ပစၥည္းလက္ေဆာင္ေသာ္လည္းေကာင္း မယူခဲ့။ ၁၁ႏွစ္တာ ကာလအတြင္း မိမိကြပ္ကဲ တာဝန္ခံရေသာ ဌာနၾကီးတစ္ခုလံုးအတြက္ ဝန္ထမ္းအသစ္ ၁၈၀၀ ေက်ာ္မွ် မိမိစိစစ္ခန္႕ထားေပးခဲ့၏။ မည္သူ႕ဆီကမွ ဘာမွမယူ။

ရာထူးအဆင့္ဆင့္ ဌာနအတြင္းမွာ တိုးျမွင့္ခန္႕ထားခြင့္ မိမိက တာဝန္ခံရ၏။ ဘုတ္အဖြဲ႕ျဖင့္ သမာသမတ္က်စြာ အကဲျဖတ္ေရြးခ်ယ္ျပီး၊ ရာထူးတိုးျမွင့္ေပးခဲ့၏။ မ်က္ႏွာလိုက္ျခင္း၊ မသမာမႈ၊ မတရားမႈတစ္ခုမွ မရွိခဲ့။ တိုင္စာပစ္စာ တစ္ေစာင္မွ မိမိအေပၚ စြပ္စြဲမႈမရွိခဲ့၊ ကင္းရွင္း၏။

ေက်းဇူးတင္လို႕၊ ကိုယ့္ဆရာသမားမို႕ သီတင္းကြ်တ္မွာ ပုဆိုးေလး၊ ငါးေျခာက္ျပားေလး သို႕မဟုတ္ ဘဲဥဆယ္လံုး၊ ဆယ့္ငါးလံုး၊ ေစတနာရွိ၍ သူတတ္ႏိုင္သမွ် လာကန္ေတာ့လ်င္ လက္ခံ၏။ ဆုေပး၏။ ဆင္းရဲႏြမ္းပါးေသာ ဝန္ထမ္းအခ်ိဳ႕ဆိုလွ်င္ သူက တစ္ေထာင္ဖိုးကန္ေတာ့တာကို မိမိက ႏွစ္ေထာင္၊ သံုးေထာင္ဖိုးေလာက္ လက္ေဆာင္ျပန္ေပးလိုက္၏။ မိမိမွာ ပိုလွ်ံသည္။

ျပည္သူ႕ၾကားမွာ

ျပန္ၾကားေရးႏွင့္ ျပည္သူ႕ဆက္ဆံေရးဌာနသည္ ျပည္သူ႕ၾကားမွ လူလူျခင္းထိေတြ႕ ကူညီရေသာ ဦးစီးဌာနျဖစ္၏။ မည္သူ႕ကိုမွ ေျခာက္လို႕ေငါက္လို႕မရ။ ေဟာက္လို႕လည္းမရ။ မ်က္ႏွာကို ပ်ားရည္သုတ္ျပီး စကားမွာ သကာရည္ေလာင္းထားရေသာ စည္းရံုးေရးတာဝန္ ဌာနမ်ိဳးျဖစ္သည္။ (ခ်ိဳလြန္း၍ ပုရြက္ဆိတ္ေတြေတာင္ တက္ေနပါျပီ)၊ အားလံုးအသိအျမင္ပါ။

    ေစတနာဝန္ေဆာင္မႈေပးရသည့္တာဝန္
   ဤတာဝန္ကို ေစတနာမပါပဲ လုပ္ေဆာင္၍မရ
   ေစတနာေကာင္းမွ လုပ္ငန္းေအာင္ျမင္မႈရ၏
   ဝန္ထမ္းေတြ လုပ္ငန္းခြင္မွာ ေစတနာပါေအာင္ မိမိကိုယ္တိုင္က စံနမူနာျပရ၏။ ငါလိုလုပ္ပါ။ 

   ငါ့ကို နမူနာယူ၍ စိတ္ဓါတ္ေကာင္းပါ
   ငါ့လို စည္းကမ္းေကာင္းပါ
   ငါ့လိုပဲ ေစတနာေကာင္းပါေစ
   ထို႕ေၾကာင့္ လာဘ္ေပးစရာလည္းမလို။
   လာဘ္ယူစရာလဲမရွိ။

ၾကံဳရေသး

တစ္ႏွစ္လွ်င္ ရံုးသစ္ေဆာက္စရာ ဆယ္ရံုး၊ ဆယ့္ငါးရံုး ခြင့္ျပဳေငြႏိုင္ငံေတာ္က ခ်ေပးသည္။ ထိုစဥ္ကာလ အထက္လူၾကီးက ညြန္ၾကားေရးမႈးခ်ဳပ္၏ လုပ္ပိုင္ခြင့္ကို သူယူျပီး ဘယ္သူဘယ္ဝါ ေရြးေပးလိုက္ဟု ဆိုလာလ်င္လဲ ဘာမွဆင္ေျခဆင္လက္ တက္မေနပါ။ လူၾကီးၾကိဳက္ရာ လုပ္ပါေစ။ လုပ္ေပါ့။ 

    ေၾကာက္လို႕ေတာ့မဟုတ္ေပ။
    လူလူခ်င္း ဘာေၾကာက္စရာလိုမွာလဲ။
    သူစားခ်င္လို႕ ဝင္ႏိႈက္ေနမွေတာ့ စားပါေစ။

ေခြးေတြ၊ ေၾကာင္ေတြ၊ ခိုေတြ၊ က်ီးကန္းေလးေတြကိုပင္ ေန႕စဥ္ေကြ်းေနရေသတာ၊ ငတ္မြတ္သူမ်ားကို ေပးေဝဖို႕ရာ မိမိဝန္မေလးပါ။ သံသရာခရီးရွည္ၾကီးမွာ ဘဝတစ္ေကြ႕ ခဏေတြ႕ၾကံဳရသူခ်င္းပါ။ စားခ်င္စားပါေစ။

လူလူခ်င္းမတူ

    ျငဴစူစရာလည္းမလို၊ ကလန္ကဆန္ျပဳေနစရာလည္းမလို၊ ကုိယ့္သိကၡာနဲ႕ကိုယ္၊ ကိုယ့္ဂုဏ္နဲ႕ကိုယ္၊ လူလူခ်င္း၊ အတိုအရွည္ မတူႏိုင္ၾကေပ။ သူႏွင့္မိမိက ယူစရာႏိႈက္စရာရွိတိုင္း မယူပါ။ 

   ေပးစရာစြန္႕လြႊတ္စရာရွိလွ်င္ ဝန္မေလးပါ။ 

   စစ္သည္ေတာ္ဘဝ "ငါ့ႏိုင္ငံေတာ္၊ ငါ့ႏိုင္ငံသား၊ ငါ့တပ္မေတာ္အတြက္ ငါ၏အသက္ကို စြန္႕လြႊတ္ရန္ အဓိဌာန္ျပဳပါ၏" ဟူ၍ ေန႕စဥ္နံနက္တိုင္း သစၥာဆိုခဲ့သည္။ မိမိကစြန္႕လႊတ္ရန္ပဲ  အဓိဌာန္ျပဳထားသည္။ 

   စားရန္၊ ဝါးရန္၊ လာဘ္ယူရန္ မရည္စူးခဲ့ဘူး၊ အိမ္မေဆာက္ရလို႕လည္း ျပသနာမရွိ၊ ကားမစီးရလုိ႕လည္း ဘာမွမျဖစ္။ တိုက္ပြဲေတြၾကားမွာ အေျမာက္ဆံ၊ ဗံုးဆံ၊ ေသနပ္က်ည္ဆံမမွန္တာပဲ ေတာ္လွျပီ။ ကုသိုလ္ကံအရ၊ ဥပေစၦဒက ကံမပါခဲ့လို႕သာ စစ္ေျမျပင္ထဲမွ မက်ိဳးပဲ၊ မကန္းပဲ၊ အသက္ရွင္လာခြင့္ရပါသည္။ ေက်နပ္ပါျပီ၊ ရာထူးလည္း မမက္ခဲ့ေပ။

အရွင္လတ္လတ္ေသေနၾက

မိမိေရွ႕ေမွာက္မွာပင္ ေငြက်ည္ဆန္၊ ေရႊက်ည္ဆန္ေတြ ထိမွန္က်ဆံုးသြားသူေတြ ျမင္ေနရသည္။ လူေတြက သူတို႕ကို အရွင္လတ္လတ္ တံေတြးနွင့္ ေထြးျခင္းကို ခံေနရျပီ။ လူမေသေသးပဲ နာမည္က ေသဆံုးသြားျပီးျပီ။ သူ႕ကို မည္သူကမွလည္း မၾကည္ညိဳ။ သူ႕ကို မည္သူကမွလည္း မေလးစား၊ အရွက္မရွိေတြ႕သမွ်ဝါးသူအျဖစ္ လူတကာက အထင္ေသးရံႈ႕ခ်၏။ မေသခင္ ပုပ္ေစာ္နံၾက။

   မ်က္ႏွာေအာက္ခ်၊ အရွက္ရေသာဘဝမ်ိဳးျဖင့္ ေရႊဘံုေပၚမွာမစံလိုပါ။ အားမက်။ 

   တဲကုပ္ထဲမွာ ဆန္ျပဳတ္ေသာက္ေနရပါေစ။ ရင္ေကာ့ျပီး ေကာင္းကင္ႏွင့္ေလာကကို ျပံဳးျပံဳးၾကီး ၾကည္ၾကည္လင္လင္ ၾကည့္ႏိုင္ေသာ ဘဝကိုသာ မိမိလိုခ်င္သည္။ စစ္သားမဟုတ္လား။ စာေရးဆရာမဟုတ္လား။ 

   ဥစၥာပစၥည္းဆိုတာ ေလာကမ်က္လွည့္။
   တိမ္တခဲနက္၊ ၾကည့္ရင္းပ်က္သို႕
   ေရပြတ္ပမာ၊ မတည္ျမဲပါ၊ မခိုင္မာ။
   ဂုဏ္ဆိုသည္မွာ ေငြကိုမေခၚပါ။
   ဂုဏ္ဆိုသည္မွာ ေရႊ၊ ေျမ၊ တိုက္၊ ကား၊ ပစၥည္းမ်ားကို ေခၚေဝၚသတ္မွတ္ျခင္းမဟုတ္။

ေလာဘမီး

   လူ၏အလုပ္ဂုဏ္၊ သီလဂုဏ္၊ သမာဓိဂုဏ္၊ ပညာဂုဏ္ကသာလွ်င္ အစစ္အမွန္။

   လူအခ်ိဳ႕က အျမင္မွားကာ ေလာဘသကၠာယေနၾက၏။ မိမိတစ္ေယာက္စာသာမက သားသမီးေျမးျမစ္ပါ စားလို႕မကုန္ေအာင္ လိုခ်င္တက္မက္မႈေတြ လြန္ကဲေန၏။ ေလာဘအေတာမသတ္ႏိုင္။

   ရေလလိုေလ အိုတေစၦ ျဖစ္ေနၾကရွာ၏။
   အူမေတာင့္ေနပါလွ်က္ သီလပ်က္ေနၾက၏။
   သမုဒၵရာဝမ္းတစ္ထြာအတြက္ သာမက မဟာသုမဒၵရာဝမ္းဆယ္ထြာမွ် ျပည့္လွ်ံေနေသာ္လည္း လာဘ္လာဘကို လိုခ်င္ေတာင့္တေနဆဲ၊ အာဏာလာခဲ့၊ ေငြလာခဲ့။ 

မိုးရြာထဲမွာ

   မိမိကိုယ္တိုင္က မည္သူ႕ဆီကမွ တစ္ျပားတစ္ခ်ပ္မွ် လာဘ္မယူခဲ့ေသာေၾကာင့္ ျပည္သူတစ္ေယာက္အေနႏွင့္ ျပည္ထဲေရးဝန္ၾကီးဌာန၊ ျမန္မာႏိုင္ငံရဲတပ္ဖြဲ႕ႏွင့္ ႏိုင္ငံကူးလက္မွတ္ထုတ္ေပးေနေသာ ေနရာကို ကိုယ္တိုင္သြားရျပီဆိုေတာ့လည္း ပူပန္ေၾကာင့္ၾကမရွိ၊ သာမန္လူထုၾကီးက လူတစ္ေယာက္အေနႏွင့္ မိုးရြာထဲ ထီးတစ္ေခ်ာင္း ေဆာင္းျပီးသြား၏။ ဘာပင္ပန္းတာမွတ္လို႕။ 

   မိမိတိုက စိတ္ပညာေက်ာင္းသားေဟာင္း၊ မိတ္ေဆြတစ္ေယာက္ႏွင့္ မေမွ်ာ္လင့္ပဲ အဆင္သင့္ေတြ႕ရသည္။ သူက ႏိုင္ငံျခားသို႕ သြားေနက်။ ေဟာင္ေကာင္သို႕လည္း အေခါက္ေခါက္၊ အခါခါ ေရာက္ဖူးခဲ့သူ၊ သူကဦးေဆာင္ ကူညီေခၚသြားျပီး၊ ဓါတ္ပံုရိုက္၊ ေငြသြင္း၊ ပံုစံျဖည့္၊ လက္ေဗြႏွိပ္၊ လက္မွတ္ထိုး စသျဖင့္ ရံုးခန္း ေလးငါးေနရာကို ျဖက္သန္းခဲ့သည္။ (ပြဲစားလုပ္ဖူးပံုရ၏)။ 

   ေနာက္ဆံုးပိတ္ ရံုးခန္းမွ ဒုတိယရဲမႈးၾကီးက "ေနာက္သံုးရက္အၾကာမွ Passport လာထုတ္ပါ။ ကိုယ္တိုင္မလာပါနဲ႕။ တပည့္တပန္းတစ္ေယာက္ေယာက္ကို ေစလႊတ္လိုက္ပါ။ ဒီစလစ္ပံုစံေလးသာ ေပးလိုက္ပါဟု ရည္မြန္ခ်ိဳသာစြာ ေျပာၾကားလိုက္ပါ၏။ စုစုေပါင္း က်ပ္ႏွစ္ေသာင္းခြဲ ကုန္ခဲ့၏။ 

သူမ်ားတကာ

   မိတ္ေဆြစာေရးဆရာတစ္ေယာက္ကေတာ့ သူက ပြဲစားတစ္ေယာက္ကို တာဝန္ေပးလိုက္တာ ငါးရက္ႏွင့္ရသည္ဟု ဆိုသည္။ ေဆာင္ရြက္ခလည္း ငါးေသာင္းေပးလိုက္ရသည္ဆို၏။ လြန္ခဲ့ေသာ ေလးငါးလဆီကပါ။ 

   မိတ္ေဆြ အမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္က သူတို႕ဘာသာအရ မကၠာသို႕ ဘုရားဖူးသြားဖို႕အတြက္ ပတ္စ္ပို႕ အျမန္ရလိုသည့္အတြက္ ပြဲစားတစ္ဦးငွားရာတြင္ ဝန္ေဆာင္ခ တစ္သိန္းခြဲေတာင္ ေပးရသည္ဟုဆိုသည္။ အဲဒါက ပန္းဆိုးတန္းလမ္းမွာ ရံုးရွိစဥ္က ျဖစ္၏။ သံုးႏွစ္နီးပါးရွိပါေရာ့မည္။ 

    အထက္ပါ မိတ္ေဆြအခ်ိဳ႕က ပြဲစားျဖင့္ Passport ရေအာင္လုပ္ေဆာင္ၾကျခင္းမွာ ဘာဘ္ေပးလာဘ္ယူ ကင္းပံုမရပါ။ 

ေခ်ာေခ်ာေမာေမာ

    မိမိကေတာ့ ဘယ္ပြဲစားမွ မငွား။
    ျပည္သူထဲက ျပည္သူပဲ။ မိမိကိုယ္တိုင္ပင္ မိုးထဲေရထဲတြင္ ထီးတစ္ေခ်ာင္းႏွင့္ေဆာင္းျပီး သြားသည္။ စာေရးဆရာမွန္းသိ၍ပဲလား၊ အသက္အရြယ္ ၆၀ေက်ာ္ အဖိုးအိုကို သနားပါတယ္၊ ကူညီလိုက္မယ္ဟု စဥ္းစားေလသလားမသိ၊ အထစ္အေငါ့လံုးဝမရွိ၊ ေခ်ာေခ်ာေမာေမာ၊ ေရွာေရွာရႈရႈပင္ ျပီးစီးခဲ့ပါ၏။ 

    ႏို္င္ငံျခားသို႕ သြားၾက၊ လာၾကသူေတြကား တစ္ေန႕၊ တစ္ေန႕ ရာေထာင္ခ်ီကာ တိုးေဝွ႕တန္းစီေနၾက၏။ 

   ကြ်န္ေတာ္ကား ဘာလာဘ္မွ မေပးပဲ ႏိုင္ငံကူးလက္မွတ္အနီေရာင္ Passport စာအုပ္ အလြယ္တကူပဲ၊ မပင္မပမ္းပဲ ရခဲ့ပါေလျပီ။ သမၼတၾကီး၏ လမ္းညြႊန္မွာၾကားခ်က္မ်ား ေအာက္ေျခအထိ အေကာင္းအထည္ ေပၚလာေလသလား။ ဝန္ထမ္းေတြတာဝန္သိသိ သစၥာရိွရွိ၊ မိမိတို႕အလုပ္ကို (လာဘ္ေပးစရာမလိုပဲ လုပ္ေဆာင္ေနၾကျပီလား၊ မေျပာတတ္ပါ။ ယခင့္ ယခင္က သူမ်ားတကာ ေျပာဆိုေနတာထက္ မိမိလက္ေတြ႕ ကိုယ္ေတြ႕၊ အေတြ႕အၾကံဳတစ္ရပ္မွာေတာ့ လာဘ္ေပးလာဘ္ယူ ကင္းစင္ပေ၏။ 

နိဂံုး

   တစ္ခုေတာ့ရွိ၏။ ေစတနာအေလ်ာက္ မိမိေရးသားေသာ စာအုပ္ေလးေတြေတာ့ ထိုထို ေသာအရာရွိေလးေတြကို လက္ေဆာင္ေပးခဲ့ပါ၏။ ေက်းဇူးတင္မိလို႕ပါ။ ေျဖာင့္မွန္ေသာ ေစတနာ (စာေရးခ်က္) ကို သိရွိနားလည္ေစခ်င္လို႕ပါ။ အျပစ္မတင္ပါ။ ခ်စ္ခ်င္စြာ ေခတ္ေျပာင္းေနတာကို ၾကိဳဆိုပါသည္။   

ခ်စ္ႏိုင္ (စိတ္ပညာ)

မွတ္ခ်က္။ 

ေနလင္း(သြား/ေဆး) စီစဥ္သည့္  လာဘ္ေပးလာလ္ယူ စာအုပ္ငယ္မွ ေဆာင္းပါးတစ္ပုဒ္ျဖစ္သည္။ အျခားေဆာင္းပါးမ်ားမွာခ်စ္စံဝင္း၊ ေမာင္ေသြးခြ်န္၊ ေကာင္းျမတ္တိုး၊ ဦးဘုန္း(ဓါတု)၊ ေဒါက္တာရန္မ်ိဳးသိမ္း၊ ေအာင္ဇင္မင္း၊ ေကာင္းသန္႕၊ ေဒါက္တာခင္ေမာင္ညိဳ၊ ေသာင္းေဝဦး၊ ျမတ္ေဆြ၊ ခ်စ္ႏိုင္(စိတ္ပညာ)၊ အ႑ဝါစိုးမိုး၊ ကာတြန္း-စိုးစံဝင္း တို႕ျဖစ္သည္။  စာအုပ္အျဖစ္ ၂၀၁၃ခု၊ ေအာက္တိုဘာလတြင္ ပထမအၾကိမ္အျဖစ္ ပန္းမ်ိဳးတရာစာေပပမွ ထုတ္ေဝပါသည္။ စာအုပ္အဆံုးသတ္တြင္ ၂၀၁၃၊ ၾသဂုတ္လ ၇ရက္တြင္ လႊတ္ေတာ္မွအတည္ျပဳ၊ ျပဌာန္းေသာ အဂတိလိုက္စားမႈတိုက္ဖ်က္ေရးဥပေဒ အစ၊အဆံုးကို (ပံု)ႏိုင္ငံေတာ္သမၼတ ႏွင့္ေဖၚျပထားပါသည္။ အဂတိမလိုလားေသာသူတိုင္း လက္စြဲေဆာင္ထားသင့္ပါသည္။  (မိုးမခ စာအုပ္အညြန္း)
.

ျမန္မာႏိုင္ငံ ဌာနဆိုင္ရာမ်ားတြင္ 

အဂတိနည္းရန္ အစိုးရသစ္တက္လာခ်ိန္မွ ၂၀၁၆ တြင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္မွာ ၀န္ထမ္းမ်ားအတြက္ အမိန္႕စာထုတ္ျပန္ခဲ့ျပီး၊ တိုင္တန္းမႈမ်ား တရား၀င္ျပဳလုပ္ခြင့္ ေပးထားေသာေၾကာင့္ လာပ္ေပးလာပ္ယူမႈမ်ား ေရာ့နည္းသြားသည္ကို ၁ႏွစ္အတြင္း ေတြ႕ရသည္။
.
အဓိက အားနည္းခ်က္မွာ ကြန္ျပဴတာစနစ္မသံုးပဲ လူအားျဖင့္လုပ္ေနေသာေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။ ကြန္ျပဴတာစနစ္ သံုးရန္ ဥပမာ ေနအိမ္ေဆာက္လွ်င္ စည္ပင္သို႕ေလ််ာက္လႊာတင္၊ ပါမစ္ရရွိဖို႕ အဆင့္မ်ားစြာလုပ္ရသည္။ လုပ္တတ္ရင္ တရက္ထဲႏွင့္ပီးပါသည္။ ေဆာက္ျပီးေသာအခါ အခြန္ေဆာင္ရန္ ျမိဳ႕နယ္အခြန္ရံုးက ေငြျဖဴ၊ ေငြမဲ ၃၅% အခြန္ေကာက္သည့္ ဥပေဒျဖင့္ လာပ္ယူရန္အတြက္ ဆင့္ေခၚပါသည္။ သိန္း၁ေထာင္ တိုက္အိမ္ကို သိန္း၅၀ခန္႕ နည္းမ်ိဳးစံုျဖင့္ ေတာင္းသည္။ မေပးလွ်င္ အခြန္ဥပေဒျဖင့္ အေရးယူခံရမည္ဟု လုပ္လာသည္။ ေပးေသာေငြကိုလည္း စာရင္းမျပပဲ ဘုန္းလိုက္၊ ဘာမွ မပူနဲ႕ဟု ေျပာကာ ေျပစာပင္ မေတာင္းရဲျဖစ္ရသည္။ မွတ္ပံုတင္ဌာန၊ ေမာ္ေတာ္ကားလိုင္စင္ဌာန မ်ားတြင္လည္း အလားတူျဖစ္သည္။ တခုခု ပံုမွန္မဟုတ္ပါက လာပ္ေပးမွ ရမည္။ ရဲစခန္းမ်ားတြင္လည္း မသြားရဲေလာက္ေအာင္ ျဖစ္သည္။ မိမိပစၥည္း သူခိုးခိုးခံရ၊ ယုယက္ဓါးျပတိုက္ခံရလွ်င္ပင္ ရဲစခန္းအမႈဖြင့္ပါက မိမိသည္ တရားခံျဖစ္သြားသည္။ အလုပ္ပ်က္၊ စီးပြားပ်က္မတတ္ ျပည္သူကို ေမးျမန္းသည္။ ေနာက္ဆံုး အမႈမဖြင့္ေတာ့ပဲ အသိေပးရံုေျပာျပီး ျပန္လာရသည္။
.
အစိုးရဌာန အားလံုးတြင္ ကြန္ျပဴတာ တပ္ဆင္လိုက္ပါက၊ မွတ္တမ္းအားလံုး၊ ေငြစာရင္းအားလံုး ေဖ်ာက္လို႕မရေတာ့ပါ။ ခ်လံ ေငြသြင္းျခင္း ကဲ့သို႕ ဘိုးေတာ္ဘုရားေခတ္ ေငြေပးစနစ္၊ ေငြထုတ္စနစ္ ကလည္း အစိုးရဌာနတိုင္း အသံုးျပဳေနဆဲ ျဖစ္သည္။ အစိုးရဌာနအားလံုး ပုဂလိကဘဏ္တြင္ ေငြစာရင္းဖြင့္ထားမွာ ပိုမိုလ်င္ျမန္လာမည္။
.

နိဂံုးခ်ဳပ္ ...
၀န္ထမ္းမ်ားကိုလည္း လစာ၊ ေဘာနပ္စ္၊ အခြင့္အေရးမ်ား ပံ့ပိုးေပးဖို႕လိုသည္။ ရန္ကုန္တိုင္းအခြန္ဥိးစီးဌာန အၾကီးစားအခြန္ထမ္းမ်ားဌာန ၀န္ထမ္းမ်ားကို စတင္က်င့္သံုးေနျပီး၊ အျခားအေရးပါေသာ ဌာနမ်ားလည္း က်င့္သံုးရမည္။
.
ေလာဘၾကီးေသာ ၀န္ထမ္း၊ အရာရွိမ်ားကို ျပက္သားစြာ အေရးယူရန္ အခ်ိိန္တန္ေနျပီျဖစ္သည္။

.
လြယ္ေနတာကို ခက္ေအာင္ သမတဦးသိန္းစိန္ေခတ္ ၅ႏွစ္ လုပ္ေနခဲ့ၾကသည္။ ယခု ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ပထမႏွစ္တြင္ ဘာမွမေျပာင္းလဲေသး။ အလြန္နာမည္ပ်က္ေသာ ျမိဳ႕နယ္ဦးစီးမႈး၊ ျမိဳ႕နယ္မႈးတေယာက္ကို ဌာနေျပာင္း အျပစ္ဒဏ္အျမင့္ဆံုး၊ အေရးယူေထာင္ခ်ျခင္း PE, DE ဖြဲ႕ျပီး စစ္ေဆး၊ ရာထူးခ်၊ လစာ၀က္ျဖင့္ အိမ္ျပန္အနားယူခိုင္းျခင္းမ်ား မၾကာခင္ ျပဳလုပ္လာမည္ဟု ေမွ်ာ္လင့္ပါသည္။

လက္ရွိ ျမန္မာအစိုးရက ၀န္ထမ္းငယ္မ်ား၏ လုပ္ငန္းရွင္ေလးမ်ားအေပၚ လာပ္စားေနမႈ ႏွင့္ အစိုးရထိပ္ပိုင္းအရာရွိၾကိးမ်ား၏ ေငြကို ဘုန္းေဘာလေအာ သံုးစြဲျပီး၊ အက်ိဳးနည္းေစမည့္ စက္ရံု၊ အလုပ္ရံု၊ ႏိုင္ငံေတာ္စီမံကိန္းမ်ားကို လႊတ္ေတာ္တြင္ ေဆြးေႏြးစီစစ္သင့္ပါသည္။ 
.
သို႕မွာသာ.. ႏိုင္ငံေတာ္ပိုက္ဆံ ျဖင့္ ဥပေဒလက္တလံုးျခား အဂတိစနစ္ Political Corruption ကိုသာ ဖ်က္သိမ္းျခင္း.. တနည္းအားျဖင့္ အဂတိၾကီးစိုးေသာ စနစ္ေဟာင္းကို ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲႏိုင္ပါမည္။ ျပည္ပ ရင္းႏွီးျမွတ္ႏွံမႈမ်ားကို ဖိတ္ေခၚျပိး အလုပ္အကိုင္အခြင့္အလမ္းမ်ားစြာ ေဖာ္ေဆာင္ျခင္းျဖင့္ ဂ်ီဒီပီ တဟုန္ထိုးျမင့္မားလာျပီး ေၾကြးျမီ % ေရာ ့ပါးသြားမည္ ျဖစ္ပါသည္။

.
ေဇာ္ေအာင္ (မံုရြာ)
၃. ဇြန္. ၂၀၁၇
.
.
.Eleven Media 

အစုိးရ၀န္ထမ္း၊ အရာထမ္း၊ အမႈထမ္းမ်ား၏ ပုိင္ဆုိင္မႈမ်ားကုိ ေဖာ္ထုတ္ေၾကညာသည့္ ဥပေဒမ်ား ျပ႒ာန္းေပးမည္ဆုိပါက အဂတိလုိက္စားမႈ တုိက္ဖ်က္ေရးကုိ မ်ားစြာအေထာက္အကူျပဳမည္ဟု ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္ ကုိယ္စားလွယ္ အၾကံျပဳ

အစုိးရ၀န္ထမ္း၊ အရာထမ္း၊ အမႈထမ္းမ်ား၏ ပုိင္ဆုိင္မႈမ်ားကုိ ေဖာ္ထုတ္ေၾကညာသည့္ ဥပေဒမ်ား ျပ႒ာန္းေပးမည္ဆုိပါက အဂတိလုိက္စားမႈ တုိက္ဖ်က္ေရးကုိ မ်ားစြာအေထာက္အကူျပဳမည္ျဖစ္ေၾကာင္း ဘုိကေလး မဲဆႏၵနယ္မွ ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္ ကုိယ္စားလွယ္ ဦးမင္းသုိင္းက အၾကံျပဳေဆြးေႏြးသည္။

ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္ကုိယ္စားလွယ္ ဦးမင္းသုိင္းက ေနျပည္ေတာ္တြင္ ေမ ၃၀ ရက္က က်င္းပသည့္ ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္ အစည္းအေ၀း၌ ကေလးမဲဆႏၵနယ္မွ ကုိယ္စားလွယ္ ေဒၚေအးေအးမူ (ခ) ေဒၚရွားမီး တင္သြင္းထားသည့္ ‘အဂတိလုိက္စားမႈ (လာဘ္ေပးလာဘ္ယူမႈ) က်ဆင္းရန္အတြက္ အစုိးရ႐ုံးမ်ားႏွင့္ ျပည္သူလူထု ဆက္ဆံေရးေျပျပစ္ရန္ အစုိးရ႐ုံးမ်ားက အေၾကာင္းျပခ်က္မခုိင္လုံဘဲ ႐ုံးခ်ိန္းခဏခဏ မေျပာင္းရန္အတြက္ ထိန္းသိမ္းၾကပ္မတ္ေပးရန္ လုိအပ္ေသာအေရးယူမႈ၊ အမိန္႔၊ ဥပေဒမ်ား ခ်မွတ္ေပးပါရန္ ႏုိင္ငံေတာ္အစုိးရအား တုိက္တြန္းေၾကာင္း’ အဆုိကုိေဆြးေႏြးရာတြင္ အထက္ပါကဲ့သုိ႔ထည့္သြင္း ေျပာၾကားခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။

ျမန္မာႏုိင္ငံသည္ ကုလသမဂၢ အဂတိလုိက္စားမႈ တုိက္ဖ်က္ေရးဆိုင္ရာ ကြန္ဗန္းရွင္း၌ ၁၃၇ ႏုိင္ငံေျမာက္ အဖြဲ႕၀င္ႏုိင္ငံျဖစ္ေၾကာင္း၊ သုိ႔ေသာ္လည္း အဂတိတရားမ်ားမွာ သိသာစြာ ေလ်ာ့ပါးမႈမရွိဘဲ အားနည္းေနသည္ကုိ ေအာက္ေျခအဆင့္ဆင့္တြင္ ေတြ႕ျမင္ၾကားသိေနရေၾကာင္း ဦးမင္းသုိင္းက ေဆြးေႏြးသည္။

ထုိ႔အတူ ျမန္မာႏုိင္ငံအတြင္း အဂတိလုိက္စားမႈသည္ အနာဂတ္ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံမႈႏွင့္ ပုဂၢလိကက႑အဖြဲ႕အစည္းမ်ား တုိးတက္မႈအတြက္ အဓိကအတားအဆီးတစ္ရပ္ ျဖစ္ေနသည္ဟု ကမၻာ့ဘဏ္က သုံးသပ္ထားေၾကာင္း၊ ျမန္မာႏုိင္ငံတြင္ အဂတိလုိက္စားမႈ ေလ်ာ့နည္းေရး ေဆာင္ရြက္ရာ၌ အစုိးရ၊ ဌာနဆုိင္ရာမ်ား၊ အဖြဲ႕အစည္းမ်ား၊ လုပ္ငန္းရွင္မ်ားႏွင့္ ျပည္သူတစ္ရပ္လုံး ပူးေပါင္းပါ၀င္ရန္ လုိအပ္ေနေၾကာင္းလည္း ၎ကဆက္လက္ေျပာၾကားသည္။

“အဂတိလုိက္စားမႈ တုိက္ဖ်က္ေရးစနစ္မွာ ဆင့္ကဲဆင့္ကဲ ပုံမွန္ႀကီးၾကပ္ျခင္း၊ စာရင္းစစ္ျခင္း၊ စာရင္းစစ္တယ္ဆုိတဲ့ေနရာမွာ စာရြက္စာတမ္းေတြကုိသာ စစ္႐ုံသာမကဘဲနဲ႔ လုပ္ငန္းေတြကုိပါ တိတိက်က် စစ္ေဆးျခင္း၊ ႀကိဳတင္ခန္႔မွန္းျခင္းနဲ႔ ပညာေပးျခင္း အစီအစဥ္မ်ား ပါ၀င္သင့္ပါတယ္။ ဒါ့အျပင္ အစုိးရ၀န္ထမ္း၊ အရာထမ္း၊ အမႈထမ္းေတြရဲ႕ ပုိင္ဆုိင္မႈမ်ားကုိလည္းပဲ ေဖာ္ထုတ္ေၾကညာတဲ့ ဥပေဒမ်ားကုိလည္းပဲ ျပ႒ာန္းေပးမယ္ဆုိပါက အဂတိလုိက္စားမႈ တုိက္ဖ်က္ေရးဟာ အလြန္႔အလြန္ အေထာက္အကူျပဳမွာ ျဖစ္ပါေၾကာင္းနဲ႔ အဆုိရွင္ရဲ႕အဆုိကုိ ေလးေလးနက္နက္ ေထာက္ခံပါေၾကာင္း ေျပာၾကားရင္း နိဂုံးခ်ဳပ္အပ္ပါတယ္” ဟု ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္ ကုိယ္စားလွယ္ ဦးမင္းသုိင္းက ေဆြးေႏြးအၾကံျပဳခဲ့သည္။

ထုိ႔ျပင္ အထက္ပါအဆုိအေပၚ စဥ့္ကုိင္မဲဆႏၵနယ္မွ ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္ ကုိယ္စားလွယ္ ေဒါက္တာၾကည္မုိ႔မို႔လြင္က ျပည္သူ႔၀န္ထမ္းႏွင့္ ျပည္သူမ်ားအၾကား ဆက္ဆံေရး မေျပလည္ရျခင္း အေၾကာင္းရင္းမ်ားကုိ ေလ့လာၾကည့္ပါက အဂတိလုိက္စားမႈေၾကာင့္ မေျပလည္ျခင္း၊ တာ၀န္ယူ တာ၀န္ခံမႈ အားနည္းျခင္းေၾကာင့္ မေျပလည္ျခင္း၊ ျပည္သူ႔၀န္ထမ္းမ်ား၏ ၀န္ႏွင့္အားမမွ်စြာ လုပ္ကုိင္ေနရျခင္းေၾကာင့္ မေျပလည္ျခင္းတုိ႔ကုိ ေတြ႕ရေၾကာင္း ေဆြးေႏြးတင္ျပသည္။

“အဂတိႏႊယ္တဲ့ မေျပလည္မႈတခ်ဳိ႕မွာ ဌာနဆုိင္ရာမ်ားသုိ႔ ႐ုံးကိစၥတစ္စုံတစ္ရာအတြက္ လာေရာက္တဲ့ျပည္သူေတြကုိ လုိအပ္တဲ့ လမ္းညႊန္မႈမ်ားေပး၍ လြယ္ကူျမန္ဆန္ေအာင္ ကူညီေပးျခင္းမ်ဳိးရွိရမယ့္အစား ေငြေၾကးတစ္စုံတစ္ရာေပးမွ နီးစပ္ရာပြဲစားကဲ့သုိ႔ လူမ်ားမွတစ္ဆင့္ ေဆာင္ရြက္မွသာ အလုပ္ျဖစ္ေအာင္ တမင္ဖန္တီးထားေၾကာင္း၊ အထူးသျဖင့္ ျပည္သူနဲ႔ထိေတြ႕မႈမ်ားတဲ့ ၿမိဳ႕နယ္ေထြအုပ္႐ုံး၊ ေျမစာရင္း႐ုံး၊ လ၀က၊ ကညန၊ ရဲစခန္းနဲ႔ တရား႐ုံးစတဲ့ဌာနမ်ားမွာ ထုိကဲ့သုိ႔အခက္အခဲမ်ား အမ်ားဆုံးေတြ႕ၾကံဳေနရေၾကာင္း ျပည္သူမ်ားထံမွ ၾကားသိရပါတယ္” ဟုေဒါက္တာ ၾကည္မုိ႔မုိ႔လြင္က ေဆြးေႏြးသည္။

လႊတ္ေတာ္ကုိယ္စားလွယ္ ေဒၚေအးေအးမူ (ခ) ေဒၚရွားမီးတင္သြင္းထားသည့္ “အဂတိလုိက္စားမႈ (လာဘ္ေပးလာဘ္ယူမႈ) က်ဆင္းရန္အတြက္ အစုိးရ႐ုံးမ်ားႏွင့္ ျပည္သူလူထု ဆက္ဆံေရးေျပျပစ္ရန္ အစုိးရ႐ုံးမ်ားက အေၾကာင္းျပခ်က္မခုိင္လုံဘဲ ႐ုံးခ်ိန္းခဏခဏ မေျပာင္းရန္အတြက္ ထိန္းသိမ္းၾကပ္မတ္ေပးရန္ လုိအပ္ေသာအေရးယူမႈ၊ အမိန္႔၊ ဥပေဒမ်ား ခ်မွတ္ေပးပါရန္ ႏုိင္ငံေတာ္အစုိးရအား တုိက္တြန္းေၾကာင္း” အဆုိကုိ ကုိယ္စားလွယ္ေျခာက္ဦးက ေထာက္ခံအၾကံျပဳ ေဆြးေႏြးခဲ့ၿပီးေနာက္ ျမန္မာႏုိင္ငံ အဂတိလုိက္စားမႈ တုိက္ဖ်က္ေရးေကာ္မရွင္ ဥကၠ႒ ဦးျမ၀င္းက ျပန္လည္ရွင္းလင္းခဲ့ၿပီးေနာက္ ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္က အဆုိကုိမွတ္တမ္းတင္ခဲ့သည္။
http://www.news-eleven.com/politics/37310
.
.
June 2016, RFA သတင္းေဆာင္းပါး

အက်င့္ပ်က္ျခစားမႈ ျပႆနာနဲ႔ ျမန္မာ

ဒီမိုကေရစီ အသြင္ကူးေျပာင္းဖို႔ ႀကိဳးပမ္းေနတဲ့ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ သမိုင္းနဲ႔ခ်ီျပီး စြဲကပ္ေနခဲ့တဲ့ အဂတိလိုက္စားမႈဟာ ကင္ဆာေရာဂါလို အျမစ္တြယ္ ၾကီးထြားေနခဲ့တာပါ။ ဒီေရာဂါဆိုးကို ကုသႏိုင္ေရးအတြက္ ႀကိဳးပမ္းကုစား ေနရတာ ကလည္း ပင္ပန္းခက္ခဲလွပါတယ္။
* တရုပ္ႏိုင္ငံ အဂတိလိုက္စားမႈ ဓါတုပစၥည္းတန္ခ်ိန္၂ေထာင္သိုေလွာင္ေပါက္ကြဲ၊ လူ၂၀၀ေက်ာ္ ေသဆံုး
* ဖြံ႕ျဖိဳးဆဲႏိုင္ငံ၅၀ အဆင့္ျမင့္အရာရွိမ်ားေျဖၾကား၊ အဂတိနံပါတ္(၁)ျပသနာ
* Transparency Intl  TI အဆင့္ ၁၃၁ တက္လာျခင္း၊ ျပင္ပအဖြဲ႕စည္းမရွိ၊ အစိုးရကပဲ လုပ္ေနသည္။
   ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ေျပာစကား mp3 အထက္ကလပ္မစားတဲ့ သန္႕ရွင္းတဲ့အစိုးရဖြဲ႕ေပးပါမယ္
* ေရွ႕ေနၾကီးဦးကိုနီ လုပ္ၾကံမခံခင္က ေျပာစကား၊ ၂၀၁၃ အဂတိဥပေဒ၊ အေကာင္းဆံုး၊ ခ်မ္းသာစြာေနထိုင္ရင္လဲ တရားစြဲလို႕ရတဲ့ဥပေဒပါ။
* စင္ကာပူ လီကြမ္းယူ ျခစားမႈတိုက္ဖ်က္အစိုးရ၊ ၀င္ေငြကိုရွင္းျပရမယ္၊ CPIB လပ္စားမႈတိုက္ဖ်က္အဖြဲရွိတယ္။
  CPIB အရာရွိ ေဒၚလာ၂သန္း လာပ္စားမႈ ေဖာ္ထုတ္ႏိုင္ခဲ့တယ္။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ၂၀၁၆ မွာလာေရာက္ေလ့လာခဲ့။

ဦးသစ္ဆင္းက ဆက္လက္တင္ျပမွာပါ။
http://www.rfa.org/burmese/program_2/myanmar-and-corruption-06132017230218.html